Kreshmet
 

Kisha shenjte, gjatë kohes së Kreshmëve, në një mënyrë të veçantë, e fton secilin prej nesh që të përgatitet për kremtimin e Pashkëve, Ngjalljen e Krishtit.

Kohen e Kreshmëve e karekterizon:

Një kohë, lutje, pendesë dhe agjerimi, pra për çdo besimtarë e rëndësishme është pendesa, agjerimi, duke i përcjellur me anë të lutjes.

Njeriu shpeshherë nuk ushqehet për një kohë të caktuar, ose ushqehët më pak se zakonisht, dhe kjo mund të jetë për qellime dhe arsye të ndryshme, pra që s’kanë motive të krishterë.

Motivi dhe kuptimi i vertetë i pendesës dhe agjerimit në këtë kohë qëndron:

- Ripërtërirjen e marrëdhënjeve dhe qëndrimit jetësor ndaj Zotit.

Njeriu si krijesë, me mëkatet e veta, para së gjithash ka fyer Zotin. Prandaj ta njohim më mirë vetvetën, të dallojmë të mirën nga e keqja, të pendohemi për mëkatet dhe t’i kërkojmë falje Zotit, duke besuar se dashuria e tij është më e madhe se mëkatet tona.

- Ripërtërirjen e marrëdhënjeve me njerëzit.

Me agjerim njeriu e mohon vetvetën e si i tillë e fal të afërmin më lehtë, sepse vetëm atëherë mund t’i drejtohet Atit Qiellor me lutje dhe me pendesë. Përveç kësaj në mënyrën më konkrete solidarizohemi më të varfërin dhe më të gjithë ata që vuajnë në çfardo lloj mënyre.

- Ripërtëritjen e qëndrimit të njeriut ndaj vetës.

Besimtari i krishterë gjatë kohes së Kreshmëve kujdesët, në një mënyrë të gjallë për jetën e tij shpirtërore. I penduar për mëkatet, me lutje dhe me agjerim, e përtërin shpirtin dhe gjithë qënjen e tij.

Ky demension shpirtëror, pra dashuria e Zotit, mbi të gjitha, që për rrjedhoj ka dashurinë ndaj të afërmit si dhe ndaj vetës, është ngusht e pranishme te çdo besimtarë i krishterë. Mirëpo, për fat të keq, njeriu shpeshherë këtë të vërtetë, që është parim jetësor dhe urdhër i Zotit, nuk e pranon ose e pranon pjesërisht dhe kështu agjerimi shpeshherë kalon në formalitet dhe nuk shërben si mjet shëlbimi.

Prandaj në kohen e Kreshmëve, Kisha e ushqen shpirtin e çdo besimtari me fjalën e Zotit, ku theksohet në mënyrë të posaçme dhe motive i vërtetë i pëndesës dhe agjerimit. Dhe në Beslidhjen e vjetër përmes profetëve, Zoti e shpjegon, i qorton dhe e mëson popullin mbi agjerimin.

Jezu Krishti ka dëshiruar të depërtoj dhe të zër vend në zemrën e penduar dhe të përvuajtur të besimtarit, prandaj dhe thotë:

‘ Ruajuni se i se i bëni veprat e mira të tuaja në sy të njerëzve që t’ju shohin ato!.. prandaj kur të ndash lëmoshë, mos ta dijë e majta se çka bën e djathta, që lëmosha jote të jetë e fshehtë, e Ati yt që sheh në fshehtësi ka më të shpërbly. Edhe kur të agjeroni, mos u mërrolni porsi shtiracakët, të cilet marrin një Hije të rëndë në fëtyrë, me u treguar njerëzve që po agjerojnë. (Mt6.1.3.16)

Vetmohimi, yemra e hapur dhe e penduar që është përcjellë me lutje e vepra të mira, është agjerimi që i pëlqen Zotit. Është nismetari që na prinë, na drejton dhe na ndihmon në këtë drejtim. Ta lejojmë që të veproj m ne, dhe në ne, të pajtohemi me Zotin, siç na bën thirrje dhe Shën Pali apostull: Ju përbej në emër të Krishtit: pajtohuni me Hyjin! (2 Kor.6.2) Qe, pra, tash është koha e përshpirtshme, qe, pra, dita e shpëtimit.