[legenda]

2.

Familja e Pinkuelitës ishte e mbushur me fëmijë. Përveç vetes kishte tre motra dhe një vëlla të vogël. Ishte fëmija i dytë e një nënoficeri që brodhi për vite me rradhë nga një repart ushtarak tek tjetri. Fillimi i viteve nëntëdhjetë e gjeti në një repart diku në rrethinat e kryeqytetit dhe jo në humbëtirat e maleve. Pas pak kohësh e liruan nga detyra në kuadrin e reformës për demokratizimin e ushtrisë dhe mbeti mes katër rrugëve me gruan e pesë fëmijë të vegjël. Duke qënë se kishte një apartament të vogël në katin e parë poshtë një pallati tre katësh buzë rrugës nacionale, mori ca para borxh nga miqtë dhe hapi një dyqan modest me mallra ushqimore. Ju mbeti vetëm një dhomë dhe tualeti në pjesën e pasme të shtëpisë ku mund të flinin e tërë familja.
Pinkuelita sapo kishte hyrë në adoleshencë dhe megjithëse shtatshkurtër, bukuria e saj ishte e rrallë në tërë zonën. Kudo që shkonte me shoqërinë e saj adoleshente ishte në qendër të vëmendjes, si për bukurinë fizike po aq edhe për karakterin sanguin. Të mos qenit askush në familje kompesohej me këtë vëmendje duke e bërë të ndjehet e lumtur. Kur ishte e vogël sa herë vinin vizitorë në shtëpi në ditët e festave lutej të hypte sipër tavolinës e të këndonte një këngë, por kurrë nuk ja realizuan dëshirën. E kujt i binte ndërment të merrej me Pinkuelitën për ti plotësuar një dëshirë kaq të "madhe"?
Dilte në mëngjes nga shtëpia për në shkollë dhe kthehej në darkë vetëm për të fjetur. Askujt nuk i binte në sy mungesa, aq më tepër kur e shtrirë në cepin e saj të dhomës dëgjonte sherret e prindërve për llogaritë e ditës, që shpesh dilnin keq. Babai pinte dhe bënte çbënte rrëmbente ndonjë lek nga arka e dyqanit duke provokuar sherr me të shoqen në darkë, por kjo nuk i bënte aspak përshtypje Pinkuelitës që sapo ishte njohur me një djalë disa shtëpi më poshtë. Ëndërronte vetëm sytë e tij çdo natë që binte për të fjetur, duke i vendosur në errësirë përpara syve të saj. Ishte rreth dhjetë vjet më i madh se ajo dhe gjithë kohës vetëm e përkëdhelte me fjalë të bukura i mrekulluar nga bukuria e saj, ndërsa ajo fluturonte dhe ngazëllehej, pasi kurrë nuk e kishte trajtuar kush në këtë mënyrë.
Pas disa kohësh vendosën me të dashurin të shkojnë në Itali, meqënëse ajo mbaroi shkollën e mesme dhe dëshëronte të vazhdonte shkollën e lartë që e kishte ëndrrën më të bukur të fëmijërisë. I ati kur dëgjoi këtë vendim pa e zgjatur i rrahu paq atë dhe motrën e saj të madhe që i doli në mbrojtje. Kaq u desh dhe të nesërmen u përvodh nga shtëpia me disa plaçka brenda një qeseje ushqimesh. Takoi të dashurin dhe arritën pas pak orësh në qytetin e gomoneve, ku u akomoduan në një hotel të mjerë bashkë me dhjetra të tjerë që kërkonin edhe ata fatin në det drejt Italisë. Pritja nuk zgjati më shumë se nata e dytë që i ngjeshi si sardelet në kuti konserve në një gomone drejt errësirës së qiellit dhe ujit. Pas orësh mundimi, me shpirt e stomak të trazuar mbërritën në brigjet italiane.
Për të nxjerrë paratë e rrugës, të cilat i dashuri i saj i kishte marrë borxh, doli në tregun e prostitucionit si shumë shoqe të saj. Nuk ishte vendim i lehtë për të, por ai e bindi me argumenta dhe përkëdheli pa fund, duke ja trajtuar të ardhmen si shesh me lule ku ata do barisnin të lumtur, e njëkohësisht i thoshte se do të ndahej nga ajo në rast se nuk pranonte. Jo vetëm nuk kishte ku të shkonte, por e donte atë dhe nuk mund të rrinte dot pa sytë dhe përkëdhelitë e tij që ja ngrinin shpirtin peshë. Mbi të gjitha, sipas tij, do të ishte një provë për ti treguar asaj dashurinë për të. Kur e kujtonte më vonë këtë frazë, që dikur e kishte prekur, gjoksi i shkrumbohej si pemë e goditur nga rrufeja, duke urryer shpirtin e saj që e shkalafiti në kufijtë absurd të ndjenjës, që mbulon me errësirë dritën e mendjes.
Mëngjesin e natës së parë të "punës" u kthye në dhomën e ndyrë e me lagështi në një lagje periferike të qytetit ku jetonin. U ul e dërrmuar në dysheme me sytë të fiksuar në faqen e murit të mufatur nga lagështia me vraga jeshile, që nga reflektimi i rrezeve të kuqerremta të lindjes së përflakur dukeshin si bakër i oksiduar. Vështrimi ju vesh nga lotët dhe vragat rrodhën nga muri në dysheme për tu ngjitur në trupin e saj, ndërsa ajo e përhumbur lëvizi duart në trup si për ti fshirë. Ai ndërkohë e ledhatonte dhe i fliste fjalë të ëmbla duke ndërhyrë midis saj dhe murit, me sytë e ngazëllyer që nën rrezet e diellit të sapolindur shkëlqenin si metal i skuqur. E mori në krahë dhe pasi e coi në banjë e zhveshi dhe filloi ta lajë, ndërsa ajo vazhdonte të rrinte e përhumbur por e ngrohur nga uji i nxehtë dhe dashuria e tij. U shtrinë në shtrat dhe ai e mbështolli në gjoks. Sytë ju mbyllën dhe uroi me veten të mos ngrihej nga gjumi kurrë më dhe të jetonte e ngrohtë në gjirin e tij përgjithmonë.
Koha kalonte me orën e saj biologjike të ndryshuar kryekëput. Punonte natën dhe flinte ditën. Trupi dhe shpirti i zunë kallo dhe ndjenja për të dashurin e saj mori formën dhe prerjen e liretave, ndërsa sytë e tij që i dashuroi që në momentin e parë kishin filluar ta ndrydhnin e friksonin cdo ditë e më shumë. Ai vazhdonte ta përkëdhelte, duke e ditur karakterin e saj që donte të ishte vazhdimisht në qendër të vëmendjes, me emërtimin "gjeneralja ime" dhe jo "zemra ime", teksa arkëtonte paratë e saj në çdo fundnatë.