[lirik]

Bukurija


---------------------

Shkruan xhelal ferizi

--------------------------


n, penden time ka,hy gjithsija


kan hy ,yje e bukurija


kan hy fusha e bregore


male brigje ,e,lugje e rrmore,


vrrija e bjeshkë ,e,kodrinore


penda ime i kndon zallines


i,kndon zog,e,kanarines


shekuj muajve vit,e stines


e kto bashk tash jan vargisë


me i thurë artin bukurisë


bukuri,ah,m,thuej kush je


si u shartove n' kombee fe


a, thue dielli t' lshoj ,mbi dhe


a thue ne yll,kur u mbjell mahnija


a ne ylber,kur ra shejtnija


a ;n curril kur ,shndriti ingjija


kush t, krijoj ty n' dritë kristali


,a,thue,zanat,n' maja mali


qe ai yll artin ua fali


a thue arti a piktura


a vetull hana n 'hark ,a ura,


ura e ylberit ,kthye n' kupë,t'qiellit


a karajfil,i flladit t' prillit


a ndoj sharm qe bjen,me fije


mbi safire e dritë larmije


kush t' krijoj moj bukuri


meteort ,thonë kur jan shkri


udhve te rrezes,n; tokë kan mbrri


a thue bashk jan ba shum dete


a ,thue ,shegt e; ftu; prej flete


t' kan ba cak,e lakmi jete


qe sot bota,turren n, vrap


kush n,materje s' mbahet zap


kur ti tok s' e shtron at hap


bukuri ,a' thue magjija


t ka,dhanë,brum,nga melodija


qe ti n, t' folun e ,dehë hanen


qe me ballë , e joshë rrezanen


edhe diellit i shton oreksin


me ta shndritë,mbi shend refleksin


bukuri,kush;t pagzoj ne emer


diell e hana ,t ndertuan zemer


po at gjak qe t'rrjedhë prej ari




që t'lakmojn lulet mbi bari


kush ta shkriu,me rrjedhë nder vena


a thue yjet me pes krena


sot ne glob ti je vet skena


ti je skena ,e je hjeshija


ti dridhë fllad per kah lehtsija


ti je shejt ku bien njerzija


kush t' krijoj mos gurë të detit


me ngjyrë arti n' pendë t'poetit


kush t' krijoj ballin me lkurë


kan bashkue safiret nurë


lidh i kan rrezet si urë


lidh i kan lulet me fletë


ty t' kan dhanë shndritjen n' ket jetë


sot mbretreshë mbi dhe ke mbetë


ke mbet cak per vargje e art


ke mbetë joshje e diellit t' zjarrtë


ke mbetë joshje per sy t' qiellit


per qdo erë e lule t' prillit


ti je vet ne cak ma e'para


a thue gjak t' dha shega a nara


a qerrshija qe pjekë e para


ta ka dhan gjakun t' pranveres


e aromen lulja e veres


e'ata sy kush ti dha ballit


e ato faqe a lulja e allit


ti ndertoj anash si fletë


glob e qiellit me i dhanë jetë


cak njerzije ti me mbetë


tash nuk ka nder kombe e fe


as nder fise permbi dhe




qe nuk, t'lshon sy e lakminë


qe nuk vdes per bukurinë


edhe shtegtarë edhe poet


pendë qe shterrin ngjyrë si det


edhe ligj kod e adet


t' gjith te shtrohen edhe gjyqtarë


tagrambledhs e taksidarë


kokrra e ullirit ,me gjith farë


gjyqet dridhen para teje


zgjidhen nyje e zgjidhen,neje


kur ti del,n'kordele,kreje


lidh per floku si zambaku


para teje ndizet gjaku


para teje kputet laku


arma liget e penda shkrihet


dielli e hana,e qielli krihet


edhe shiu lshohet me pikë


yll dritsije s' don me u fikë


edhe mesnata kur t 'ket ikë


t' gjith kah ka mbi dhe gjahtarë


kombe e fise fe e farë


profesor e dijetarë


edhe mosha e t' gjith si rrke


lshojnë per ty lakmi e'be


thue aromen e ke pre


ashtu lshojnë lakmi trupore


si ajo hana nder bregore


kur lshon naten drit lakore


qe n, lakmi me u pa me gurra


kalon re e male n' turra


kalon fjerë e gllija e,shkurra


ashtu njerzit,n' bukuri


art e mund edhe lakmi


shkojnë me joshje n' ty me i,shkri




Xhelal Ferizi AUTORI Në MëRGIM i këndon bukurisë