[lirik]

Ka kohë që kam filluar të ndryshoj nuk jam ma ai i dikurshmi kur mendohesha e qmendohesha jo nuk ka kutpim e jo ndoshta ma mir kshtu e jo ndoshta ashtu mu rrudhte e fjala e dora ne njeri
njeriu yt nganjiiher po të dalka ma armik se njeriu i huaj praktika jetsore
te un e ka vertetuar kët
folozofimet tua të stërzgjatura e të shumkuj tjeter i kam provuar para se me lind ti
ka pas njerz qe kur ktheja goditjet hapnin syt uh ky po dijka me kthye
prej pleqnije njeriu shkon tu u rrokatë prandaj ma kujdesshem ma mua
Mohimi i vlres vargut krijimtaris mund te ndodh vetem te ata shpirtat qe nuk gjej fjal te ta as ne artin poetik
qe sa kohë shkruaj un ne dardani as nji fjalë pozitive nuk te ka dal nga shpirti prej mija e mija vargjeve asnji nuk paska qen poziti v a se paku per nji te thuash
os e te thuash o xhelal ferizi ndjej keqardhje per vuajtjet tua
me vjen keq qe po shprehem kshtu por disa njerz veq hunda i ndan nga bari dhe vetem filozofojn
turp
un qenkam narcisoid sa koh ke mendue e kush te ka shti me e gjet ket fjalë
qoft edhe nji sahat ne qoft se ka qen ne qeli njeriu duhet me i shpreh keqardhje
e jo un nji jet e dhash per t e tjeret turp te kesh dhe te gjith ata qe mendojn si ti