[ideologu]

Allahile a un e pasna postu qat shkrim a?!
Fijjuuu po larg paskna shku brej (hahaha!)!
Zoti e di se shka kam nis me than aty. Po përmbajtje të koklavitun tek paska!

Cka dëshiroj të them me këte se unë personalisht në këtë moshë që kam sot (mbi 40 e uhuu) kam arritur të thyej shumë barriera e komplekse të të ashtuquajturit kod të sjelljes (e të mendimit edhe) të ngritura nga kush tjetër jo pos njeriut vetë! Qysh prej fëmijërisë së herëshme e pata vërejtur se hesapet me këtë botë nuk janë ashtu si duhet të jenë. Ciltëria e drejtësia në të nuk zënë gjithëmonë vendin e tyre të merituar. Kurrësesi! Për ate edhe gadi se gjithëherë për arësye të natyrës së qëndrimeve të mia revoltuese me kontinuitet isha aktor i situatave mjaft konfliktuoze në shoqëri. Të lëshuar pe kurrë nuk kam ditur. I tillë jam edhe sot kuptohet! Por sot në dallim prej të së kaluarës në të gjitha këto aspekte shikoj me paragjykime disi pak më të moderuara. Kam lexuar si shumica mjaft literaturë. Të shkrimtarëve të ndryshëm. Dhe si resultat i atij mundi kam ardhur në përfundim se dallimi prej një njeriu në tjetër, nuk është aq sa kujtohet. Në esencë njeriu është egoist e egocentrik, dhe akoma nuk kam hasur në vetëm edhe një për farë që është objektiv e modest! Modestia është një ndër cilësitë më bujare të njeriut si krijesë. Sikur ajo të ekzistonte kund kuptohet. Për ate edhe qysh moti kam përfunduar tërësisht me favorizimin apo idolatrimin e ndonjë personaliteti të shquar e të lartë. Qoftë ai i letërsisë, qoftë i shkencës, historisë, apo i politikës. Predispozitat tona origjinale që nga fillimi, të të gjithëve na janë përafërsisht të njëjta! Nuk besoj në legjendat ky më i menqur se ai, apo ai më trim se tjetri! Cdo gjë në jetë kushtëzohet e relatohet nga një sërë e faktorëve e të marrëdhënjëve paraprake vendimtare. E që pjesa dërrmuese e njerëzve ndodhen në gjendje të paarësimuar mjaftësisht, të mos thuhet në analfabetizëm, ajo sqarohet me anë të segmentit që bëra mbi përjetimin e Realitetit i cili na është servuar e imponuar jo ashtu si që duhet të jetë në tërësi, por ashtu si që dikush i hierarkisë mbretëruese ka dashur arbitrarisht të e përjetojmë! Ai Realitet natyrisht pastaj ka kontribuuar në keqësimin e kushteve materiale e jetësore të pozitës së ulët të Njeriut, dhe për ate edhe ndodhemi këtu ku jemi edhe sot. Në kaotizëm! Unë ti e ai i tjetri nuk jemi automatikisht më të menqur vetëm për faktin se kemi patur fatin të arësimohemi e të kryejmë shkollime. Të kishin qenë kushtet ndryshe edhe skena e tanishme do të ishte ndryshe! Mirëpo tash ajo është ashtu si është. Dhe për moment, nuk mundemi të efektuojmë modifikime të shumta. Përndryshe në këtë botë që nga fillimi i saj si një e tillë e civilizuar gjithëmonë për njeriun e thjeshtë ka patur pengesa në saje të hapësirës e mundësisë së iluminimit të tij! Sa më injorant të jetë ai, aq më i manipulueshëm do të jetë! Në anën tjetër disa koka të vërteta mendore për arësye të ruajtjes së jetës së tyre fizike, janë distancuar rregullisht nga cdo ideologji jokonvencionale. Qartë se aty këtu ka patur edhe të atillë që për hirë të ideve të tyre të pamposhtëshme nuk e kanë kursyer as jetën. Por ata në botë ishin të pakët! Tek ne konkretisht kemi disa intelektualë akademikë të renomuar të cilët në vend të konfliktuozitetit e të luftës kanë përzgjedhur heshtjen e qetësinë apatike. Kur mendoj më thellë, pikërisht edhe ky aspekt më ka shtytur të e përpiloj shkrimin e temës! Ata me siguri asisoji veprojnë për shkak se e parapëlqejnë Jetën para Vdekjes! Atëherë pra nëse ashtu, të bëjmë një hulumtim të hollësishëm në atë cështje, dhe të shohim se a janë ata në të drejtë kur bëjnë atë atë papërgjegjëshmëri imorale. Frika e pafrenuar e Vdekjes a duhet të ekzistoj tek një njeri i pjekur, e tek një intelektual i arrirë i domenit profesional?! Të analizohen faktet e dëshmitë një nga një në atë hulumtim nuk është punë e gabueshme! Nëse pas atij akti arrihet deri tek ndonjë argument qenësor inovativ, mirë shumë. Nëse jo prap kthehemi në baza të mëparëshme, dhe si të pandryshuar që do të jemi, do të vazhdojmë me jetën si edhe më parë! Mirëpo me sa po vërehet sot në Botë askund nuk janë duke u ndërmarrë iniciativa të këtilla përparimtare! E kjo me siguri që dikujt ato iniciativa iu janë anteriorisht edhe kundërshtare. Edhepse këtu duhet të potencohet se për të mundur të u kyqur integralisht në këtë cështje, njeriu me të vërtetë duhet të ketë eksperiencuar shumë cka në jetë. Qartë jo gjithëkush është i aftë të i kanalizoj mendimet e trurit deri në një paskajshmëri absolute! Të provohet të kërkohen edhe sekretet më të fshehura të botës së imagjinatës, nuk është edhe aq lehtë! Kohë të gjatë kushtëzon ajo ndërmarrje. Me padyshim!
Gjithësesi rrugë tjetër të daljes nga këto mure të ngritura të Realitetit zhgënjyes, për Njerëzimin nuk ekziston! Ndërkohësisht që për dikë si unë të predikoj mbi mosfrikën e Vdekjes, nuk paraqet vështirësi. Për dikë që nuk ka asgjë më të humbë e të sakrifikoj! Por si është gjendja për ate që i ngërthyer deri në fyt në histerinë e shijimit të dukurisë së Jetës edhe në ëndërr tmerrohet nga Vdekja. Për dikë që i stacionuar në një moshë të re të jetës kurrësesi nuk mund të paramendoj të ndahet nga përditëshmëria e krijuar e tij. Të lë prapa pasurinë! Familjen! Fëminë e bukur e simpatik! Vështirë shumë për një njeri që i takon dimensionit të thjeshtë të botës këtu poshtë. Përkundrazi për ata që janë zhvendosur në dimensione të tjera të perceptimit të Realitetit të Përgjithëshëm të Gjithësisë, ai problem nuk paraqet ndonjë ndërlikueshmëri të veqantë! Për atë punë edhe, të specializuar janë mendimtarët. Në ata dëshirojnë e kanë vullnet të punojnë me këso pyetje të rëndësishme ekzistencialiste e metafizke kuptohet!