[Orfe@]

Nezir Myrta / S H Q I P T A R I I R I


SPROVË PËR ARDHMËRINË


Eja, feneri në errësirë, ngrite fitilin! Përshëndetje!

- Po pra, ushtari i atdheut, mbaj uniformë - Formë Unike hartën gjeopolitike e historiografike të atdheut tonë, krejt kah e përfshinë territori shqiptar - atë hartën e vizatuar në zemër, në mendje - nga majat e shpatave të gjyshërve tanë dembabadem - e në çdo sekond e vështrojnë e studjojnë sytë e mendjet e mprehta të shqiponjave me të gjitha shqisat përnjëherë - e thellë në 577 eshtrat e mij anatomik, të 577 epokave kuqezeza - thellë në secilën palc ashti, rrah pulsi i gjakut të derdhur për lirinë, lirinë e vërtetë që ende nuk e shijuam! E kam hartën e atdheut në gjith trupin e tim, e në gjymëtyrët kudo - trupi im është - Atdheu edhe ku ta prekësh ma lëndon njësoj, se më është i lënduar trupi i Atdheut, më është i tkurrur i rrudhur, nga plagët në moh e hapur, të luftërave ballkanike e botërore - ma prenë trupin e atdheut me thika grabitçare pushtuesit barbarë, egërsirat karpate, egjeane e tretdhetare - trupi i atdheut tim më uniformë të gërvishtur grakave të zhvinave të territ e tmerrit, është ende plot stërpikla gjaku të njomë rinie, nga plagët e moçme e të reja edhe nga egërsira të fshehura, me kostume e kravata koncerteve politike euro-botërore: shën stefane, berlineze, londineze, rambujeze! - Ku ta prekësh trupin e atdheut tim, ndjej dhëmbje Topliku e Abllaniku të shkretuar, ku në vatrat dardane, shkrryhen derra karpatesh, e gjaku im i shprishur e i prishur kontinenteve! Ndjej dhëmbje - jam Guri i Shpuar, nga singiat e stuhive të kohërave shpirtzeza! - Kam dhëmje shpirti në Tivarin e dhëmbshëm gjak, Ulqin, Plavë e Guci, Bujanë e Bujanoc, deri tek Molla e Kuqe, që emri ka mbetë, e rrënjet e gjakut tim janë aty - Medvegje, e Preshevë, Kumanovë e Shkupin tim - Monastir, Dibër, Ohër, Prespë e Janinë edhe në Kosovë! - Ku të më prekësh - më dhëmb trupi i atdheut tim, më dhëmb njësoj, e më therr në zemër e shpirt edhe po të më prekësh për të mirë, më duket njësoj a me lajka e mashtrime, duke me krenaruar kot - më çon peshë, të përmbledhem pip në këmbë, me gjith fuqinë - uh ju armiq e tradhptorë - e këdo që më del përpara, të ma ndali vrullin - e le të bëhet gjithçka varre, gjithçka tmerre - derisa t'i japi fund tmerreve shekullore, që pava, e më duket gjithçka terr mbi kry edhe kur e shoh diellin me sy - çka kam parë me këta sy - dielli më doket terr mbi kry'! -

Mbaj uniformë gjaku, me të gjitha gjymëtyrët gjak e të plagosura, të lënduara edhe nga ramjet passhpinde të bijve të gjakut tim - gjymëtyrët e mia të këputura nga shpatat, shpuar nga singiat, shtypur nga topuzet, shpuar kah: ajri, toka e deti - nga korbat e çeliktë me rrafale mitrolezësh modern, granata, bomba, e raketa barbarësh! Gjymëtyrët e mia të shkelura nga vargonj tankesh pushtuese e kolonizatore, ushujza gjakpirëse e djerëspirëse, dashuripirëse, ushujza thithëse, që kurrë nuk ngopen, derisa të më terin e thajnë, të tërin - pip në këmbë! A bën të eci prore i shtanguar rrugëve të mia, i lënduar nga çakaj e bisha mesnate, agimeve të tymosura e muzgjeve të errta e të zdritura veç nga flakët e kalljeve të shtëpive, nga pushtuesit! Gjymëtyrët e mia të shkallmuara: Arbani, Pollog e Malci, si mund t'i ngriti njëherë fuqishëm me energji të mbrëndshme dhe t'i bëjë të afta e t'i lëvizi me fuqinë e shpirtit arbëror - një trup i atdheut, trup i lirë dhe i mbledhur, nën qiellin e shqipeve!

Mbaj uniformë etnike atdheu, formë unike harte të prerë, vrushkuj gjaku, më kullojnë mangëve e brezit të lidhur me shoka ylberesh, e dhëmbjet e plagëve të plumbave e thikave më therrin në asht thellë - por zemrën e kam plot energji illire diellore të genit tim gjenealogjik, diç e çuditshme dhe e pakapshme për botën - diç që më mbajti gjallë edhe në bangat e gjykimeve, ekzekutimeve edhe në pranga të hekurta në grilla, e podrumeve të akullta acarësh e dimrash të egjër karpatesh! - Diç më forcon me energji diellore, që pulsin e gjakut ma bën llavë vullkanike - të shpërthej në miliona shkreptëtima rrufeshë, e ta skuqi qiellin prush shtrëngatash! E derisa të ma shohin këtë uniformë të padukshme, të tmerrohen vijat ajrore e zërat e xhinkallave plastike politike, që m'i shpuan vesht me demokraci burokratike!

Feniks o feniksa, a ju vie çudi kur zgjoheni nga hiri?!

( 25.10.08 )