[Orfe@]

Shqiptari i ri, duhet të jetë shumë e tepër i mënçur, i drejtë e guximtar tepër i madh, me trimëri të lindur (sepse trimëria nuk fitohet, por është e lindur me piri), shqiptari i ri – ndjehet i injoruar, pikërisht nga ata, që mendojnë se janë dikushi, e nuk shohin tejhunde, është i rrezikuar, e i kërcnuar sepse ua dridhë token nënkëmbë mostrave dinake, e monstruozëve edhe i bëjnë vegla të tyre shkatrruese, pikërisht shkaun kundër vllaut, kah të iu kapë grepi! Sepse kështu edhe ishte në histori tradhtia brënda kombit edhe pa u pastrua kombi përbrënda – nuk bën hair, as zhvillohet, as çlirohet as bashkohet kurrë!
Fshije shtëpinë brënda, tevona oborrin! E si? Po, shqiptari i ri e bën atë gjë, duke folur hapur me popullin e tij, duke ia hapur zemrën e mendjen, duke e çortuar – kur është për çortim, duke e dashur – kur është me e dashtë; duke ia zhdukur popullit veset e karakteret e liga brënda tij – sepse në nocionin popull, bëjnë pjesë edhe atdhetarët edhe tradhtarët, edhe të gjithë të kqinjt edhe të gjithë të mirët. - Kurse kombi është ajka e popullit , inteligjencia e popullit - krejt e pastër si loti, si kupa qiellore e kthjelltë! E, potash vjen pyetja tjetër: po pse pra kjo inteligjencia e popullit, si kombi, nuk paska unitet edhe po shkojka edhe deri tek konfliktet intelektuale se, edhe në mes majave të personaliteteve të kombit se! Pse? Sepse, nuk doli ende shqiptari i ri në skenë, ai i paanshmi, i pavaruri, ashtu siç kërkojmë pavarësitë kotareve politike – nxierre nga një copë tokë krahine prej pushtuesve shekullorë, sikur një copë mishi nga goja e ujkut! Sepseinteresat e hemisferave politike të brendshme e të jashtme, nuk kanë dëshirëtë dali shqiptari i ri, ai i paanshmi politikisht edhe mu ajo mospavarësi e personaliteteve tona edhe siellë zhgënjime, ashtu sikurse Kadare e Qosja në konflikt polemik, që na çuditen!...

Kot flasin e grryhen, e shkrryhen për bashkimin e kombit ushujzat e popullit, që ia pijnë djerësen e gjakun, brezpasbrezi e korëpaskore – vinte njeri e dilte tjetri – shumë ma i zi i riu se i vjetri – sikur pushtues, e sikur pushtetarë! Kot mashtrohen, apo duan të mashtrojnë dikend adhuruesit a idhujt e rrymave politike të shkuara apo të sotme, duke vepruar në theori e praktikë në emër të bashkimit kombëtar, sepsenë një rrymë politike nuk vepron i gjithë populli as i gjithë kombi ! E çka mbeti në fund? Asgjë, mund të thot dikush – por unë them mbeti gjithçka, gjithçka që duhet të rifillohet nga e para, gjithçka që duhet medoemos ta bëjë shqiptari i ri, gjithçka që mund ta bëjë vetëdija kombëtare e ngritur, e zhvilluar, e sigurtë në platformë kombëtare – mbetet pra gjithçka për tu kryer!
Sa shumë flitet për bashkimin, kulturën e historinë – për gjuhën e gjakun shqiptar – e sa pak bëhet në realitet! Le të jenë këto mendime çekan mbi ndërgjegjen kombëtare, që len hapsirë kaq të madhe veprimi, atyre që nuk i le hunda se hanë bar, matrapazëve politik e veglave të tyre çorre, atyre që përdit bëjnë pazare të pavetëdijshme me trojet tona, atyre që nuk ecin as ust as për laku, atyre që duhet të heshtin edhe ua ndalojnë atyre që duhet të folin e veprojnë kombëtarisht!

Shqiptari i ri, me harten e atdheut – formë unike uniformë të ndërgjegjës kombëtare – zgjohu, sepse nuk kemi kohë nganjëherë në njëqint vjet, të zgjohemi nganjëherë në shekull – kur tjerët zgjohen përditë! Lumi fle, e armiku nuk fle! E kush – armiku i vetvetes!


( 01. Nëntor, 2008 )