[Ilir@]

ENDJA KISH RRËNJË



- Një nënë vajton t'birin për s'gjalli!



Shumë pave he mos pafsha tjetër, moj loke
edhe gurin e drurin e shtina n'gjynah - e
skurruar n'lot m'dridhet fotoja jote n'dorë

mundohem me t'pa nëpër lot e s'mundem
se m'dukesh i pershkllime vajit
po qysh t'i plasi zoti sytë le që more botën në sy -

po si i trete rrënjet e gjakut n'mallkime të flakur shkrumit

lëshove lozë tretdheut të zi
- tash ec e nxierri rrënjet
me shkarpa nëpër këmbë
me gjak t'syve të rrita e m'dole doresh

pa a edhe unë me dhanë shpirt tue u grrithë n'vetmi a?
- si ato qyqevetëm të botës tande të cilivilizuar e
me i dhanë duhmë një mahalle - derisa ta ndien duhmen dikush nga rruga -

po qysh t'i plasi zoti sytë e m'le qyqevetem
përnat e skurrova n'lot foton tënde sa u pershkllij n'prehër e nuk ngjanë ma në ty mu ka ba duç n'gjij tue ngajtë jetës shtegepashteg - me njanen kamb n'dhe e tjetrën mbi dhe t'ka humbë pamja para syve, moj loke

mendja paska rrënje