[panta_rhei]

Nëse për një çast krejt këtë do ta shikonim prej "syrit të optimistit":

Vjen Meda. Një këngëtar pa vlera, mediokër. Në diskotekë shkojnë 700 të rinjë e të reja. Të gjithë shqiptarë, pa përjashtim. "Ou ku je bre shqipe", "Qe bre ku je ti shqipe". "Ti moj po kcejshe mirë, mos je prej Prizrenit se hapat si t'qasaj ane po i qitshe...?".
Pra, takohen, shihen me njëri tjetrin, njoftohen, dashurohen, miqësohen, fejohen, martohen. Çka mbetet? Miqësia, martesa, dashuria. Rrasja Medes, ermalit e berkanit.

Në rastin e kundërt, do të shkonin nëpër diskotekat e shkijve, turqve e të huajve të tjerë. Do të duhej të flisnin vetëm në gjuhë të huaj, jo shqip. Do të takoheshin me djem e vajza sllavë e turq. Do të dashuroheshin me ta, jo me shqiptarë. Do të asimiloheshin. Ok, Meda do të ishte i varfër. Por, sa ia vlen!?
Në këndvështrimin e "syrit optimist" do të thoja se mbrëmjet rinore në diasporë janë karremi i pikëtakimit të rinisë shqiptare për ruajtjen e qenies kombëtare. Në rastin kur rrezikohet qenia kombëtare, do të ishte luks të flitej për kulturën.
Shija ndryshon bashkë me kohën. Për më tepër edhe këngët e britney spears janë shund e kiç, komercializëm.
A tha dikush që kjo lloj muzike dhe ky lloj organizimi po e largon rininë nga shkolla? Jo. Nëse janë të mirë në shkolla e në mësime e studime, pa le ta dëgjojnë edhe medën (në atë rast nuk do ta bënin, po nejse).

p.s. Mos lejoni kurrë të bini në situata të tilla ku do të grindeshit për çështje të shijes personale, ka thanë Kanti.