[panta_rhei]

Nga Naser Aliu



Dan Pusi erdhi në Gjermani në moshën e re. Tre vitet e para qëndroi si strehimkërkues dhe pastaj fitoi statusin e refugjatit. Ishte së bashku me të atin, nënën dhe dy motrat. Në moshën nëntëmbëdhjetë vjeçare u dashurua në një bjonde me origjinë nga Polonia. Nga kjo lidhje gati dy vjeçare, lindi Marta. Bashkëjetesa nuk zgjati shumë për shkak të kundërshtimeve, përzierjeve dhe mospjatimit të prindërve. Dani e braktisi atë dhe u kthye të banojë te prindërit.
Një ditë e mori malli për vendlindjen dhe i telefonoi një shoku të shkollës fillore. Biseduan për çdo gjë, pastaj edhe për gratë, edhe për martesat. Gratë e huaja, gratë shqiptare. Pas gjysmë ore Rama e këshilloi të martohet me një shqiptare: " Shqiptaret janë gra të sinqerta, nuk kanë shumë kërkesa, nuk janë të përdala, janë të dëgjueshme dhe nuk ta kufizojnë lirinë, mund të bësh çka të duash, " i tha ai. " Përveç kësaj, janë kuzhiniere të mira dhe kameriere të përsosura, me gratë shqiptare ti ndjehesh zotëri, me ato të perëndimit bëhesh zonjë", shtoi ai në fund duke qeshur.
Këto fjalë Dani i dëgjonte edhe në shtëpi, gati çdo ditë. Nuk ishin risi, por i shërbyen për ta përforcuar bindjen e tij. Kaluan disa javë nga dëgjimi i parë dhe Dani i telefonoi Ramës përsëri.
" Merre kushërirën time", i tha ai troç. " Sapo i ka mbushur tetëmbëdhjetë vjet. Ajo ka një baba të sëmurë, të paralizuar, nëna e saj është traumatizuar rëndë dhe vuan nga një sëmunjde e zemrës. Do të kishe bërë një vepër të mirë nëse martohesh me të!", i tha ai. " I kanë vrarë djalin në praninë e tyre. Dhe, do t´ishte mirë nëse ndihmon prindërit e saj, njëqind euro në muaj mjaftojnë."
Pas dy orëve mori Dani një email me fotografinë e Fjollës. Flokë të gjata, të zeza dhe të lëshuara në të dy pjesët e krahrorit. Kishte fytyrën engjëllore me një përhijësim të lehtë të faqeve në të kuq, me trup të gjatë e të hollë. E veshur me një fustan të kuq dhe një këmishë të zezë të mbyllur deri në kopsën e fundit, me jakë të bardha dhe të qëndisura. Dani u prek nga bukuria dhe freskia e saj dhe i shkroi këtë email mikut: " Shok i dashtun, un do t´iav çoj atyne 300 euro n´muj. Veç net kryhet puna. Më trego kur të nisem. Tung, edhe ty ti jap 200 euro për mësitni!" Dan Pusi.
Prindërit e tij u gëzuan se më në fund do ta kenë një nuse shqiptare në shtëpi dhe kështu do të pavarësosheshin nga bijat, që duhej të nxitonin për t´u bërë drekën, darkën apo thjesht edhe çajin paradite, kafenë pasdite apo qërimin e mollave dhe copëzimin e tyre pas darke; me pirun, pjatë me një shërbim plot buzëqeshje dhe gjysmë e përkulur. Ato banonin në të njëtën rrugë, afër qendrës, ku qeraja ishte më e lirë. Për herë të parë u gëzuan për gruan e djalit të tyre. Me ardhjen e nuses, nëna nuk duhej më tí hekuroste veshmbathjet e Danit, edhe shpenzimet për lavanderinë mund të kuresehen. Nuk ishin vetëm këto, të mërzitshme ishin kryesisht ngritjet për një gotë ujë, gjetja e ndonjë dokumenti, gjetja e teleklomandës, e çorapeve apo edhe e shkrepsës. Hapja e derës kur vinin miq, shërbimi i çajit e gatimit. Për këto cikërrima e lëvizje krejtësisht të pa rëndësishme, nevojitet një nuse në shtëpi, e pagojë, shqiptare, që din të shërbej shumë dhe të flas pak, apo fare. Që ngritet e para në agim, që shkon e fundit në shtrat. E cila punon e hesht. E cila gjihtmonë buzëqesh, jo si gjermanet që të thonë: "Shko merre ujin vet, je i shëndoshë! Apo ta sjell ujin, nëse më tregon vërtetimin mjekësor, ku mjeku ka urdhëruar shtrirjen në divan!" Gratë e tilla janë të pafytyra dhe janë shenja se bota po degjenerohet.
"Plakou, po bami familje si ktu ni her!", tha i ati i ngazëllyer. "Do ta kemi edhe ne një nuse shqiptare në shtëpi dhe më në fund, do të shtrihemi edhe ne në kanape. Si Krasniqët, që rrinë tërë ditën para televizorit dhe nuk duhet të lëvizin nga vendi! U kënaqën bre, u shkrinë...!"
Dani, para se të nisej, takohej çdo ditë me Fjollën në kompjuter. Kështu nga largësia nisi edhe lindja e dashurisë. Këto takime zgjatën gati një muaj.
Nëna e tij nuk mund ta fshihte gëzimin. Me dy bijat ia nisën pastrimit dhe regullimin e shtëpisë.
" Le ta gjejë shtëpinë e pastërtë nusja, kështu kupton se si duhet ta mbajë për gjithmonë", tha motra e madhe. Zhvendosën çdo gjë, që nuk ishte e gozhduar. E fshinë pluhurin nga çdo skaj dhe në fund i lyen edhe muret, i pastruan xhamat dhe palosën të gjitha rrobet. E përgaditën Danin, i hekurosën disa këmisha e pantallona dhe i dhanë edhe një kollare me vete. E përcollën me muzikë duke kërcyer deri te hyrja kryesore e banesës. Dani u nisë duke i përshëndetur me dorë nga xhami i makinës. Në qiellin e vranët, me pika të rrala shiu, vetëtima lëshoi dritë rrufeshëm, pastaj disa herë njëra pas tjetrës gjëmuan bubullimat. Ata vrapuan brenda. " Shenjë e mirë, shiu, bereqetë", tha me vete i ati.
Herën e parë u takuan në ëmbëltore: Fjolla, kushëri i saj Rama dhe Dani. Pas një jave e ftuan për darkë në shtëpi. Nëna e Fjollës përgaditi një darkë gati dasmore dhe harxhuan tridhjetë eurot e fundit në shtëpi. Ajo i tregoi Danit për luftën, për përjetimet, për tmerrin, deportimet dhe kur ia nisi të flasë për djalin, u ligështua. Fjolla iu hodh në qafë e trishtuar. Rama vrapoi dhe u kthye me një gotë ujë. Ajo e skuqur në fytyrë kërkoi ndjesë. Me fytyrën e lagët, duke marrë peshqirin në dorë, kërkoi ndjesë edhe nëna e saj për shqetsimin e krijuar. Babai i Fjollës fshiu lotët dhe uli kokën. Aty para mesnate u ngrit Dani për të shkuar te daja i tij...