[panta_rhei]

Mire, mire,
cka nuk te pershtatet ty, nuk paska dimension qe ia vlen te diskutohet... dhe, per kete une kam mirekuptim te plote, thjeshte nuk ndjehesh rehat nga e verteta, perndryshe ti e din shuuuume mire se konteksti i figurave qe i ka lind nana edhe baba nuk njeh aspekt transcendental.
Ose, per ty po, per mua jo.
Fundja, edhe nese i hyjme valles tende, miti e ka aspaktin transcendental, dhe ti ne rastin e Skenderbeut me lehtesi dhe kenaqesi e mohon, "harron", gje qe nuk e ben per rastet qe nuk te pershtatet,

nejse,

sincerisht, gjate ketij diskutimi, kujtova qe po na sjell dicka te vlefshme, qellimisht insistova t'ju nxis qe te shkruani sa me gjate.
Por, si ne te gjitha rastet kur rrenat dhe "faktet" jane te fabrikuara, ndodh qe nuk edhe nese diskuton me miliona faqe, nuk dilni dot nga rrethi vicioz i subjektivitetit, dhe anes qe ju aq shume deshironi te jete e vertete, por qe ne realitet eshte larg asaj.

Se pari, po sjell ketu nje pjese te shkeputur nga ai "sahani" i felliqur i rrenave ne te cilin koheve te fundit me te madhe jeni ushqyer ju mohuesit e identitetit shqiptar:

Ti do ta kuptosh menjehere burimin e shkrimit:

...Pinjolli i tyre më i famshëm Skënderbeu, arriti të bëhej zot i Arbërisë, se ç'gjak etnik rridhte në dejet e tij, kjo njerëzve që i shkonin pas nuk i interesonte. Në rast se do të shqetësoheshim për këtë gjë, Skënderbeu nuk do të ishte ngjitur dot në atë lavdi të madhe, duke qenë se vinte prej një rajoni të përzier etnikisht. Ajo çka dimë për prejardhjen etnike të Kastriotëve, mbështetet në disa pak burime. Kurse nëna e Skënderbeut ishte një sllave e jugut, bijë e zotit të fushës pjellore të Pologut. Kjo në fund të shekullit 14 ishte një degë e derës së madhe fisnike serbe të Brankoviqëve. Duhet supozuar se i ati i Vojsavës do të ketë qenë Grgur Brankoviqi, kjo do të thotë që djemtë e Vosjavës ishin kushërinj me familjen që do të ngjitej në 1427 në fronin ( princëror) të despotëve serbë. Joan Muzaki e përshkruante Skënderbeun, më të famshin Kastriot, si burrë "me natyrë serbe". Muzaki e shkruante këtë gjë nga perspektiva e një fisniku të Arbërisë së mesme, familja e të cilit kishte lidhje të ngushta në Itali të jugut. Për të Kastriotët jetonin në skajin lindor të hapësirës arbërishtfolëse. Çka kishte ai parasysh me "natyrë serbe"- prejardhjen ose ndoshta më fort zakonet- mendësinë e Skënderbeut, mbetet e hapur për shkak të mungesës së burimeve të tjera. Duhet vënë re sidoqoftë se Muzaki ndjente ndaj Kastriotit të madh një përzierje admirimi dhe refuzimi, tek e fundit ky Muzakët i kishte dëmtuar rëndshëm politikisht.
Sesa të vështirë e kishin klasifikimin etnik të Kastriotëve edhe vetë bashkëkohësit, këtë e dëshmon edhe një element tjetër, fisniku Arbër Muzaki te Gjergj Kastrioti shihte një serb, kurse murgjit serbë në manastirin Hilandar në malin Atos, e quanin atë kullë që kishte blatuar i ati i Skënderbeut, Ivani, "kulla e Arbrit". Kështu, Kastriotët për një fisnik arbër ishin serbë, ndërsa për murgjër serb, arbër.
Asgjë nuk e dëshmon më mirë pozicionin e tyre në një hapësirë kalimtare midis dy trevave gjuhësore. E sigurt është që prejardhja etnike nuk qe vendimtare në ngjitjen e familjes Kastrioti....

Pra,

sic po e sheh edhe vet mohuesit e Skenderbeut shqiptar, e pranojne se murgjit serb Skenderbeun e quanin arber, e jo serb.