[Makresh]

Histori e bukur mbi durimin

Urve bin Zubejri, ka qenë një nga fakihët, dijetarët dhe të përkushtuarit ndaj fesë së Zotit. Ai njihet si një ndër shtatë fakihët e Medines. Babai i tij ishte Zubejr ibnu Avami, një ndër dhjetë të përgëzuarit me xhenet. Nëna e tij ishte Esmaja, vajza e Ebu Bekrit. Urve ibnu Zubejri njihet për durimin e tij. Një herë, ai u nis për në Damask, për të vizituar Halifen, El-velid ibnu Abdul Melik. Me vete mori dhe djalin e tij të vogël, Muhamedin, i cili ishte shumë i bukur. Kur arritën në Damask, djali i kërkoi që të shohë kuajt e Halifes, dhe Urve e lejoi. Teksa luante me kuajt, djali rrëzohet nga kali dhe vdes dhe e varrosin në Damask.
Pas ca kohësh, Urves i sëmuret këmba me gangrenë dhe doktorët e këshillojnë që ta presë, me qëllim që të mos përhapet sëmundja. "Që të humbasësh vetëdijen – i thanë – do të të japim të pish ilaç gjumi. "
"Jo – u tha ai – nuk dua që të më hiqet një pjesë e imja nga trupi duke qenë në gjumë." "Mirë – i thanë – të të japim pije dehëse, me qëllim që të mos ndjesh dhimbje." Por Urve u tha:"Nuk do përdor haramin për të fituar shëndetin."
Në këtë kohë, në dhomë hynë disa burra të cilët nuk i pëlqyen. I habitur e pyeti doktorin:"Kush janë këta?"
Doktori i tha:"I sollëm me qëllim që të të mbajnë, pasi do e kesh të vështirë t'a durosh dhimbjen."
Urve u tha:"A tju rekomandoj diçka më të mirë? Më lini të falem dhe kur të bie në sexhde dhe të dukem sikur nuk jam në këtë botë, atëherë bëni ç'të doni pasi jam me Zotin dhe nuk ndjej gjë. E pritën sa filloi të falej, ra në sexhde, dhe kur e panë se ndihej sikur nuk ishte në këtë botë, filloi doktori t'i presë këmbën me sharrë. Kurse nga goja e tij nuk dëgjonin veçse "Subhanallahi vel hamdu lilahi, ve la ilahe il-la llahu va llahu ekber".
Kur doktori e preu këmbën, e futi në vaj të valuar me qëllim që ti ndalej gjaku. Vetëm atëherë Urves i ra të fikët. Kur u përmend, u kërkoi t'i jepnin këmbën e prerë. E mori në dorë dhe tha:"O Zot, ti e di më mirë që nuk kam ecur me të kurrë në haram."
Më pas tha:"O Zot, pata dy këmbë dhe dy duar. Më more njërën këmbë dhe më le tjetrën dhe dy duart. Për ty është falenderimi. Kisha shtatë djem, më more njërin prej tyre dhe më le gjashtë të tjerë. Për ty është falenderimi. Të falenderoj për ata që më dhe, të falenderoj për ata që more dhe të falenderoj për ata që më ke lënë."