Pra, Islami nuk pretendon tė jetė njė fe e re e sjellė nė Arabi nė shekullin e shtatė nga Pejgamberi Muhammed, paqja qoftė mbi tė, por pohon tė jetė njė rishprehje, nė formėn e saj pėrfundimtare, e fesė sė vėrtetė tė Zotit tė Plotfuqishėm, ashtu siē iu shpall nė fillim Ademit dhe Pejgamberėve qė e pasuan.
Kėtu mund tė komentojmė shkurtimisht mbi dy fe tė tjera, tė cilat pohojnė tė jenė rruga e vėrtetė. Askund nė Bibėl nuk keni pėr tė gjetur se Zoti i drejtohet popullit tė Musait ose pasardhėsve tė kėtij populli duke u thėnė se feja e tyre quhet Judaizėm, ose u shpall pasuesve tė Krishtit se feja e tyre quhet Krishterim. Me fjalė tė tjera, emrat Judaizėm dhe Krishterim nuk kanė pasur origjinė dhe miratim hyjnor. Vetėm shumė kohė pas ngjitjes sė Jezusit nė qiell fesė sė tij iu vu emri Krishterim.
Pra, atėherė, ku ndryshonte feja e Jezusit nga emri qė mbante? Feja e tij pasqyrohej nė mėsimet e tij, tė cilat ai ua jepte pasuesve tė vet si parime qė ata duhet ti ndiqnin nė marrėdhėniet e tyre me Zotin. Nė Islam, Jezusi konsiderohet njė Pejgamber i dėrguar nga Allahu dhe emri i tij nė gjuhėn arabe ėshtė Isa. Njėsoj si Pejgamberėt pėrpara tij, ai u bėri thirrje njerėzve t'ia nėnshtronin vullnetin e tyre Zotit (qė do tė thotė Islam). Pėr shembull, nė Testamentin e Ri thuhet se Jezusi i mėsoi pasuesit e tij t'i luteshin Zotit me fjalėt:
"Ati ynė qė je nė qiell. i lartėsuar qoftė emri Yt, u bėftė vullneti Yt si nė tokė ashtu edhe nė qiell." (Lluka, 11:2 / Mateu, 6:9-10).