[Zero Cool]

Atlantida, kontinenti i përmbytur diku në oqeanin Atlantik, është ndër më të përfolurit në shumë variacione. Zhdukja e këtij civilizimi të lashtë supozohet të ketë ndodhur nga përplasja e mundshme e ndonjë meteoriti gjigant, i cili kishte provokuar edhe ndryshime të madha klimatike e gjeologjike, të cilat, për shumë pak kohë zhduken nga faqja e dheut një popullatë të tërë. Mendohet se përplasja e meteoritit kishte shkaktuar tërmete, shpërthime vullkaniken, valë të mëdha të oqeanit etj. të cilat fundosën këtë “kontinent” përgjithmonë. Këtë tezë e mbështeste fuqishëm fizikani gjerman, Otto Muck, të cilën e përshkroi në veprën e tij “Alles über Atlantis” (Gjithçka mbi Atlantidën) të publikuar në vitin 1976. Ai thotë se qendra e përplasjes së Tokës me ndonjë meteorit ose edhe me ndonjë asteroid, ishte pikërisht Atlantida. Muck-u deri te kjo tezë kishte arritur duke studiuar kalendarin e civilizimit tjetër, Maja dhe duke i krahasuar shënimet e tyre dhe të dhënave tjera astrologjike.
Johann Elert Bode, drejtor i dikurshëm i Opservatorit të Berlinit (nga viti 1786), pra, para më se 200 vitesh kishe zhvilluar teorinë (bazuar në llogaritje matematikore distancën mes Diellit dhe Tokës) sipas së cilës një grumbull i meteoritëve të mëdhenj që sillen rreth sistemit tonë diellor, janë pjesë e një planeti të shkatërruar, të cilët vazhdojnë ta ndjekin akoma vijën harkore të tij. Megjithëse kjo teori nuk pohohet por as nuk mohohet nga shkenca e sotme e astronomisë, pasi në sistemin tonë diellor ka mjaftë meteoritë, shtrohet pyetja: Si u shkatërrua (pëlciti) ai planet?! Nga vetvetja, apo nga përplasja me ndonjë trup tjetër qiellor?! Kjo e dyta mendohet të jetë opsioni më real, breng serioze edhe për ekspertet e NASA-s. Projekti i NASA-s, IRAS - teleskopi hapësinorë që u lansua në janar të vitit 1983, arriti të regjistrojë një objekt, një trup gjigant planetar të panjohur që po lëviz në drejtim të sistemit tonë diellor, bile sipas shkrimeve në gazetën “Washington Post”, thuhej se ky trup është aq afër Tokës, sa që mund të konsiderohet pjesë e sistemit tonë diellor. Ishte Hulumtuesi J. Davis nga Leicester University të Britanisë së Madhe, i cili më 24 prill 1983 arriti të vërej në regjistrimet e IRAS një objekt me shpejtësi të madhe lëvizëse që u klasifikua si Asteroid. Me 3 maj, 1983 ky objekt u regjistrua edhe nga dy amator që ishin shumë larg njëri-tjetrit, Genichi Araki (Japoni) dhe George Alcock (Britani). Dhe të gjitha llogaritjet rezultuan se ky objekt do të kaloj ekstrem afër Tokës, diku rreth 4.7 milion km, më afër se çdo komet tjetër që nga kometa Lexell në vitin 1770.
Një objekt të tillë e regjistroi në vitin 1992 edhe teleskopi hapësinorë më modern i kohës sonë, Hubble. Edhe shkencëtarë Rus, përmes satelitit NORLOK, në korrik të vitit 2002, kanë arritur të fotografojnë një planet pranë Diellit, që lëviz me kursin në drejtim të Tokës. Gjatë fluturimit të parë, që llogaritet të pasoj brenda 4-5 viteve, ky planet do të lëviz në një distancë prej 7 milion km, ndërsa gjatë rikthimit vetëm në 3 milion km distancë! Dhe këto informacione janë të deponuara edhe në qeverinë Amerikane dhe atë Ruse, por edhe në Vatikan. Teologu i njohur amerikanë, P. M. Martin, që ishte pjesë e shërbimit sekret të Vatikanit, që në vitin 1997 pat deklaruar se ky objekt gjatë fluturimit pranë Tokës do të shkaktoj katastrofën më të madhe në historinë njerëzore duke mbytur miliona njerëz.
Edhe ish eksperti ushtarak i SHBA-ve dhe ish producenti i CNN-it, Marshall Masters, është shumë i bindur se një objekt i panjohur po i afrohet qendrës së sistemit tonë diellor, dhe atë me shpejtësi ekstreme. Ai shtonë se ky objekt do të mund të shihet edhe nga Toka, që në vitin 2010! Është njëri ndër shkencëtarët që u mor më së shumti me objektin e panjohur të emërtuar si “Planeti X”. Marshall Masters është edhe bashkautor në librin me të njëjtin titull, “Planet X”.
Të njëjtin mendim e ndanë edhe Johan Murry-n nga “Open University” i Londrës. Ai u përpoq tri vite radhazi që ta dëshmoj ekzistencën e këtij planti, që duhet të jetë disa herë më i madh se Toka. Rasti është i qartë - thotë Murry: “Nëse, sipas regjistrimeve të NASA-s të vitit 1983 dhe 1992, kemi të bëjmë me objektin e njëjtë, atëherë ky kolos është në kursin e drejtpërdrejt të kolizionit me Tokën.”
Këtë hipotezë e mbështesin edhe tre shkencëtarë amerikanë, John Matese, Daniel Whitmire dhe Patrick Whitman nga Universiteti i Lousianas. “Ne kemi arritur të vërejmë dhe vërtetojmë këto lëvizje të çuditshme të kësaj komete” - thonë ata. “Pasi që e kemi shqyrtuar çdo alternativ të mundshme, mund të konkludojmë se në retë e afërta pranë sistemit tonë diellor, gjendet një trup i madh qiellor”.
Në vitin 2007 edhe hulumtuesi japonez nga universiteti i Kobes, Patryk Lykawka, vërteton ekzistimin e një objekti qiellor. Sipas llogarive të tij, ai është shumë i bindur në ekzistencën e “Planeti X”, i cili gjendet veç buzë sistemit tonë diellor.
Kjo hipotezë, se rreth sistemit tonë diellor qarkullon një trup i madh qiellor, tashmë mbështetet nga shumë shkencëtar të fushës së astronomisë. Edhe astrofizikanët që moti kanë paralajmëruar një dukuri të tillë, një objekt gjigant, i cili herdokur do ta rrezikoj planetin tonë e bashkë me të edhe vetë gjallesat e saj. Një fenomen i këtij lloji nuk është më sekret as për NASA-n. Zbulimet e kometave dhe trupave tjerë qiellor përmes teleskopëve më modern hapësinor, si ai Hubble, nuk përjashtojnë mundësinë e përplasjes së trupave qiellor, e këtu nuk bënë përjashtim as planeti ynë.
Kometa “99942 Apophis”, e zbuluar nga NASA më 19 qershor 2004, paraqet po ashtu rrezik potencial për planetin tonë pasi trajektorja e saj do të jetë shumë pranë Tokës. Sipas llogarive të ekspertëve të NASA, kjo komet që do të kaloj pranë planeti të Tokës diku në prill 2029, dhe atë në një afërsi prej vetëm 30.000 km, mund ta rrezikoj planetin tonë seriozisht. Sa për krahasim po cekim se sateliti i planetit tonë, Hëna, gjendet në një largësi prej 380.000 km. Kjo afërsi mund të ndikoj që graviteti i Tokës ta zhvendos Apophis-in nga trajektorja e rregullt dhe me këtë të përplasët mbi të.
Mundësia e një kolizioni me Tokën nuk përjashtohet as nga ekspertët e NASA-s, por ata mendoj se diametri i vogël, prej vetëm 300 metrash i këtij trupi qiellor, do të krijonte vërtet katastrofë të madhe, por vetëm lokale, jo me përmasa të rrezikshme për ta vënë në pikëpyetje ekzistencën e planetit. Megjithëse vetë ekspertët e NASA-s vlerësojnë se nëse Apophis-i përplasët me Tokën do të lirojë një energji prej 1480 Megatonesh TNT (Trinitrotoluol). Bomba atomike e hedhur mbi Hiroshima ka pasur një fuqi shpërthyese prej vetëm 0.015 Megatonesh TNT. Se çfarë do të jetë efekti shkatërrues i një përplasje të tillë, mund të merret me mend nga krahasimi i mësipërm!
Probabilitetit më i madh i një kolizion mes planetit tonë me ndonjë trup qiellor, sipas shkencëtarëve, mund të pasoj në mars të vitit 2880, kur pranë planetit tonë - Tokës, do të kaloj asteroidi “1950 DA”. Gjasat e përplasjes mes këtyre dy trupave konsiderohen si më të mëdhatë deri më tani ngase probabiliteti është vetëm 1:300, që sipas ekspertëve (në krahasim figurativ) besohet se kolizioni është me i sigurt se sa vdekja nga kanceri!
Ky trup qiellor (asteroid) që kryqëzohet me trajektoren e Tokës dhe të Marsit, u zbulua më 23 shkurt 1950 nga astronomi amerikan Carl A. Wirtanen në observatorin e Lick-ut që ndodhet në majat e malit Mount Hamilton. Në dhjetor të vitit 2000 ky objekt u (ri)zbulua sërish nga LEONIS (Lowell Observatory Near-Earth Object Search) dhe u emërtua sipas vitit kur edhe u zbulua, “1950 DA”. Disa muaj më vonë, në mars 2001, kur lëvizte në një largësi prej 7.8 milion km nga planeti ynë, u regjistruan edhe fotografitë e para nga radarët vrojtues.
Sipas llogarive të bëra, siç u tha edhe më lartë, kolizioni i mundshëm me Tokën mund të pasoj më 16 mars 2880, kur edhe do të jetë distanca më e afërt me Tokën. Ndryshe nga kometa “99942 Apophis”, që ka një diametër prej vetëm 300 metrash, ky asteroid ka diametrin prej 1.1 km, dhe në përplasje me Tokën do të lirohej një energji, jo më 1480 Megatoneshe, por prej 10.000 Megatonesh TNT, që mund të jetë edhe fundi i “gurit tonë të çmuar”.
Jo vetëm kolizioni i trupave qiellor rrezikon jetën e planetëve, por edhe lëvizjet e tyre shumë pranë njëri tjetrit, po ashtu, mund të paraqesin rrezik për secilin trup. Shkencëtarët janë të bindur se gjatë një afërsie të tillë të trupave, forcat gravituese mund ta devijojnë lëvizjen e tyre nga trajektorja e rregullt, të bëjnë, ndoshta edhe ndryshimin e polaritetit dhe kështu trupat të fillojnë të sillen në anën e kundërt. Kjo do krijonte çrregullime me pasoja, po ashtu, të rrezikshme për ato planete. Edhe në librat fetar, sidomos tek ato të religjionit Islam, theksohet se kur dielli të lind në perëndim në vend se në lindje, do të pasoj edhe fundi i botës. “Akoma nuk ka ardhur ora që dielli të lind në perëndim. Dhe kur të lind nga atje, dhe njerëzit këtë e shohin, do të bëhen të gjithë besimtarë, por kjo nuk do të jetë edhe aq e dobishme për asnjërin, i cili edhe përpara nuk ka qenë besimtar dhe në bazë të këtij besimi nuk ka bërë (merituar) ndonjë gjë të mirë.” (Sahih Al-Buharyy 6506). Për këtë dukuri është shprehur edhe vet Ajnshtajni duke pohuar mundësin e ndryshimit të poleve të globit tonë nën ndikimin e faktorëve të ndryshëm.

Si përfundim

E gjithë kjo që u tha më lartë nuk ka për qëllim krijimin e ndonjë fobie në kokat e njerëzve, thjesht ishte një pasqyrim i skenarëve të ndryshëm, të paralajmëruar që nga shënimet e kulturave të lashta, nga profecitë e shumta, nga thëniet e librave të shenjt e deri te parashikimet e fundit të shikuar nga prizma e shkencës.
Një gjë është e ditur: zhdukja e gjallesave parahistorike (lloje të ndryshme dinozaurësh), si dhe zhdukja e kulturave të lashta që nga atlantidasit, vikingët, sumerët etj., është një fakt i pamohueshëm historik. Të gjitha shënimet e lashta dëshmojnë se ishin dukurit e mbinatyrshme ato që i shuan përgjithmonë këto gjallesa dhe civilizime nga faqja e dheut.
Civilizimi i sotëm nuk është i parë dhe, shpresojmë, as i fundit që do të frymoj mbi planetin e quajtur Tokë. Edha sa kohë do të mbijetoj ky civilizim dhe çfarë përfundimi do të përjetoj, kjo është një pyetje nga e cila mund të burojnë lloj-lloj përgjigjesh, përgjigje që di t’i krijoj vetëm imagjinata jonë që është po aq e pafund mu sikurse gjithësia.
Besojmë se edhe profecitë për vitin 2012 do të kenë epilogun e njëjtë si shumë profeci të tjera që i kemi theksuar në këtë shkrim. Pra, shpresojmë që të gjitha ato profeci të jenë vetëm pjesë e kësaj loje të imagjinatës sonë të bujshme dhe skenar që do ta përjetojmë vetëm artistikisht të projektuar në pëlhurën e bardhë të kinemasë dhe përmes ekraneve televizive.

P.s. Është fjala për filmin me të ri holivudian të titulluar, “2012”, me regjisor Roland Emmerich, i realizuar sipas romanit të autorit Brian D’Amoto “In the Courts of the Sun”, i cili do të fillon të shfaqet në kinema në shtator të këtij viti (2009).