[Alima]

…

Kishte diçka te veçante ajo mbremje … Me veshtrove me ngulm dhe u fute brenda damareve te mij me ata sy…
Perseri heshtje. “Kush eshte ajo?” Mu duk sikur hape kanaten e dritares brenda trupit tim!
Hë!Perse me dridhet gjithe trupi?
Me mbuluan djerset, sikur te kisha rendur kilometrave te ndjenjave ne kete maraton!
Oh… mjaft… une po vuaj!
Tani m’u qetesuan pak dhimbjet. …Perserite…Perserite edhe nje here. … Kush ben kaq zhurme? Ç’leviz ketu ne gjakun tim? Kush perplas organet e mija?…
Pse sa here them nje fjale ndiej se mundohesh te shkulesh rrenjet e saj ende pa me dale nga buzet e thara Mjeshter!
Ti thua se ato tehe preken mendimet e mia, ndaj une ndiej dhimbje?
…Jo.Por, armet e tyre ata i kane drejtuar tek une.
Mjeshter e dij se keto çaste shijon vetmine.E dij se pyetesh kush e kishte gatitur ate? Ne ç’menyre? …Ta them nga pervoja se, shija e vetmise eshte … si te theme?… nje lloj opiumi ne fizionomine e gangrenes,qe po tu kujtua njehere e quajta Jete
Çfare kishte kuptuar ai? Mos valle se dashuria lind me njeriun qe do te dashuroje dhe per kete disa jane te afte dhe te tjere jo?

Ti e din qe te dashuroj. E din se buzet digjen zjarr dhe do vazhdojne te digjen, megjithate kurre s’do perkulen mbi oazin e fytyres tende Mjeshter.
Ndoshta edhe ti kishe dashur e te shpetosh nga kjo gje trishtuese edhe pse nuk e thua?!

Tani mbushet gjithçka me fryme e me gezim …, o Zot, si nuk qene mbushur me pare ?!…
Ere e lagesht mati pas Shtërngate eshte kjo Mjeshter , ku pikojne pika dhe se koti shtillen re te bardha ne nje qiell pafundesisht te erret dhe pafundesisht te vrenet!…Ja çka eshte Mjeshter!


E jashtezakonshme,apo jo Mjeshter ?!


.