[lirik]

Ndegjo o dhe e faqja e detit
autori xhelal ferizi
a i ndëgjon vargjet t'poetit-
sot ka ardhë nji far mashtrimi
me u nda n' fe kah edukimi
jo pse duan ndoj hajr nga ne-
veq duan n' copa gurë e dhe-
atdheun t' bukur me na e pre-
me na nda edhe ne krahina
se kshtu duan sot shkje eshkina
me na lenë për jetë me vaje
nëpër skuta male e maje-
nëpër kodra e gurina
si asaj qyqes si i shkon stina-

me na i marrë ara e bashtina-
siq na u mor plava e gucia
krejt tivari e qameria
dibra e shkupi e janina
tuiz hoti e vranina
krejt dardanja e sjenica
vllasa nishi e mitrovica
ne copa te vogla e ne grisha
me ne lene nën kthetra bisha

kur të na ndajnë nje her me fe
kur me hile të na ken nxe-
do të na djegun gurë e dhe-
vargje nga autori xhelal ferizi

poshte harbuti e tradhtari poshte kruvat mashkullore

ankimete mia nganjiher me dukej askush si ndegjonte bota si mendueshem nga njiher ecte me hapin e vet-ecnin edhe kohrat ashtu disi edhe un ecja me kohen -

-veshtire mund te kuptoje pse heshtjet nuk flisnin -
e qka kush ne jeten e vet mendonte -
ose ishte kjo heshtja para stuhive -

shuqnmka qe nuk fliste hestte renkonte ne heshtje e mendonte neper te pa shpalosurat fytyra-
te tyre dikush me pamje te fytyrave te heshtura e -
e te atyre gojeve e ghuheve q e nuk flisnin
-por secili diqka mendonte
ne vetveten time ne kohrat e e athershme neper shpirtesine time rridhnin fjalet