[CICErrrIMA]

E imja nëna...

e lodhur nga sëmundja
nga vitet mbi supe
kujtimet e lodhura
fryma që nuk ze vend
e rënkimi sjell qetësi në dhomë...
shpresa vallë po shuhet
që përsëri të më pres
të shkallet në mëngjez
e shpesh herë të më qortoi
përse prap u ktheve vonë...

Nuk më buzëqesh më si dikur
vallë shpresat u zbehen
sikurse shiu që bie
e nuk shihet hëna..
po...më dhimbset si shpirti
e imja nëna...