[Alima]

...



Sikur te mos kisha frike se do te ja lendoj zemren, e di se çka do thosha…

Vetem flisni...!

Ja do t’jua sqaroj…
E semur nga kjo semundje, madje e interpretuar ne forme te lehte,ne kete sanatorium qe eshte pertej xhamave te asaj dritares gjatoshe ku shikoj shpesh koheve te fundit duke pasur pershtypjen se jetoj ne nje bote te humbur, e krijuar prej mureve te lemerishem, e krijuar prej vdekjeve te ftohta, e krijuar prej figurave te njerezve te pa shpirt.
Ne realitet, …duhet pritur vetem njeqind e tetdhjet e dy–tri dite, asnje dite me shume!
…Gjashte muaj, gjashte,... gjashte mure te tmerrshme,tash rendojne pameshirshem… NC,mu tani me te vertete duhet menduar ne vitet,… Edhe sa vjet me duhen te ngjitem deri ne skajet e kesaj gremine gjashtkateshe ?


...

Megjithate, njeqind e tetedhjet dite jane te gjata dhe ne rrjedhen e tyre mund te ndodhin plot gjera:..Ta zeme del koha qe te krijohen familje te reja, te lindin femije e te fillojne edhe te flasin, apo ta zeme qe nje grua e bukur te plaket e askush te mos e deshiroj... e semure nga nje semundje, edhe nga ato me te gjatat,ndoshta jo ne kohe, por ne vuajtje gjithesesi ….

Apo ta zeme edhe si shembull,nese guxoj ta quaj shembull … nje shtepi e madhe te ngrihet aty, ku me pare kishte vetem livadhe,uje qe ecen perpjete ,mu sikur ne ate oazen,...Nderkohe vazhdoj te jetoj e shkujdesur, ta trete dalengadale trupin, e te terhiqem perkohesisht per te lene pershtypjen se sherohem …, te turrem serish me me vrull duke gllaberuar shpresen, ...tek e fundit, mbetet ende kohe qe i vdekuri te varroset e te harrohet,keshtu qe i biri te jete serish ne gjendje te qesh serish, ne nje te aferme te larget ..ne afersi …
… Buzeqeshje e idhet,Mjeshter … Me fal…!!!




Ti kthehemi dritares gjatoshe edhe njehere …Prania e disa krijesave qe ne boten reale, kurre nuk i kam pare behen cipe pengese per pamjen ne ate dritare...Ato krijesa me bindnin se as gjethet e drurit nuk lekunden…derisa me nje koncentrim maksimal verej se megjithate gjethet edhe pse ngadale prapeseprape lekunden nga era e lehte.


Jeta perkundrazi, sikur eshte ndalur Mjeshter… E njejta dite, po me ato gjera perseritet me qindra here, pa bere nje hap para …. Lumi i kohes kalon permbi Fortuna,plasarite muret, merr teposhte gure e zinxhire qe fluturisen ne mendjet tona .



E dij Mjeshter se tani te ze nje terbim, nje maraz, nje keqardhje…!Dhe tani edhe pse vepron,te duket sikur eshte teper vone…

… E çuditshme dhe per te qeshur qe keto zekthe vijn ,… si te jemi te mitur !? Po, po, e din, shumica dermuese se as qe e vret me mendjen per keso gjerash dhe vazhdon te dashurosh ,nuk e kthen me ne problem.
Mjeshtri,ai i cili nuk e kishte marre kurre seriozisht, por…si dikush qe kalon para nje vitrine te mrekullueshme pa ia hedhur shume syte dhe vetem kur tashme eshte larg, e kupton sa gjera te bukura kishte aty dhe kthehet mbrasht ngarendas, por,... kur kthen aty shuhen dritat dhe ulen roletnet.

Me keqardhje,me brengen qe ndoshta nuk i mjafton me koha,druan se ne vetmido e paguan hidhur,sepse ai kishte qene si nje gur i lidhur pas nje litari dhe ajo qe e ngazellente ishte deshperimi, dashuria. …Duke u sorollatur keshtu çmendurisht, nuk dallohet me ç’forme ka..,
...ai nuk ia ve me veshin njeriu, nuk mund te degjon, ai degjon vetem vetveten tek fishkellon ne ere, per te askush nuk ekziston me perpos …!
Rrokullisje e frikshme, ai nuk sheh me boten perreth, e gjithe çfare mbet nga jeta madje kishte reshtur se ekzistuari, nuk ekziston me, nuk kishte ekzistuar kurre,…e quan 'pika zero'!?


Por,..ja ku ndalet guri i lidhur pas litari dhe me ne fund mund te dallohet, …eshte nje gure i zgidhur!

• Mjeshtri eshte ne pozicion...

.