AW: Zhgarravinat e mia
10. Shkurt 2013
...
Ndonese ishte veshtire t`a menagjoja kohen perkunder detyrimeve te perditshme qe kisha; ndaj serish arrija t`a permbledhja suksesin e synuar ne ploteni. Shpeshhere me pyeste prej nga gjithe kjo fuqi e energji qe po ma kushton, pse i gjithe ky perkushtim per mua?
Ketyre pyetjeve me duhej t`u pergjigjesha me kujdes, gjegjesisht me mjeshtri sepse ajo nuk i pelqente trillimet, aktrimet edhe me hiq. Me besoni miq te dashur e kisha te veshtire sepse shpeshhere gjindesha ne situata kur ne ndonje pyetje te pazakonshme te saj me duhej t`i shmangesha me ndonje kunderpyetje shpotitese.
Ajo e dinte se une nuk do leshohesha ne shaka nese nuk do ishte momenti i pershtatshem m`varesisht nga tema qe po debatohej. E dinte ajo se posedonte bukurine e brishte si Pranvera, shtatgjatesine e Drandofiles dhe mprehtesine prej dhuntise.
E dinte ajo se e kishte per qejfi t`a rendisja ne vendin ku deshironte nder Oponence; megjithese me shume e inspironte fakti i apostrofuar tek kur perjetimi i saj do arrinte te behej shembull prej delikateses se saj te perjetuar ne jete permes shkrimeve tona qe do pasojne ne kete Roman.
Pergjate jetes isha sprovuar me situata nder me te nderlikuarat ama asnjehere dhe kurre si me kete ngjarje qe do ua rrefej ne vijim. Ajo ishte nje Zonjushe perplot jete dhe e perkushtuar ne dinamiken e saj. Ishin goditjet e jetes sic ajo shpeshhere di te jete e pameshirshme qe e kishin mbeshtetur per muri sic thot populli. Ishin edhe shume padrejtesi, poashtu brenga te saj qe kjo bote di ti zhvilloj me mjeshtri; qe kishin arritur t`a dermonin dhe dobesonin deri ne vuajtje. Eh po tash? Si mund t`a lesh nje mik te vuaj? Si mund t`a lesh ne gjendje te tille kur je ne dijeni se e ke mundesine t`a ndihmosh? Si?
Shpeshhere me ka rene te pyes veten time? Njeriu? c`eshte kjo ceshtje kaq komplekse? Nese ekziston ndonje ndjenje e dlire e dashurise, e humanizmit dhe e njerezise atehere keto jane momentet kur njeriu duhet t`i gjindet njeriut. Guri per gur; anise e dijme se njeriu eshte poashtu edhe ujk per njeriun, por! Ketu nuk mbaron e tere historia e kesaj pyetje per kete ceshtje kaq serioze dhe delikate.
Ne ditet qe do pasonin pas kesaj date isha nisur drejt Keshtjelles se saj me kalldereme oker per t`a takuar Sulltaneshen e endrrave te mia reale. Pikerisht ne shkurt anise ca nga datat e ketij muaji ne kujtesen time jane te hidhura por megjitheate nga tash te kujtuara me endje.
Diku thelle ne detin e kaltert, valeve te tij ne perplasje e siper me kishte zene nje drithme thupre uji; teksa shikimet tona te permallshme gershetoheshin permes buzeve. Fjalet tashme ishin shpenzuar, flisnim heshtur.
...
Sulltani!
|