[lirik]

po ngadal more lum zotnia
se ka ligje qytetnia
se nuk esht bota veq shkje
me sundue mbi glob e dhe

edhe tjere shpirta frymojnë
ecin levizin vijjne e shkojne
gjith secili ne te veten fe
kush me shite e kush me ble

mbasi i diell vet e la zoti
e nji shi stinet e moti
shiu me lage dielli me nxe
jo veq rus e grek e shkje

por se zoti ne qiell te gjersise
si sherbim ja la njerzis
rrezet te diellit me ngjyre te arit
e ja ndau edhe shqiptarit

ja la hiset me tapija
kah ballkani e iliria
por si bishat ne troje te vjetra
keq jan turre sllaviant me kthetra

por se zoti ja la te parit
dhe e toke prej kromi e arit
e pranverat plot hjeshi
mal te bukur bjeshke e vrri

ara e fusha e bereqetin
e ma te bukurin te fmshmin detin
me tapi ua la shqiptarve
jo pansllaveve e grabitqarve

ilirianes ja la vrrijet
era te lehta te flladshme hijet
e pranverat me behare
gurra e proje e plot ujëjvare

te famshme te bukura ato bashtina
zogj e fllanza e gjeraqina
bung e ah e te bukur lisa
plot hjeshim e la me plisa



edhe fatin me buzqeshë
trojet ne lule me ja veshë
me gjelbrime e me bari
me jetue ne shekuj shqiptari

ne te drejte e ne jete te vet
qe nga fusha ne bregdet
nuk la globin veq per shkje
ne gjak e lot te lahet rrke

por ket ligj e shkrou rusia
shkjau e greku e pansllavia
kombet tjera me i gjakosë
kah do ne fise me i shfarosë

ne qdo gurë e la nga i qyqe
qirilicen plot me kryqe
mori token te perendise
qe ja la hise shqipnise

token te vjeter iliriane
e shendrroj ne pansllaviane

vrau e preu e ka gri fise
per te ua marre tapi e hise

por nga qielli nje dite plot zjarre
do te bien do te qelen varre
nga mëria veqt qiellore
do i godas shtetet mizore

e kah do mbi sllav e shkje
gjak e zjarre lot e rrke

do te shihen trupa zvarrë
vet ai zot ka me u hakmarrë

per te kqiat per mbi dhe
qe i kan bë greket me shkje

autori xhelal ferizi