[Pause_Print_Scroll]

Përballimi i Thirrjes

Pasi mbaroi Haxhi, kurejshët u kthyen në shtëpitë e tyre dhe u qetësuan, sepse e zgjidhën problemin e pengimit të të Dërguarit të Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) për të bërë thirrje për të besuar në Allahun. Ata u menduan dhe u këshilluan. Pastaj menduan rrugë të ndryshme për ta përballuar këtë thirrje dhe për ta asgjësuar atë përfundimisht. Këto rrugë ishin: 1. Të vazhdonin të qeshnin dhe të talleshin me të Këtë e bënin me qëllim që t’i ulnin të Dërguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe myslimanët e tua dobësonin forcën morale. Ata e akuzonin të Dërguarin e Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), se ishte njeri i magjepsur, se ishte gënjeshtar, se ishte një shpifës intrigant e të tjera akuza e sharje si këto. Ata e shihnin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tërë zemërim e inat. Allahu ka thënë: “E ata që nuk besuan, gati sa nuk të zhdukin ty me shikimet e tyre, kur e dëgjojnë Kuranin dhe nga inati thonë: “Ai është i çmendur.” (68:51) E përçmonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) duke thënë: “A ky është ai që flet për zotat tanë?” Kur shikonin shokët e tij (sahabet) të dobët thoshin: “A këta ka ndihmuar Allahu nga mesi ynë?!” Allahu i Madhëruar, gjithashtu thotë për ta: “Vërtet, mëkatarët i përqeshnin ata që besuan. Dhe kur besimtarët kalonin pranë tyre (idhujtarëve), ata ia bënin me sy njëri-tjetrit. E kur ktheheshin te familjet e veta, ktheheshin të kënaqur. Dhe kur i shihnin ata (besimtarët) thoshin: “Vërtet, ata (besimtarët) janë të humbur.” (83:29-32) 8 Idhujtarët i shtuan talljet, përqeshjet dhe ngacmimet therëse kundër Profetit të Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), aq sa kjo ndikoi shumë edhe në vetë Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!). Për këtë Allahu i Madhëruar ka thënë: “Ne, vërtet, e dimë se zemra jote është e pikëlluar nga ajo që thonë ata.” (15:95) Por, pastaj Allahu i dha forcë atij dhe i tregoi se si ta largonte pikëllimin: “Por, ti lartësoje Zotin tënd me falenderim e bëju prej atyre që luten (përulen duke u falur). Dhe adhuroje Zotin tënd, derisa të të vijë vdekja.” (15:97-99) Allahu i Madhëruar i pati treguar Profetit (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) qysh më parë se si do t’i flladitej zemra, kur i tha: “Vërtet, Ne të mjaftojmë ty kundër atyre që tallen, të cilët bëjnë me Allahun zot tjetër e shpejt ata do ta dinë.” (15:95-99) Allahu e pati njoftuar atë se veprat e tyre, shpejt do të ktheheshin në dënim kundër tyre. Për këtë Allahu ka thënë: “Edhe të dërguarit e tjerë përpara teje janë përqeshur e ata që i tallnin, e merituan dënimin e talljes së tyre.” (61:10) 2. Mashtrimi i njerëzve, që të mos dëgjonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) Idhujtarët vendosën që të shkaktonin ngatërresa, të bënin zhurmë dhe t’i largonin njerëzit sa herë që e shikonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), duke u përgatitur që të bënte thirrje për tek Allahu. Kështu, që të mos i linin rast të volitshëm për të shpjeguar thirrjen në Islam, ata e porosisnin njëri-tjetrin, siç thuhet në Kuran: “Ata që nuk besuan, thanë: “Mos e dëgjoni këtë Kuran dhe kur të lexohet ai, zhurmëroni, ashtu që ta pengoni.” (41:26) Kështu vazhduan idhujtarët, derisa Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) arriti të lexonte Suren e parë, “En Nexhm”, në vendet ku ata mblidheshin. Ishte muaji Ramazan, i vitit të pestë të Profetësisë. Kur e dëgjonin Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) duke kënduar Kuran në namaz – ai këndonte Kuran më shumë në namazin e natës- idhujtarët e shanin Kuranin, shanin Atë që e ka zbritur, shanin edhe atë që e këndonte. Atëherë, Allahu i Madhëruar zbriti ajetin: “E ti mos e ngri zërin (duke lexuar Kuran) në namazin tënd dhe as mos e zgjat tepër atë (namazin), por kërko midis këtyre një rrugë të mesme”. (17:110) Nadir ibn Harithi shkoi në Haira dhe në Sham (Siri). Atje mësoi disa tregime nga populli, që flisnin për mbretërit dhe udhëheqësit e tyre, të tilla si tregimet e Rustemit e të Isfejdinarit. Kur u kthye në Mekë, filloi të organizonte tubime e kuvende dhe t’ua tregonte ato njerëzve, duke i larguar kështu nga ato që thoshte Profeti (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!). Kur Nadiri dëgjonte se diku ishte ulur i Dërguari i Allahut (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) për t’ua kujtuar njerëzve Allahun, ai do t'i shkonte nga prapa dhe do ta kundërshtonte Profetin (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) me tregimet e tij dhe më pas do të thoshte: “Në çfarë bisede Muhamedi është më i mirë se unë?” Nadiri bëri edhe një hap tjetër. Ai bleu një robëreshë këngëtare dhe sa herë që dëgjonte për ndonjërin që donte të bëhej mysliman, e çonte te këngëtarja dhe i thoshte asaj: “Jepi për të ngrënë e për të pirë dhe këndoji këngë, sepse kjo gjë është më e mirë se thirrja e Muhamedit.” Për këtë Allahu i Madhëruar zbriti ajetin: “Por ka njerëz, që blejnë tregime boshe, që t’i largojnë njerëzit nga rruga e Allahut, pa pasur kurrfarë fakti dhe për t’i marrë ato (ajetet e Allahut) si tallje. Për ta do të ketë një dënim poshtërues”. (31:6) 3. Nxitja e dyshimeve dhe shpeshtimi i thirrjeve të rreme Idhujtarët i shtuan dhe i përsosën më tej thirrjet e tyre të gënjeshtërta. Për ato që thuheshin në Kuran, do të thoshin se ishin “Endrra të shtjelluara”, (12:44) do me thënë na qenkëshin ëndrrat e gënjeshtërta që Muhamedi (paqja e Allahut dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i shihte natën dhe i këndonte ditën. Shpeshherë thoshin: “I ka shpikur vetë.” (16:103) Herë tjetër thoshin: “Vërtet, ky (Kurani) nuk është tjetër veçse një gënjeshtër, që e trilloi ai (Muhamedi), të cilin e ndihmuan edhe njerëz të tjerë.” (25:4) Pra, për krijimin e Kuranit na paskan marrë pjesë edhe shokët e tij.(!) Në Kuran thuhet: “Ata (idhujtarët) thanë, gjithashtu: “

vazhdon...