[Pause_Print_Scroll]

BESIMI NË PEJGAMBERË

Pas besimit të bindur në Allahun e Plotfuqishëm jemi të obliguar të besojmë edhe në pejgamberë, i cili është kushti i katërt prej gjashtë kushteve të besimit. Pa këtë nuk pranohet besimi i robit. Argumentet në këtë janë të shumta, ku në shumë vende Allahu e krahason me besimin në Të: "Besojeni Allahun dhe të Dërguarit e Tij!" [Nisaë, 171] Sipas radhitjes në hadithin e Xhibrilit lidhur me besimin është renditur i katërti: "Të besosh Allahun, Melaiket, Librat, të Dërguarit..." [Transmeton Muslimi]
Mohimi i pejgamberëve llogaritet njësoj si mohimi i Allahut: "Kush nuk i beson Allahut, melaikeve të Tij, librave të Tij, të Dërguarve të Tij dhe botës tjetër, ai ka humbur tepër larg!" [Nisaë, 136]
Në bazë të këtyre dhe shumë ajeteve tjera shihet vlera dhe pozita e besimit në pejgamberë në Dinin e Allahut. Kjo do të thotë të besojmë në të gjithë pejgamberët e dërguar dhe në tërë atë që e kanë sjellë, se transmetuan atë që u është shpallur, punuan me të dhe e kryen misionin e tyre, duke përfshirë emrat e tyre, sheriatin dhe librat (me gjithë emrat) e tyre. Në këtë hyjnë poashtu edhe besimi në mrekullitë e tyre, nderimi dhe madhërimi i tyre duke mos bërë kurrfarë dallimi mes tyre, prej Ademit alejhi selam e deri te Muhammedi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem. Allahu i Lartësuar thotë: “I Dërguari i besoi asaj që iu shpall prej Zotit të Tij, e ashtu edhe besimtarët. Secili i besoi Allahut, melekëve të Tij, shpalljeve të Tij, të Dërguarve të Tij. Ne nuk bëjmë dallim në asnjërin nga të Dërguarit e Tij dhe thanë: Iu përgjigjëm (thirrjes) dhe respektuam (urdhrin). Kërkojmë faljen tënde o Zoti ynë! Vetëm te Ti është ardhmëria jonë.” [Bekare, 285]
Poashtu kërkohet edhe besimi i sinqertë në pejgamberllëkun e tyre dhe në atë që e sollën, Allahu thotë: "Ata që besuan Allahun dhe të Dërguarit e Tij, ata janë të sinqertit." [Hadidë, 19] Si dhe respektimi dhe madhërimi i tyre, Allahu thotë: "Që ju (njerëz) t'i besoni Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe atë ta përkrahni e ta respektoni, e (Allahun) ta madhëroni për çdo mëngjes e mbrëmje!" [Fet'h, 9] Gjithashtu kërkohet edhe domosdoshmëria e veprimit sipas sheriatit të tyre, kjo ka qenë detyrë e çdo populli karshi pejgamberit të tij deri në dërgimin e Muhammedit a.s. ku sheriati i tij i anuloi sheriatet e mëparshme. Gjithsesi kërkohet edhe bindja se ata janë të mbrojtur nga gabimet gjatë transmetimit dhe përcjelljes së shpalljes. Këto janë vetëm disa nga gjërat që obligohemi në besimin e pejgamberëve.
Allahu i Madhërishëm përmend në Kur’an 25 prej të të dërguarve dhe pejgamberëve, 18 janë të cekur vetëm në ajetin kur’anor: “Këto janë argumentet Tona që ia dhamë Ibrahimit kundër popullit të tij. Ne ngrisim në shkallë të lartë atë që duam. Zoti yt çdo send e vë në vendin e vet, asgjë nuk mund t’i fshihet. Ne atij (Ibrahimit) i falëm Is’hakun dhe Jakubin dhe secilin prej tyre e udhëzuam. Më parë edhe Nuhun e patëm udhëzuar. E nga pasardhësit e tij (të Ibrahimit) udhëzuam Davudin, Sulejmanin, Ejubin, Jusufin, Musain dhe Harunin. Kështu i shpërblejmë bamirësit. (Shpërblyem) Edhe Zekerijanë, Jahjanë, Isain, Iljasin të gjithë prej të mirëve të përsosur. (Shpërblyem) Edhe Ismailin, Eljesanë, Junusin dhe Lutin. Të gjithë këta i veçuam mbi njerëzit tjerë.” [En’amë, 83-86] Ky ajet ka përmbledhur: Ibrahimin, Is’hakun, Jakubin, Nuhun, Davudin, Sulejmanin, Ejubin, Jusufin, Musain, Harunin, Zekerijanë, Jahjanë, Iljasin, Isain, Ismailin, Eljesanë, Junusin dhe Lutin. Kanë mbetur edhe 7, të cilët përmenden në vende tjera të Kur’anit, e ata janë: Ademi, Idrisi, Shuajbi, Salihu, Dhulkifli, Hudi dhe Muhammedi sal-lall-llahu alejhim ve sel-leme exhmein. Ka edhe shumë për të cilët Allahu nuk ka treguar për ta, por ne i besojmë të gjithë ashtu si na ka urdhëruar Allahu dhe na ka mësuar Pejgamberi alejhi selam. Allahu i Lartësuar thotë: “Dhe (dërguam) të Dërguar më parë që të rrëfyem për ta, dhe të Dërguar të tjerë, për të cilët nuk të rrëfyem. ” [Nisaë, 164] Urtësi e dërgimit të tyre është ngritja e argumenteve (provave) kundër tyre dhe përgëzimi me të mirat e begatshme të xhenetit në ahiret për ata që e pasojnë këtë rrugë si dhe tërheqja e vërejtjes së atyre që refuzojnë këtë: "(Dërguam) Të Dërguar që ishin lajmgëzues e kërcënues, ashtu që pas dërgimit të të Dërguarve të mos kenë fakt (arsyetim) para Allahut. Allahu është i pavarur në sundimin e vet dhe di si të veprojë." [Nisaë, 165]