[Era1]

U kthyen mostrat,
janë nën krevat pikërisht tani,
sytë i kanë në dollapët e mbyllur,
mbas shpinës sime
fshehin buzëqeshjet dhe përqeshjet,
pushuan kataraktet,
hëna nuk tregon më me gisht,
e harrova
ninullën që nëna më ka kënduar fëmijë,
dyshemeja u mbush me mbetje
të dhimbshme,
njësoj si dhe dje,
mbetje të viktimave të tua,
viktima të puthjeve që më ke dhënë,
por sot do t’i mbledh të gjitha,
do t’i ngjis në ditarin tim,
njësoj siç ti i ke lënë.






Te gjitha te drejtat te rezervuara nga Era