[lirik]

Ju o engjuj që flutroni
në dheun tim kur do të shkoni
mos më leni në harresë
mbi ndoj gurë m- shkruani n'kujtesë
mbi ndoj fletë me karajfile
shkruani ne rreze të bardhë idile
emrin tim mbi ato troje
mos ma leni neper ploje
e një zemer por si shegë
mbjellne atje për toskë e gegë
le të rrahë prore per shqipni
mbane gjallë me damarë t- mi
me varg t- mallit t- gurgullimes
le te rimon n- per mote e stines
sa te jen shekujt por si shi
që i bien qiellit mbi shqipni
karajfiles thuani e fletes
le ti qelë shpresat e jetes
te mbjellen vargjet iliriane
mbi shqipni e tokë dardane
le te lulzohen nder kopshtije
ti sherbejnë zogjve si hije
ti flladisin bilibilt e mi

gjuhen shqipe tue pertri

ndjej keto rima mori zanë
ne fushe te gjerë e deti t- pa anë
po ti qoj n- per kullim t- lotit
me i kujtu e nder stinë të motit
drejt prej zemres mergimtare
per me i mbjellë ne tokë shqiptare

le të mbihen por si lisa
le ti ndjejë toka me plisa
të më kujtoni në të huaj dhe
lotin tim si prrue e she
qe prej malllit e kam burue
neper varg tue gurgullue
neper fjalen poetike
po i dergoj ne shqipni etnike

engjujt proe kah od vijnë
ti shartojne me bukurinë

ti bejne shegë kah do ne shqipni
mallin tim ta bejnë liri

e kur të vijnë puhitë ne zemer
te gjith nje fjalë ta thonë me emer
e ta gdhendin në kulte shejtrore
fjalen shqipe e gjuhe atnore

ne perjetsi te rrin ne gjuhë të parit
brez pas brezi trashgimtarit

gjuha e fjala e lashtë amtare
si ajo rima cicerimtare

sa te ket zogj s te ket bilbil
gongje e lule karajfila
sa te ket toke e kombe e fe
gjuha shqip me rrnue mbi dhe

autori xhelal ferizi