[lirik]

Mos e merr penden në dorë

Autori Xhelal Ferizi në mërgim

Mos e merr penden në dorë
,nëse me varg
shpirterisht nuk flet
mos e merr penden në dorë
nëse nuk i jep’kuptim
seciles fjalë
seciles metaforë
mos e merr në dorë
nëse me pi
emocion dielli
nuk i jepë
e gjersi arti
si det
mos e merr
nëse nuk,e mbushë
me shkrim
oh mos e merr penden
nëse nuk e shtynë në cak
nëse secilin varg
,nuk e infuzionon me gjak
nese secilin varg
nuk e shendrron ne shpirtzim
mos e merr penden
nese nuk e mbushë me diell
mos e merr
nëse nuk,e lshon n’ për qiell

jo
mos e merr penden
nëse ,nuk lshon ngjyrë
nga fenomeni i kerkimitte sajë

mos e,merr penden
nëse s’ gjenë mënyrë
neper lot e vaj
e neper buzqeshje
ti jepni detyrë
nes e nuk e mesoni

si te e ushqej breze
e’ rreze
e si te jap shum dritë
si duhet e njomë fjalen

kur t’ thahet,
n’fjalë
si me e ujitë
si me i gjetë
´ndoj shteg
si me mbajtë në vlim
si duhet ti ndjek menqurite

si me e,msue me pi,
sherbet e pelim
si duhet ti gjej embelsite


mos e merr në dorë
penden
nëse secilin varg
nuk e shëndrron,n,jehonë
që të ndihet larg
mos e merr në dorë penden
që nuk të ndëgjon
kur ti,
kah vullneti,
udhen e,kërkon
nese nuk e ben fjale
e poemë deti
qe ndjenja kerkon

mos e merr n,dorë,penden
që, ,gjuhë jete,nuk njeh

treguesit,e,kjartë
e ,pikëcaqet
n’planet
mos e,merr në dorë penden
që nuk pin n’ kureshtje
ne ,qdo krue
që në shpirtë t’ ylberit
,nuk,merr,art,
e larmi fjale
me shkrue
mos ,merr pendë ne dore
nëse s’ je poet

nëse ,nuk shterrë dhe
,gurë
e qiell e det
e fjala e saje nuk behet diell per te nxe

mos e,merr,n’dorë,penden
që nuk e mbanë shpirtin e artit
në’ gji
si njI shpirtë të shpirtit
si nji shkop ,magji
qe nga hiri ne hi
nuk nxite
bukurite
me mbi perseri

mos e merr n’ dorë penden
nëse s’ je poet,
se nëpër teh të pendes,
n,për dështime
rrëshqet
mos e,merr penden në dorë
nëse e,len në udhë
nëse ,nuk e mbushë në diell
e rreze fjale
e shije lulesh
e në aromë
mos e merr në dorë
nëse s, ja njeh qdo rrudhë
pendes
e fjales
e seciles udhë fjale poetike
edhe dehjet ma të thella
edhe në komë
kur jan
fjalet
mos e merr ne dorë
nes e fjalet
nuk i ke si valet

mos e merr në dorë
penden magjistare
qe të nxitë n’për rrugë,fjalesh
e shkenca shpirtrash

që, jan shum domethenje ekzakte
mos e merr në dorë
nëse n,gjuhë amtare
nuk e vlon
,në shekuj,
nuk e lidhë me fakte
nese nga koha ne kohe
nuk e shpirtezon

mos e merr në dorë
penden mendjehollë
që telat ma hollak
i përqon,
si fije
nëse n’ maje të saj,
nga nji shekull shkollë
nuk e mbushë,
nga nje glob
,që i rrjedhë
gjithmonë dije
mos e,merr në dorë penden
e pa’shterrun
kur nuk ke,në gjak, ndonje flakë
nëpër nektarë yjesh
,që në qiell rrijnë varur

per thithje poetike
mahnite
e bukura
mos e merr ne dore
nes e len ,per tu u plakë
pa ndoje metaforë

mos e,merr në dorë penden
e pa anë
që ma e gjerë se qielli hapëron

mos e merr në dorë
që s, dridhë diell e,hanë
nëpër lot
,të dheut
e bashk’ me te s, noton
neper secilin shpirte
mos e,merr në dorë
nëse s’ flet me pendë
nëse gjuhë e kod,
nuk ja din
mos e merr në dorë
,nëse nëpër mendë
cak i sajë
,i fundit
e arsye
s’ t’ rrin
mos e merr në dorë
,pa qenë në,lëkurë të, sajë
pa u bë si ajo vet

mos e,merr në ´dorë
kur ajo në’ gaz
e vajë
me ty
at gjuhë nuk e ka gjetë
mos e merr në dorë
,kur ti nuk ja njeh
as nji tingull melodik
asnje art kohorë
mos e,merr në dor penden
,që nuk shkrehë
e nuk unjisohesh
si nji curril optik
mos e merr në dorë penden
,nëse n’ për qdo lule
e bari
nuk pikon
shi arti
e puhi fjale
me penden ,
me gjuhen e sajë
si ai shiu i kthjellur
kur pikon
,kur bie kah behari
leht mbi pranverë kur rigon
mos e merr ne dore
nes e
bashk nuk qeshë
me penden
e nuk buzqeshë
me nje gezim
e nuk qane me nje lot
e me nje me vaj
nes e ti nuk e kupton dot
artin
e shpirtin e saj
mos e merr n’ dorë penden
,që ësht aq e hollë
nëse nuk ja njeh të gjitha gjuhët,t pa skaj’

nëse qiell e dhe
nuk të jan bë shkollë
që nuk nuk ti shterrë penda
,edhe kur koha bie ndër djaj
mos e merr n’ dorë penden
nëse nuk je pendë
nëse penda ti nuk bëhet
nëse ngjyres t’ sajë
,nuk din
me i dhënë shend
kur ajo nëper lule t’ shperndahet

mos e merr penden
nëse nuk je metaforë

metaforikisht të jeshë zbërthimtarë

mos e merr penden ne dorë

nës enuk je lindur poet
as shkrimtarë
mos e,merr n’ dorë penden
nëse s ‘je magjik
nëse krah nuk ke për fluturim

mos e merr n’dorë penden si tragjikomik
se mbetesh si n, teatër,
i përdredhur në aktrim

mos e merr n’ dorë penden
nëse s’ke burim
q ë nuk shterret
as kurrë
nes e vargun me rimë
nuk e bën magjik
e fjalen gurrë
mos e merr’n dorë penden
nëse me ngurrim
i shkon pritueshëm
në gurrë

mos e merr n’ dorë penden
nëse s’ bjen mbi fjerë
me secilin varg e fjalë
nese mendja jote tkurrë
mos e merr n’ dorë penden
,nëse s’ je si erë
peer të lëmuar me varg
qdo fletë n’ë mal
mos e,merr n’ dorë penden
nëse nuk ke ,asht
e kafkë qeliku
e shpresë
nëse nuk e njeh qdo nisje të lashtë

dhe t’ pavdekshmen fjalë
që vjen
e kohë
e secilen besë
e pa besë
e kthesë
ne jetë
nes e nuk behesh fjala
e shpirti
e art e jetë

mos e merr në dorë penden
t’ pafundsisë
nes e nuk je penda vet

nëse në fund
nuk shkon
me te
e fjalene saj
per te ja kuptuar secilin mund
e lot
e vaj

mos e merr në dorë
penden e mirsisë
nëse gjygj mbas sajë
në shkronja s’ din me pre

mos e prek me dorë penden
magjistare
që nuk njeh askund kufi

mos e merr në dorë
nëse e shndrron n’ vrastare
e paqe nuk i jep me pi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Autori xhelal ferizi