[Antika]

.....Meqë, për tërë këtë aferë të ashtuquajtur “Lima”, tani për tani, nuk kemi ndonjë qëndrim zyrtar të institucioneve tona më të larta “sui generis” shtetërore, nuk do të ishte e preferueshme që, ne të tjerët, në këtë rast me postin më të pacenueshëm nga askush të qytetarit privat, të japim çfarëdo vlerësime meritore.
Andaj, në vazhdim të këtij artikulli, si kujtesë metaforike, do të shërbehem me dy shembuj konkret, ama edhe paradoksal në mes veti, që si burim e kanë filozofinë më të pashtershme të mençurisë dhe urtësisë së përgjithshme të quajtur popull:


Rasti I: EULEX-i dhe mixha Dil

Gjurmëve të thjeshtësisë tradicionale të filozofisë tonë të treguar përmes individëve popullor, do ta prezantoj mixhën Dil, plakun më të moshuar të lagjes sime, i cili, thellësinë e pleqërisë së vetë, zakonisht e kalon me moshatarët e vet duke lozur “shesh-besh” me guralecë, në ambientet e bukura të parkut të qytetit.
Këto ditë pranvere, qëllimisht e takova në vendin e tij të preferuar të ndejës. Aty ishte së bashku me një bashkëmoshatar të vetë. Posa u përshëndeta ngrohtësisht duke shkëmbyer mes veti ato pyetje të zakonshme rutinore, “qysh jeni”, “si jeni”, menjëherë e pyeta rreth qëllimit tim të takimit:
- “E, po, mixha Dil, si e komenton ti këtë punën me EULEX-in në përgjithësi?
-“Paqedashëja dhe trimëria duhet ta lartësojnë këtë popull, ndërsa largpamësia dhe gjeturia në këto situata të vështira historike, do ta shpëtojnë atë. I forti, biro, nuk i lutet Zotit, e Zoti kurrë nuk e donë forcën”- vazhdoi më tej mixha Dil - “Logjikën e kësaj pune, kurrë mos e kërko duke u mbështetur në moralin e parimeve të drejtësisë hyjnore, por trajtoje atë si raport i forcës, të cilën nuk e do as Zoti.
Me të ardhur dikush në shtëpi dhe me të kontrollua kush hyn e kush del te dera e jote (kufirin), apo me të mësua se si do ta pleqërosh drejtësinë me robër e tu të familjes (gjykatat), kjo ka një emër tjetër, biri im, e jo ndihmë e miqësi, qysh po na thonë këta politikanë tanë.
- “Por, sipas teje, si duhet me e bitisë këtë punë, mixha Dil?” - e pyeta në vazhdim.
- Me paqedashësi po se po, por edhe me trimëri, biri im. Me gjeturi në situata, patjetër, por edhe me largpamësi, sepse shtëpinë, s’e mbajnë trarët, por njerëzit. Andaj, ne për me arrit këtë shkathtësi të urtë vepruese, do si do, na vyejnë politikan të aftë. Njerëz të duhur në vende të duhura. E, sikurse po vërej unë, ne sot në Kosovë kemi tre biçim politikanësh: politikan të vërtetë, gjysmë-politikanë, ose hiq-politikanë. Politikani i vërtetë është ai që ka qëndrimin e vet dhe këshillohet me të tjerët; gjysmë - politikanë është ai që ka qëndrimin e vet por nuk këshillohet me të tjerët, ndërsa hiq-politikanë është ai që kurrë nuk ka qëndrim të vetin dhe gjithmonë i dëgjon vetëm të tjerët. Nga këto tri kategori, qëlloja vetë se te ne në Kosovë, çfarë biçim politikanësh kemi”?
-“A ke fëmijë, o dashamirë? - ndërhyri papritmas në këtë bisedë shoqëruesi dhe bashkëlojtari në “shesh-besh” i mixhës Dil.
- “Po, 3”!- i thash.
- “Me ymër të kofshin”! - uroi nga zemra plaku. “Por si të thërrasin ata ty, o birë”?
- “Babë” - ju përgjigja duke shprehur habi në vete për këtë pyetje.
- “E, a e di ti, pse ata të thërrasin ashtu?
- “Paj...”??!
- “Sepse ja u ke “shkër...nënën...”! Ma merr mendja se po e kupton ku po ta qes me këtë mesele? - mu përgjigj duke qeshur me ironi plaku. “Vetëm shiko se çka po ju bën Serbia këtyre?! E ata?! Në vend që ta dënojnë, veç po e shpërblejnë atë...!!?
A.A