Vone e kujtova. Ama menjeher bėra njė atmosferė tė shkėlqyer.
Unė dhe ti me nga njė gotė Verė nė dorė, te shtrirė nė shtratin e lumturisė, kujtonim e flisnim, shėtisnim nėpėr kohė, herė shkėlqenin fytyrat tona e herė pėrmalloheshin. Dhe kemi se ēka tė kujtojmė, njė jetė tė tėrė bashkė, njė jetė tė tėrė vuajtje e lumturi, jė jetė tė tėrė me fjalėn Tė Dua nė buzėt tona.
Dikur pason njė ofshamė dehėse, dehemi dhe ne si dikur, dhe tretemi me dashje nė oqeanin e pa fund tė dėshirave tona. Kėrkoj nė pa fundėsi tė gjej sado njė ndryshim tė vogėl tek unė dhe ti. As edhe mė i vogli ndryshim nuk gjendet tek ne dy. Duhemi marrėzisht, pushimin e gjejmė nė gjoksat tonė edhe sot si dikur. Ngrejmė gotat pėr tė gėzuar.
Buzėt shqiptojnė nė tė njėjtėn kohė fjalėt.
"Dashuri tė falendėrohem pėr gjithė kėto vite Lumturi.
|