Nėn qiellin e hapur
Nėn qiellin e hapur
Natėn von ndiej njė mungesė,
Zgjohem nga kreveti dhe dal jasht,
Shiqoj yjet atje shumė lartė,
Se si ndriqojn hiq pa ndal.
Ndiej njė erė tė letė e tė freskėt,
Ndiej zhurmat e qetėsis sė natės,
Ndiej nė thellėsit e thellesis sime,
Qė njė ndjenjė shpejt turbohet.
Njė gėzim depėrton nė zemrėn time,
Njė dashuri e ngrohė shpirtin tim,
Me ty si tė komunikoj e bukura ime,
Qė nė kto momente mė mungon shumė.
E ngrita kokėn tė shiqoj qiellin,
Ta gjej atė yell qė ty tė takon,
E me tė, tė filloj e tė komunikoj,
Qė dashurin nė mua ta qetėsojė.
Ndėrsa bisedoja me yllin tėnd,
Nė qetsin e natės sė dashurume,
Ja pa prit pas ai yll i bukur bashkojė,
Qetėsin tėnde me qetėsin time.
Me ngadal po ndryshon qielli,
Yjet po marrin tjetėr pozicion,
Filluan levizjet nga ēdo anė,
Duke pregaditur njė emocion.
Me ngadal shifet nga njė dritė,
Ēdo yll qė shkruan nga njė shkronjė,
Nė kėtė mėnyrė dashurinė e dėftojn,
Donjeta, Caki ty shumė tė dashuron.
Emri yt i shkruar lart nė qiell,
Mė jep mua njė guxim,
Edhe nata gjithėherė e trishtuar,
Me kėtė emėr tash mė bėnė tė gėzuar.
Saherė pėr ty pėrmallohem,
Dal jashtė qė tė ēmallem,
Shikoj qiellin, shikoj emrin e bukur,
Ky emėr «donjeta» mė bėnė tė lumtur.
__________________
Jetoje jetėn sa je i ri se kur tė plakėsh ske fuqi...
|