[lirik]

Poeti më tutje shkruan: “As nuk kam kqyrë pazarin”, “se i del tregu jetes time”, “për atdhe nëpër krajata mundime”,”e kam përbuzë mercenarin tradhtarin”. Kjo është ajo që e cekëm më lartë për qëndresën e pa lëkundur të atdhetarit, i cili fiksohet vetëm për çështjen Kombëtare Shqiptare. Nuk bie ndeshë me lakmit e sundimtarit, okupatorëve ndyrësira.
Jo rastësisht poeti Ferizi, përdorë fjalën merecenar. Mercenarë kanë qenë të gjithë ata njerëz që kanë qenë të inkuadruar si ushtarë me pagë të paguar nga një shtet apo ushtri e huaj, e cila e ka okupuar vendin duke kolonizuar vende të huaja me metodat më shtazarake të kohërave. Këta njerëz, viheshin nën urdhërat të armiqëve, të pushtuesve të Kombit, me përfitime tejet të ulëta, e shumë herë edhe falas, pa e ditur dëmin që i kanë shkaktuar Kombit të vet. Kanë qenë njerëz vetjak, të ulët, njerëz të shitur apo njerëz “mercenarë” sikurse e thot në poezi poeti Xhelal Ferizi. Përbuzja e “mercenarëve dhe tradhëtarëve” në kohët kur ata kanë qenë në shërbimin e armiqëve të vendit, ka qenë ndeshje direkte me armikun.
Armiku gjithëmonë ka gjetur “mercenarë” e më pastaj e ka okupuar vendin. Këtë e cekë në poezi shumë mirë poeti : “që me ftonte”, “për të shkelë”, “për të shkelë lulet shqiptare e barin”, “për të shkelë mbi liri mbi shqiptarinë”.

Tërësia e lirikës, në poezinë “Më gdhendëni në gurë”, arrihet nga diferencimi i “mercenarëve” për të dal në shesh se edhe sot e kësaj dite ata “mercenarë” ndodhen në mesin e një pjese të shoqërisë që po mbyllë sytë për interesa të tyre personale.

Mirëpo përmes parimit që ka poeti Ferizi, pikërisht mbështetë figurat patriotike që sakrifikuan dhe ishin të gatshëm të sakrifikojnë deri në jetën sublimetë tyre, që ishin me një unitet Kombëtar, kurse nuk kursen “mercenarët” dhe tradhëtarët”, që penguan të drejtën e një Kombi për t’u liruar dhe pavarësuar.

Lexo:

për paqe e liri, për mal e për vrri
për Nënën Shqipëri,
a e shihni si qajë, sa gurë e dhe ndajë,
duke mos lënë kund glob,duke mos lënë kund kob,
përmbi ju me ra, ju s’ keni me më nda,
nga dheu i Nanes, nga hisja e Dardanes,
as e magjikes etni, ku i thonë Mëmë Shqipëri

Do të ishte e sakt, po të thoshim se në këta rreshta nuk ka aq e pasuri fjalësh të reja sikurse që jemi mësuar nga poeti Ferizi, por ka një larmi të mrekullushme në kombinimin e vargjeve. Krijon një emocion tek lexuesi kur thot: “përmbi ju me ra, ju s’ keni me më nda”,
“nga dheu i Nanes, nga hisja e Dardanes”, “as e magjikes etni, ku i thonë Mëmë Shqipëri”.
Megjithatë, marrë në tërësi, poezia “Më gdhendni në gurë”, fund e krye është dedikuar njerëzve atedhetarë.
Po qe se i qasemi një analize më të mbrendshme, kemi me pa se është tejet imponuese dhe se autori çfaq në pah problemin që duhet dal nga shpirti i sinqert i atdhetarit. Ka përplot imazhe lirike, që krijon një vlerë poetike dhe gjallëruse, e po ashtu edhe emocionale.

Po shkëputim disa vargje nga kjo lirikë të kasaj poezie:


Lexo :
që të mos ju quajnë të ult
e punën ta keni kult
e dijet shkollore
si hyjnitë qiellore
e lidhjet për dore
te gjithë nëpër fije
si damarë etnije
si zingjirë etnik të Mëmë Shqipërije