[pokeri]

Nëse bën që përmes vargjeve të shpreh pikpamjet e mia për
Jetën dhe vdekjen, atëherë pak a shumë kështu "poetikisht" mendoj Unë.



JETA

Pse fshehemi në natë, vallë a na ka hije?
Askush nuk na ndjek, veç ndërgjegja s'di,
Jeta është veç lojë, një përqafim fëmije
Një foto e varur n'mur, me gjyrat bardh e zi.


Kot ikim gjithë tmerr e strukemi medet,
Fytyrat palosim nën maskat e reja,
Diku në ndoj skutë, Ne Vdekja na pret,
ashtu siç na prisnin, gëzimi, hareja.


Sot jemi, po nesër askush s'mund ta dij,
ndër valët e Jetës përplasemi pa frymë,
Kot e presim trenin që kurrë s'do të vij
Kot ngjyrosim flokët që na zurën brymë.
(kjo poezi është botuar...)