[Zero Cool]

Në gazetën “Albania”, 22.4.2010, fq.21 nën titullin “Saktësim”, shkruhet:
SAKTËSIM: Në datat 15 e 16 prill 2010 janë botuar artikujt e zotit Agron Luka, me tituj redaktorialë‚ “Anonimi misterioz që censuroi Migjenin dhe loja e Enver Hoxhës”, ku thuhet: Sipas përkufizimeve e pikëpamjeve të Skënder Luarasit, më 1957-n, shkruhej se: “Migjeni...i shfrytëzoi modelet e ideologjisë dhe të stilit të Gorkit e Majakovskit” (fq. 11; fq. 33 etj.); ishte “revolucionar internacionalist i vërtetë komunist” (fq. 33); “letërsia e tij ishte me përmbajtje të KONARE-s dhe tërësisht socialiste” (fq. 47); “Migjeni ishte një kontribuues i pajtimit të grupeve komuniste (fq. 48)”; “ishte përkrahës i vendosjes së një regjimi model stalinist edhe në Spanjë”; “Migjeni ishte një dëshmor i luftës nacional-çlirimtare dhe prandaj edhe Partia ia vendosi eshtrat pas kthimit nga Italia në Varrezat e Dëshmorëve”, duke e nderuar me “Urdhrin e Lirisë”, Klasit I, (fq. 32; fq. 44) etj. (Shih, S. Luarasi, “Migjeni, Vepra”, bot. 1957 e ribotim 1961, përgjithësisht, Hyrja, Jeta, Vepra, fq. 5-58.) Ndërsa në artikullin redaktorial “Incesti i Migjenit me Bojkën dhe manipulimi me këtë histori” (Dosja e Migjenit në Muzeun Historik në Shkodër dhe roli i S.Luarasit) i botuar më datën 16 prill, zoti Agron Luka shkruan: “Edhe Dh. Fullanit, pa asnjë lloj pendese, siç edhe mjaft të tjerëve, Skënder Luarasi do ia rregullonte qejfin me një letër spiunimi, që pati si pasojë një internim me urdhër të protektorit, M. Shehu... Dhe ky personalitet, S. Luarasi na quhet e na mbahet si ‘Disident i Vjetër’, si ‘Nderi i Kombit’, akorduar me Dekretin, Nr. 1467 nga Sali Berisha... i cili për vete ishte i katapultuar direkt nga Ramiz Alia...).” Sipas verifikimit të redaksisë, u konstatua se citimet e mësipërme, të marra nga autori i shkrimit, nuk ekzistojnë në librin “Migjeni”, Veprat, botim i vitit 1957 dhe botim i vitit 1961, të përgatitura nga Skënder Luarasi. Pra konstatojmë se kemi të bëjmë me një falsifikim, nga e cila redaksia e gazetës “Albania” distancohet. Gjithashtu, edhe citimi në lidhje me zotin Dh. Fullani është i pavërtetë. Ndiejmë keqardhje që nuk kemi bërë verifikimet përkatëse te personat e prekur në këtë shkrim, duke i kërkuar ndjesë familjes Luarasi.

Fenomeni Agron Gjovalin Luka
Një spektër të zi mbi Migjenin na ofron Agron Luka që vazhdon me manipulimet e radhës këto vitet e fundit. Ai rëndom sajon citime, deformon perifrazime dhe lëmshin logjik e tematik ia servir ta zgjidhë lexuesi shqiptar. Kur dikush si unë e merr mundimin të zbardhë të vërtetën dhe i ballafaqon të thënën me të bërën (si te gazeta “Albania”), ai ka talentin dhe kurajën ta etiketojë denoncuesin si “mashtrues” e “dezinformim”, ndaj ftoj lexuesin të krahasojë e gjykojë.
Replikën “miqësore” me Mojkom Zeqon, kinse e nis mbi Migjenin dhe përgojon të motrën dhe kunatin e tij, përkatësisht Ollga Nikolla-Luarasin dhe Skënder Luarasin me aludime të tipit: korrierë në trafikun e dokumenteve të Migjenit, apo se S. Luarasi deklaronte se i ka bërë shërbime të mëdha Enver Hoxhës, por pa na sjellë ndonjë provë!
Agron Luka, për variacion tematik, “fut në thes” edhe prof. Aurel Plasarin, “i dhuron edhe 5 copë kopje Bibliotekës Kombëtare, kinse nga ribotimi i fotoskanuar i librit, “Migjeni, Vepra, mbledhë dhe shpjegue nga Gjovalin Luka”, NSHB, Tiranë 1954.” Në fakt libri titullohet ndryshe dhe në dijeni të lexuesit për këtë ribotim të veprës së Migjenit, Agron Luka nuk ka marrë ndonjë leje nga trashëgimtarët e veprës së Migjenit. Si rrjedhim ribotimi përbën shkelje të së drejtës së autorit. Megjithëse deklaron që nuk e ka për shitje, në kapak i ka vënë çmimin e shitjes 600 lekë! Madje atje boton edhe 6 copa letrare të tjera të Migjenit, “se ia kishin censuruar të atit”!
Ta ketë pranuar këtë libër në fondin e Bibliotekës Kombëtare drejtori i saj, Aurel Plasari, edhe pse shkelet ligji i të drejtës së autorit?!
Në rast se po, atëherë ky akt do të përligjte përsëri historinë e përvetësimin të përmbledhjes së Skënder Luarasit mbi Veprën e Migjenit nga Gjovalin Luka, madje tani edhe nga i biri kundrejt Migjenit.
Në vijim të shkrimit theksohet se Aurel Plasari e pyeti nëse kishte dijeni “për disa letra të pabotuara të Migjenit, të cilat dikush i paskej dërguar në BRSS?!” Agroni: “Unë iu përgjigja qartë se, nuk kisha asnjë lloj dijenie për këtë rast specifik konkret.”
(Po trillimet për Ollga Nikollën e Skënder Luarasin, harroi t’ia thoshte edhe Plasarit?)
Më tej vazhdon “zbulimet” me parimin “turbullo e peshko”: Një gabim të rëndomtë shtypi te fjala “Gutenberg” (“Gutemberg”) e cilëson “faksimile të falsifikuar” nga Skënder Luarasi!?
Si përfundim ai thekson: “Do të vijë edhe koha kur do ta shuajmë edhe kuriozitetin, se çfarë kishte bërë Gjovalin Luka, që krimineli, skizofreni E. Hoxha provoi t’ia shuante komplet trutë e kokës. ‘Hiqni maskat’, ose ndryshe ‘Hiqni Bragashat apo Pantallonat e Majakovskit’...zotërinj hipokritë, përfitues e privatizues të Migjenit dhe migjenologë ndryshues-shtrembërues-përdhunues, kameleonë post enveristë!”
Ai “harron” që babait të tij Gjovalinit “ia kanë hequr me kohë maskën që kur e deformoi thënien e Migjenit “Hiqni Bragashat”, “harron” se ka shkruar që babai i tij ishte adhurues i Majakovskit dhe “korrier” i “Kominternit” i cili “aty nga vitet 1936, 1937, 1938 e më pas... nga Parisi, nga Torino e nga Livorno, siguroi një literaturë të madhe komuniste, që përfshinte pjesën më të madhe të materialeve të Kongresit VII të Kominternit.” (Agron Luka. Tullën e bazamentit Evropës ia vuri kristianizmi.)

Padituri apo sfidë së vërtetës?
Në shtypin shqiptar hasen gazetarë që lakmojnë temat e mëdha, që prodhojnë sensacion, paçka se nuk janë të mirinformuar. Një e tillë, pasi shpall “inventarin e magazinës” së saj migjeniane produktesh të skaduara me etiketë “moderne”, i jep përgjigje vetes se “me siguri mund të thuhet se ende shqiptarët nuk e kanë lexuar mirë Migjenin”, jetën dhe veprën e tij.
Krahas shumë pyetjeve “enigmatike për të”, por që ua ka dhënë përgjigjen me kohë, mbi bazën e fakteve, bashkëkohësi, miku, familjari dhe studiuesi më i shquar i Migjenit, Skënder Luarasi, gazetarja deklaron pa asnjë argument se “Vargjet e lira” të Migjenit “nuk njohën botim tjetër deri në vitin 1954. Ishte Gjovalin Luka që u kujdes për këtë botim, i cili konsiderohet më i ploti deri më sot, shprehës i vullnetit të autorit vetë.”(?!)
Ky mendim i paargumentuar u kundërvihet fakteve që botimi i Gjovalin Lukës, në pjesën më të madhe, ishte një sakatim i veprës së Migjenit, si dhe përvetësim i punës së Skënder Luarasit, të paraqitur për botim në vitin 1948!
Sikurse është publikuar shpesh, përmbledhjen e Veprave të Migjenit, ku përfshiheshin edhe 7 novela të panjohura, Luarasi ia dorëzoi Dhimitër Shuteriqit. Përmbledhja u botua e copëzuar, një pjesë edhe nga vetë Shuteriqi. Por ai të paktën në botimin e dy tregimeve të panjohura të Migjenit (Të çelen arkapijat dhe Studenti në shtëpi, Letërsia jonë, gusht 1958, fq. 16) ka vënë shënimin:
“Me rastin e 15-vjetorit të vdekjes së Migjenit, botojmë dy tregime të pabotuara të nxjerra nga origjinalet që ndodhen pranë familjes së Migjenit, përkatësisht në ‘sëndukun misterioz’ të Ollga Nikolla-Luarasit dhe Skënder Luarasit”.
Shuteriqi, ndoshta me peng në zemër, si dëshmitar dhe i vetëdijshëm për “huazimin” dhe “sakatimin” e veprës së Migjenit nga Gjovalin Luka, që ia dorëzoi Skënder Luarasi më 1948-n, pohon: “Migjeni ka një botim të keq të veprave të tij më 1954 (nga Gj.Luka); ka edhe një të mirë, nga Skënder Luarasi, më 1961. (Dh.Shuteriqi, Marin Beçikemi dhe shkrime, fq. 305, v. 1986).
Edhe në grupin e vlerësimeve të botimeve të veprës së Migjenit nga të tjerë studiues, në asnjë rast nuk gjen mbështetje konkluzioni i gazetares...
Ndërkohë ajo me të drejtë pohon se “Migjeni do të njihej prej shumë brezash përmes botimit të vitit 1958, përgatitur dhe realizuar nga një prej jetëshkruesve më të besueshëm të Migjenit, Skënder Luarasi, kjo edhe për shkak të lidhjeve familjare”, pa përmendur edhe botimet e tij të mëvonshme të përmirësuara (1961 dhe 2009). Është fakt i pamohueshëm që Skënder Luarasi, përveç botimit të përvetësuar dhe të sakatuar të Gjovalin Lukës, në çdo rast ka ndihmuar dhe mirëpritur përmbledhjet e të tjerëve mbi Migjenin.