[andaluzi91]

Pyetja: 1. Lidhja e duarve pas rukusë çfarë dispozite ka? 2. Nje vella musliman pyet se a lejohet te falesh prapa nje imiami i cili e kryen faljen shume shpejt? 3. A lejohet te falesh mbrapa nje imami i cili ben nuska, ben bidat, apo ben edhe kufer ose shirk (te vogel apo te madh )?

Përgjigjja:
Vëlla i nderuar!
1. Sa i perket lidhjes se duarve pas rukuse, ka dy mendime:
a) lidhja pas rukuse eshte sunnet; dhe
b) lidhja pas rukuse nuk eshte sunnet.
mendimi i dyte eshte ai te cilin e perkrahe Shejh Albani rahimehull-llah, dhe kete mendim e ka sqaruar gjeresisht ne librin e tij, Forma e namazit, verzioni i plote.
Ne vazhdim do te paraqesim ate paragraf: Zgjatja e këtij qëndrimi dhe obligimi për t'u qetësuar në të, Ai (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) e zgjaste këtë qëndrim gati sa rukunë, siç është cekur; në të vërtetë, "ai qëndronte (aq shumë) nganjëherë, saqë dikush do të thoshte: "Ai ka harruar" [për shkak të qëdrimit të gjatë.]"
Ai i udhëzonte ata që të qetësohen në të; kështu, ai i tha "atij që u fal keq", "...Pastaj ngrite kokën derisa të qëndrosh drejt [dhe çdo asht të bjerë në vend të vet]" - në një tjetër transmetim, "Kur të ngritesh, drejtoje kurrizin dhe ngrije kokën, derisa ështrat të kthehen në nyjat e tyre."
Ai poashtu e rikujtoi atë: se namazi i askujt nuk është i plotë derisa ta bëjë këtë, dhe thoshte: "All-llahu i Madhërueshëm dhe Sublim nuk shikon në namazin e atij robi që nuk e drejton kurrizin mes rukusë dhe sexhdes."
---------
[1] Buhariu dhe Muslimi (vetëm fjala e parë), Darimiu, Hakimi, Shafiu dhe Ahmedi. Me "eshtra" këtu nënkuptohen ato të strukturës kurrizore, rruazat, siç paraprin në tekstin kryesor.
*NB: Kuptimi i këtij hadithi është i qartë dhe evident: të qetësuarit në këtë pozitë. Sa i përket shfrytëzimit të këtij hadithi nga vëllezërit tanë nga Hixhazi dhe vendet e tjera si dëshmi për vendosjen e dorës së djathtë mbi të majtën në këtë pozitë, kjo është shumë larg nga kuptimi i shumë transmetimeve të këtij hadithi. Në fakt, është argument i rremë, pasi vendosja e përmendur nuk i referohet qëndrimit të parë në asnjë transmetim ose tekst të hadithit; prandaj, si është e mundur që "eshtrat të bien në vendin e duhur" e përmendur në hadith të interpretohet si referim për vendosjen e dorës së djathtë mbi të majtën para rukusë?! Kjo do të përshtatej sikur të gjitha versionet e hadithit të konstruktoheshin për të nënkuptuar këtë, e çka pra kur ato aludojnë qartë në një kuptim tjetër? Në fakt, kjo vendosje e tyre nuk mund të nxirret nga ky hadith fare, pasi me atë që nënkuptohet me :eshtra" është eshtrat e kurrizit, siç vërtetohet në Sunnet, "...ai qëndronte drejt derisa çdo vertebër të kthehej në vendin e vet."
Unë, për një gjë, nuk jam fare në dyshim se vendosja e duarve në gjoks në këtë qëndrim është risi dhe lajthitje, sepse nuk është përmendur në asnjë hadith mbi namazin, përkundër numrit të madh të tyre. Sikur të kishte pasur kjo praktikë ndonjë bazë, do të na kishte ardhur së paku me një transmetim. Pastaj, asnjë nga Selefi nuk e ka praktikuar, e as që është përmendur prej një dijetari të vetëm udhëheqës të hadithit, sa di unë.
Kjo nuk është në kundërshtim me atë çka Shejh Et-Tuvejxhiriu ka cituar nga Imam Ahmedi (rahimehull-llah) në artikullin e tij, "nëse ndokush do, mund t'i lërë duart e veta anash, ose nëse do, mund t'i vendosë në gjoks", Imam Ahmedi nuk ia atribuoi këtë të Dërguarit (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem), por e ka thënë nga mendimi dhe ixhtihadi i tij, ndërsa mendimi mund të jetë i gabuar. Kur argumenti autentik vërteton natyrën inovatore të ndonjë praktike, siç është kjo, atëherë thënia e një imami në dobi të saj nuk mohon të qenët e saj risi, siç ka shkruar Shejhul-Islam Ibn Tejmijje (rahimehullah). Në të vërtetë, unë shoh në fjalët e tij, një indikacion se Imam Ahmedi nuk e ka konsideruar vendosjen e lartpërmendur si të dëshmuar në sunnet, sepse ai ka lejuar zgjedhjen mes praktikimit të tij dhe lënies së tij! - A ka menduar dijetari i respektuar se Imami po ashtu ka lejuar zgjedhje të ngjashme në lidhje me vendosjen e duarve para rukusë? Kështu pra, është dëshmuar se vendosja e duarve në gjoks në qëndrimin pas rukusë nuk është pjesë e Sunnetit. Ky është një diskutim i shkurtër për këtë çështje, që do të mund të ndahej në më shumë detaje dhe analiza, mirëpo për shkak të mungesës së hapësirës këtu, ajo është bërë në Përgënjeshtrimin tim të Shejh Tuvejgjiriut.
2. nwse ai imam i realizon obligimet e namazit, mundet te falesh pas tij edhe nese falet shpejt. Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem duke treguar per disa imam qe do te vijne ne te ardhmen, te cilket do ta vonojne namazin nga koha e tyre: nese e qellojne per vehete dhe per ju, nese e gabojne per ju dhe kunder tyre".
3. nese ben kufer ose shirk, pas tij nuk lejohet te falet muslimani, mirepo nese ai ben vetem bidate, qofshin ata te medha ose te vogla, prej akides se Ehli Sunnetit eshte qe: Ne falemi pas çdo imami pa marw para sysh se a wshtw i mirw ose wshtw i keq.
nese namazi i tij wshtw nw rregull nw formwn e jashtme tw tij.

Bekir Halimi, 06.06.2006