[Zero Cool]

Poligamia, martesa me shumë gra


Një numër të vogël të metodave të përmendura ne i përdorim në jetën e përditshme. Medota e fundit e përmendur- martesa poligame- madje përqeshet edhe nga ana e disa ulemave, ndërsa për të tjerët të mos flasim!

All-llahu xh.sh në Kur’an thotë: “Martohuni me ato gra që ju pëlqejnë; me dy, tri e me katra…”

Duke pasë parasysh univerzalitetin e ligjit të Allahut, vërtetoj se kjo është zgjidhja e vetme pas vdekjes së një numri të madh të meshkujve gjatë agresionit në vendin tonë (Bosnjë). Kjo është zgjidhja e vetme edhe për ato vende ku nataliteti i grave është shumë i madh në raport me meshkujt. Të dhënat statistikore tregojnë se p.sh. në Francë numri i femrave është më i madh se i meshkujve per 1.765.000! Në Amerikë ka 20 milion vajza të pamartuara! Profesor Peter Mudalar, nga Univerziteti i Londrës, thotë se numri i femrave në raport me atë të meshkujve është në rritje konstante!

Të përkujtojmë se një milion gra kanë mbetur të veja në Evropë pas Luftës së Dytë Botërore. Në Gjermani ato kanë formuar asociacionin nëpërmjet së cilës kanë kërkuar nga qeveria gjermane që me ligj t’u mundësohet të martohen për burra të martuar. Për fat të keq, Kisha ishte kundër kësaj dhe kjo tërë Evropën e ka infektuar me amoralitet publik!

Përndryshe në natyrën e gruas është të dojë shtëpi, burrë dhe fëmijë. Kjo nevojë mundet në mënyrë të drejtë të realizohet vetëm në shoqërinë e cila e përkrahë jetën e mirëfilltë familjare me burrë të ligjshëm. Ndërsa Islami këtë e ka rregulluar në mënyrë shumë të natyrshme!


Islami e merr njeriun në realitetin e tij, duke mos mohuar ose injoruar nevojat e tij natyrore. Islami nuk është sistem i kënaqet në zbukurim të zbrazët, në elegancën artificiale, në ëndërra për siguri e cila bie ndesh me natyrën e njeriut, realitetin e tij dhe rrethinën në të cilën jeton.
Ai është sistem që kujdeset për etikën e njeriut dhe të shoqërisë duke mos lejuar ndërtimin e realitetit material duke i shkatërruar normat etike.

Këto janë teza të detyrueshme për kuptimin e drejtë të martesës me shumë gra në të cilën thërret Islami dhe të cilin e lejon në rastet e caktuara.

Atëherë, si të zgjidhen problemet në shoqëritë të cilat kanë numër më të madh të femrave se sa të meshkujve? A zgjidhet kjo me ngritjen e supeve, mbylljen e syve para realitetit ose t’i lëshohet stuhisë?!

Ngritja e supeve nuk sjell asgjë. Nuk kontribuojmë asgjë me pritje të pabazë dhe dyftyrëshe që problemi të zgjidhet vetvetiu. Është e qartë se diçka duhet të ndërmirret. Nëse jemi të bindur në ekzistimin e ndonjë sistemi për zgjidhjen konstruktive të kësaj anomalie sociale, atëherë me këtë rast gjendemi para tri mundësive, prej të cilave (Allahu e di më së miri), njëra është e saktë:
Që çdo njeri i aftë për martesë të martohet me një grua, ndërsa numri tjetër i grave të kalojnë jetën pa mundësinë e përjetimit të atmosferës martesore.

Që çdo njeri i aftë për martesë, të martohet ligjshëm vetëm me një grua, e të ketë dashnore ose të bëjë kurvëri me një apo me më shumë gra. Në këtë rast, gruaja do të ketë marrëdhënie intime mirëpo nuk do të përjetojë e as që do të shijojë bashkësinë martesore.

Dhe mundësia e tretë është që të gjithë njerëzit e aftë ose një numër i tyre, të martohen me shumë gra (deri në katër) kështu që secila prej tyre do të njihte kënaqësitë e burrit nëpërmjet martesës legale, të ligjshme, e jo sikur shoqe ose dashnore!

Duhet patjetër të theksohet se mundësia e parë është kundërnatyrore. Ky fakt, siç thotë Sejjid Kutubi nuk mund të largohet me tregimet e njerëzve fjalëmbël të cilët thonë se gruas nuk i duhet burrë nëse i nënshtrohet punës dhe fitimit. Edhe burri gjenë punë dhe fitim, mirëpo kjo nuk ështe e mjaftueshme për baraspeshën psikofizike, por martohet dhe kështu jeton në atmosferë natyrore familjare. Edhe gruaja edhe burri kanë nevojat e njëjta në gjithçka, por edhe në lidhje me këtë çështje, sepse të dytë janë krijuar prej një rrënje. Martesa për të dytë është qetësim. Për këtë Kur’ani flet: “Dhe nga faktet (e madhërisë së) e Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë) ashtu që të gjeni prehje tek ato dhe në mes jush krijoi dashuri e mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëzit që mendojnë.”

Mundësia e dytë është kundër përpjekjeve të pastra Islame, njerëzore dhe kundër grave dhe nderit të saj. Këtë e përkrahin njerëzit që dojnë turbullira me çka rrëzojnë edhe fenë dhe të gjitha vlerat morale.

Mundësia e tretë është ajo të cilën Islami e ka zgjedhur. Këtë e ka zgjedhur si të lejuar mirëpo të kushtëzuar, për t’u ballafaquar me realitetin në të cilën nuk vlenë ngritja e supeve ose tregimi bosh për padrejtësi dhe degradim të gruas, nëse pranon këtë lloj të martesës!

Pas konstatimit se Islami ofron zgjidhje të vetme të drejtë për gruan, dr. Jusuf Kardavi, thotë: “Kjo është poligamia të cilën e mohojnë perëndimi i krishterë, duke e llogaritur si të shëmtuar, ndërsa në të njëjtën kohë meshkujve të tyre u lejojnë numër të madh të dashnoreve dhe të shoqeve pa kufizime në numër dhe pa ndërmarrjen e asnjë obligimi ligjor e moral ndaj tyre dhe pasardhësve të cilët vijnë si pasojë e numrit të madh të lidhjeve amorale dhe jobesimtare. Pra, cila prej këtyre dy anëve ka përgjigje më të mirë, rrugë më të besueshme dhe më të drejtë?!”


Qëndrimi i disa mendimtarëve përendimorë lidhur me poligaminë


Është me rëndësi të cekim se disa mendimtarë perëndimorë kanë gjykim objektiv ndaj këtij institucioni islam duke ardhur në përfundim se kjo është nevojë shoqërore.

Kështu, Artur Shopenhauer në librin Disa fjalë për gratë thotë: “Të popujt ku është e lejuar martesa me shumë gra, të gjitha grave u mundësohet që të kenë burrë, fëmijë dhe jetë të vërtetë familjare që u përgjigjet nevojave të saj shpirtërore dhe plotëson instinktin e tyre femëror. Për fat të keq, ligjet kishtare në Evropë nuk lejojnë martesa të shumta dhe shumë gra i nënshtrohen jetës së vetmisë. Disa vdesin të pakënaqura dhe të nënçmuara, disa i nënshtrohen dëshirave dhe nevojës që të fitojnë për të mbetur gjallë nga amoraliteti, disa veniten nga ndërgjegja jo e pastër dhe zemra e thyer. As unë nuk mund të kuptoj madje as pas të menduarit të gjatë për këtë, se pse burri, gruaja e të cilit është e sëmurë nga ndonjë sëmundje vdekjeprurëse, ose është sterile, e paaftë për të lindur, të mos mund të martohet me gruan e dytë, përskaj të parës. Kjo është çështje të cilës Kisha duhet t’i përgjigjet. Për fat të keq, ajo nuk mundet të përgjigjet. Ligjet e mira janë ato të cilat respektohen, ato ligje të cilat sigurojnë jetë të lumtur, e jo ato ligje të cilat njerëzit u mohojnë lumturinë ose i gjykojnë të bartin barra të panevojshme, të cilat nxisin njerëzit që t’i urrejnë dhe në këtë mënyrë shkojnë në skajin tjetër (ekstremin tjetër), në amoralitet, prostitucion ose në ndonjë lloj tjetër të veseve!”

Zonja Ani Bizant, teozofe, thotë: “Perëndimi pohon se nuk pranon martesën me shumë gra. Mirëpo, burrat e perëndimit kanë gjetur mënyrë që të tejkalojnë ligjin dhe të mbajnë marrëdhënie seksuale me shumë gra edhe atë pa ndonjë përgjegjësi të cilën e kërkon martesa e ligjshme. Me këtë, u mundësohet që të largojnë dashnoret e tepërta kur të duan, duke mos u lënë zgjidhje tjetër por të shkojë në rrugë dhe t’i nënshtrohet prostitucionit publik dhe masiv. Fati i asaj gruaje është e pakrahasueshme me pozitën e gruas e cila ka hyrë në martesë të ligjshme me shumë gra dhe e cila, edhe pse e ndanë burrin më ndonjë grua tjetër, gëzon përkujdesin e burrit, bëhet nënë, madje edhe kryesore në familje. Kur shikoj natën mijëra gra nëpër rrugët e tona, jam e bindur se perëndimi duhet të mësojë nga Islami dhe duhet të ndërpresë me kritika ndaj Islamit lidhur me martesën me shumë gra. Islami i mundëson gruas në martesën me shumë gra që të ketë burrë dhe fëmijë në krahun e tij në mënyrë legjitime dhe me gjithë respekt. Ndërsa, kjo është më e mirë, më e lumtur, më e ndershme dhe më me sinqeritet për gruan sesa jeta e pasigurt dhe e rëndë e rrugës.
Ato gra janë viktimë e pasioneve të burrave! Ajo bartë fëmijën e tij të paligjshëm, ndërsa ligji as që e mbronë!”

Dr Gustav le Bon shkruan: “Asgjë më shumë nuk është kritikuar në Evropë se tradita e Lindjes, martesa me shumë gra. Evropa në asgjë nuk ka gabuar më shumë se sa në kritika të institucionit të poligamisë në martesë. Është e sigurtë se martesa e ligjshme me shumë gra në Lindje është më e ndershme se sa prostitucioni i fshehtë dhe publik i perëndimit. Legalizimi i martesës poligamiste është më e mirë në çdo aspekt!”


Përfundimi


Çka të themi pas këtyre argumenteve?! A të lejojmë që jomuslimanët para neve të kuptojnë arsyeshmërinë dhe nevojën e kësaj metode të All-llahut në ruajtjen e vlerave morale të një hoqërie?!
A pas këtyre dëshmive racionale, pragmatike dhe precize të neglizhojmë mirësinë e Allllahut?!

Le të përfundojë ky përfundim në pyetjet e theksuara! Përgjigja është te përgjegjësit! Ndërsa të
gjithë jemi përgjegjës!