[lovely]

Dikur i tmerrohesha vdekjes. Nga kurreshtja se qka ndodh pas vdekjes, duke lexuar dhe menduar per vdekjen, rrija nete te tera pa gjume..
Sot, kam pare e degjuar aq shume vdekje dhe per vdekje, sa qe me eshte bere pothuajse normale. Perveq se ne ato rastet kur dhemb me t`vertete shume..
Jo pse kam zbuluar diqka, por kam mesuar te jetoj me mosdijen, verbimin total kur eshte ne pyetje pasvdekja. Ne nje fare menyre, edhe e pres me padurim, te zbuloj se qfare ndodh, hm..
Pjesa me e veshtire per te kuptuar; si eshte e mundur qe dikush vetem shuhet.. shuhet nga gjithcka qe ka bere nje jete te tere?!... ndahet nga gjithe ajo dashuri per familjen, te afermit.. ?

Humbja e njerzve te dashur, me ben te kem deshire te mendoj, se me te vertete do takohemi perseri...

A jemi gati ndonjehere te humbasim te dashurit tane ?

Me mungon Uliks :( i miss you so much, it hurts.. i like to think, that you are up there somewhere, "watching us from up above", and having a good laugh :)

so long Dear