[Le jardin des disparus]

...notat qenë shtatë, si shtatë mrekullitë e botës, ushqim i shpirtit - tha dikush për to. Shkrirë e pleksur në mijëra melodi, si mijëra lëngata e klithma lumturie, herë të lehta, të buta përkëdhelëse, si dorë e vashës nga zjarri përvëluar. Herë të rrepta e zhurmëmëdha, si qiell i vjeshtës plot shi e vetëtima... Të vjetrit me to kënduan trimëritë, me to sirenat magjepsen lundërtarët, me to të dashuruarit kalonin netët romantike, duke thithur nektarn e jetës në amshim... Dhe unë në to gjeta pakëz lumturi, pakëz paqe, prehje e qetësi, me to kalova çaste mërzie e trishtimi, me atë sublimen gjini të të artit Art, që qan e qesh plot melodikë, me qielloren muzikë!

Kur nota shkrihet në Pentagram...