[Naki]

Poezia është produkt njerëzor i një bote tjetërfare nga realja, natyrorja që shpreh një kumtim, shpresë dhe mbresë për botën që nuk i përkasim, botë e brendshme nga e cila s’kemi mbirë, në të cilën jemi flakur, kjo tregon se poezia është nostalgji, kujtesë, ëndërr, mall, etje, varfëri, mall, dashuri, llaftari, harmoni. Poezia i takon intuitës, imagjinatës, moralit, frymëzimit, zemrës, shpirtit, dashurisë, dritës.
Pra, arti poetik në kuptimin e plotë të fjalës është cilësi, vlerë dhe dhuratë natyrore e shpirtërore; në poezi, melodi, pikturë, artistët gjenden ballë për ballë me fshehtësitë e quajtura cilësi, vlerë me kuptime e pamje metafizike të fjalës; sepse kjo pamje, ky komunikim bëhet njohuri mbi botën e brendshme shpirtërore, sikurse shkenca që ka njohuri mbi natyrën fizike të jashtme. Definicioni i artit është ligj shpirtëror e hyjnor i cili përcaktohet nga frymëzimi që i dedikohet lumturisë së vërtetë njerëzore. ”…Prandaj misioni i artit është të na japë kënaqësi estetike që qëndron përmbi të gjitha këto mizerje të jetës. Këndojmë një poezi, shikojmë një pikturë, dëgjojmë një simfoni dhe kënaqemi! Jeta na ëmbëlsohet, na bëhet e dashur,e bukur. Kjo kënaqje nuk krijohet me anë të qasjes së intelektit, analizës, vëzhgimit, eksperimentit dhe përvojës së jashtme që është një shumë e sendeve të dukura me sy të rëndomtë, por tjetër lloj, është kredhje në brendinë e poetit, në skutat dhe fshehtësitë me të thella shpirtërore, këto fshehtësi intuitive, imagjinative poeti i parandien, por nëpërmjet shqisave shpirtërore siç janë: shqetësimet, përjetimet, dashuritë, vuajtjet dhe aspak s’ka të bëjë me njohjen racionale.
Vepra poetike, artistike për poetin nuk është punë ekipore, por ajo është e lidhur me personalitetin e artistit, si krijim, siç thotë Michelangelo si bërje të njeriut dhe është fryt i shpirtit poetik. Frymëzimi poetik në shpirtin e poetit si vepër e palindur përfaqëson në vetvete një forcë spontane, që bëhet bartëse e zanafillës krijuese që më pas mbin dhe rron tek poeti sikurse pema në dhe, e cila i rrëmben atij lëngjet që i nevojiten njeriut .