[sheqerja]

Shetis nëpër rrugët e njohura të mendjes,
me shpresë te dallojë mes tyre nje ftyrë të veçantë
atë ftyrë që më fal buzëqeshje
kot, kot shpresoj sepse e di
ajo ftyrë është ndryshuar,
është tretur nëpër kohë
dhe unë kot shiqoj, sepse e di, edhe po e takova
nuk do ta dalloj as nuk do e njoh.
aq shumë është tjetërsuar
ajo fytyrë që aq shumë e dua
I janë tjetërsuar edhe mendimet,
edhe shijet që i kemi të njëjta
tashmë për të janë bërë bajate
Do e gjejë vallë ndoj ditë rrugën
të vijë e të më fal buzëqeshjen
Sakaq mu kujtua ajo thënia e famshme
Nëse e don dikënd lëre të lirë,
po t`u kthye prapë, është i yti
Nëse nuk të kthehet, jeto me iluzionin që ke për te
Sepse s`ishte e s`do të jetë i yti asnjëher!