[Zero Cool]

Në perandorinë romake, shqiponja ishte figure standard dhe paraqitej me një koke. Ndikimi i gjeneralëve ilire, të cilët arritën deri në fronin imperial, u pasqyrua edhe në përdorimin e simbolit të shqiponjës me dy koka. Ata përdornin emblemën e paraardhësve të tyre anadolliane (një nga kryeqendrat e qytetërimit hitit ishte Anadolli i sotëm). Një prove tjetër që iliret e kishin si simbol kryesor, është edhe tempulli i Sirkapit (Pakistan).
Në këtë faltore që e kanë ngritur njerëzit e udhëhequr nga Aleksandri i Madh qëndrojnë të gdhendura shqiponja me dy koka. Gjithashtu, sot e kësaj dite në Shqipëri ka një krahinë malore e cila quhet HOTI, i ngjashëm me emërtimin e kryeqytetit hitit, HATTI." Ky është fragment i një prej studimeve të ndryshme që janë bërë për hititët, qytetërim i cili ishte një qytetërim ilir.
Dardanet, me migrimet e tyre, ishin bërë pjesë e qytetërimit hitit. Profesor David Hawkins, i shkollës që merret me studimet orientale dhe afrikane në Londer ("School of Oriental and African Studies, London"), para disa vitesh deshifroi një shkrim në një statuje pranë Izmirit. Statuja ishte gdhendur mbi një shkëmb dhe emri i mbreti, të cilit i atribuohej, ishte MIRA. Ky zbulim ishte një hap më tej në gjetjen e të vërtetave historike mbi iliret dhe hititët. Studimet rreth hititëve kanë hedhur dritë mbi shumë lidhje që ata kishin me fise ilire ku kryesoret ishin dardanet.
Së bashku me këta të fundit, ata krijuan Trojën, e cila sipas studiuesve, e kishte pasur emrin fillestar YLLUSA (nga ku rrjedh ILIOS, emri i Iliadës së famshme te Homerit). Këto dhe shumë fakte të tjera që bazohen mbi shkrimet hitite, tregojnë qartë se hititët ishin pjesë e qytetërimit të madh ilir. Hititët ka shumë mundësi që ta kenë marre këtë simbol nga sumeret. Në kryeqendrën e persëve, të cilët kishin ndikime ilire, në Persepoli (në Iranin e sotëm), ka një statuje e cila tregon shqiponjën me dy koka.
Në mes të banoreve me ngjyre të Mesopotamisë, ALP-an, ishin ata njerëz të cilët dalloheshin për ngjyrën e tyre të bardhe. Për ta mbyllur po përmendim edhe një studim të rëndësishëm që është bërë në lidhje me mbretërinë Hitite.
Studiuesi Trevor Bryce, ka botuar një studim të plotë në lidhje me këta të fundit: "The Kingdom of the Hittitës (Mbretëria e hititëve), Oxford 1998. Në të ai thotë: "Duke ju referuar emrave të mbretërve hititë, shikohet se ata kanë prapashtese -ili, mënyrë e cila i identifikonte ata me yllin, me diellin, Zotin më të fuqishëm në antikitet. Përveç ilireve dhe hititëve, nuk ka asnjë popull tjetër në Azi apo Evrope, që të përdorë prapashtesën -ili pas emrit të një mbreti.
Mes gjuhëve semitike, prapashtesa -ili, tregon thjesht Zotin." Hititët dhe iliret kishin të njëjtën kulturë e qytetërim dhe të njëjtën gjuhe. Në studimin e mësipërm bëhet një analize e bazuar mbi elemente gjuhësore dhe gjetje arkeologjike.
Pra, qytetërimi i cili ka lënë të gdhendur mbi gurë figurën e simbolit më të fuqishëm e më të pushtetshëm të antikitetit, ka pasardhës ata që flasin akoma gjuhen e tij, ka pasardhës shqiptaret. Shqiptaret, pasardhësit e ilireve, janë "pronaret e ligjshëm" të një simboli të cilin e mbante një popull që themeloi qytetërimet më të mëdha të antikitetit.

Ja pse feniksi (nga në njihet si shqiponjë me dy koka) simbolizon Djallin

Ka një fazë kur bota pagane u shndërrua në të krishtere. Për të pasur sukses në ndjekjen e doktrinës së krishtere, perandoria e Romës, e cila u be nismëtarja kryesore e këtij procesi, mitet dhe festat pagane i shndërroi në të krishtera. Pjesë e këtij shndërrimi ishte edhe identifikimi i të keqes universale, me një qenie të vetme të mbinatyrshme. Kjo qenie ishte Luciferi, apo ndryshe edhe djalli apo engjëlli rebel i dritës që u hodh nga qielli në flaket e ferrit.
Ai do të jetë, që nga viti 0 deri në ditët tona, kundërshtari i vetëm i qiellit. Me të drejtë lind pyetja, po në vitet para erës sonë kur njerëzit besonin në shumë perëndi kush ishte ai që u rebelua? Kush ishte e keqja? Te grekët e lashte, miti i Prometeusit, i cili u premtoi dhe u dha njerëzve dritën dhe dijen, është ai që njihet si simboli i rebelimit ndaj perëndive. Ky mit nuk është autentik, por është thjesht riprodhim i mitologjive më të lashta si hitite e fenikase, te cilat kanë përdorur një mit të tillë më përpara se të lindte figura e Prometeusit.
Në erën tonë djallin e kanë paraqitur si premtues dijesh në shkëmbim të shpirtit. Paralel me këtë figure mund të shihet Prometeusi, i cili solli zjarrin (simboli i dritës dhe dijes), por me vete solli edhe mërinë e perëndive dhe si pasoje vuajtjet për njerëzit. Në librin e saj mbi okultin "Now Is The Dawning" faqe 281, Barbara Walker, një feministe radikale, bën një lidhje të simbolit të feniksit me Luciferin.
"Egjiptianet besonin se feniksi ishte përfaqësues ose simbol i një perëndie e cila simbolizonte dritën në qiell dhe pas shkëlqimit (si Luciferi apo ndryshe Satana sipas kristianizmit është engjëlli i dritës) pati një dënim apo flijim në zjarr ku vdiste dhe rilindte. Ky është një detaj i cili, si shumë të tjerë, tregon se feniksi është simbol i asaj perëndie që në ditët e sotme quhet Lucifer apo edhe Satana."
Ndërsa William Schnoebelen, një tjetër studiues i okultit, në librin "Satan's Door Revisited" faqe 4, shkruan: "Nga egjiptianet besohej se feniksi ishte një zog hyjnor. Feniksi digjet në momentin e fundit të jetës dhe rilind nga hiri i tij. Shumica e studiueseve të okultizmit mendojnë se ky shpend simbolizon Luciferin i cili u dënua duke u hedhur në flake, por që një ditë do të rilindë përsëri dhe do të ketë të njëjtin pushtet si më parë." Pra, nëse kjo perëndi ekzistonte që para krishterimit, atëherë pse duhet besuar që simbolizon Luciferin? Pyetje të kësaj natyre janë të shumta por fenomeni më i çuditshëm është se feniksi është simbol i krishterimit në të njëjtën kohe.
Shqiponja me dy koka u be e njohur si simboli i perandorisë së Bizantit, por shpjegimi i përdorimit të një shqiponjë me dy koka, në vend të asaj me një, ishte se simbolizonte shpërndarjen nga Lindja në Perëndim të perandorisë. Natyrisht që ky ishte vetëm një shpjegim formal sepse e vërteta është krejt ndryshe. Ja se ç'thotë një prej emrave më të njohur të studimit të historisë dhe teologjisë.
Studiuesi i religjioneve Godfrey Higgins, në veprën e tij Anacalypsis (kapitulli ii., f. 441), jep një shpjegim të saktë mbi jetëgjatësinë e këtij shpendi. Kjo vepër unikale për llojin e saj, është botuar në vitin 1833, pas vdekjes së tij, në një tirazh të limituar dhe përmban përfundime që vijnë nga studimi i më shumë se 200 veprave.
Autori jep një shpjegim të detajuar edhe mbi jetëgjatësinë e feniksit dhe simboliken e tij. Higgins thotë: "Feniksi është simboli i një cikli të përsëritshëm e të pafund, ciklit diellor, i cili zgjat fiks 608 vjet. Ai i referohet fjalës fenikase, e cila është edhe rrënjë e feniks, FE=cikël.
Feniksi u adoptua në fillimet e hershme nga kristianizmi dhe paraqitje të ndryshme të tij janë gjetur edhe nëpër varre. Legjenda e lashtë e këtij simboli dhe ajo që ai simbolizonte (përjetësia), padyshim që u be shtyse që feniksi të ishte simbol i vdekjes dhe ringjalljes së Jezusit."
Nder të gjitha këto studime dhe përfundime, një gjë është e sigurt: feniksi apo ndryshe dhe simboli i shqiponjës me dy koka është emblema më e pushtetshme dhe më magjike që ka ekzistuar ndonjëherë.