[Murgesha]

Gjindem në shtëpinë ku u rrita, por nuk janë familjarët e mi aty!
Jam me burrin, fëmijët e familjen e burrit. Jemi duke shiquar diçka në dritare gjithë më duket fëmijë që luanin në oborr kur papritmas qielli merr ngjyrë e shfaqen aty dy ylberë të cilët shpejt mbulohen nga retë, më pastaj duken katër ylberë afër njëri tjetrit. Kërkoj ta gjej shpejt aparatin fotografik për ti fotografuar. Prap ofrohen re dhe i mbulojnë ylberët për tu shfaqur një ylber rreth i cili sillet e sillet. Në momentin kur shkrep aparatin për të marr fotografinë paraqitet një zhurmë e madhe ngjyrash, shof fëmijët se mbështeten për muri të shtëpisë nga nëntoka dalin kafshë të zeza që ju ngjasojnë lopëve, ngjyrë më të zezë e më të pastër nuk kam parë kurrë. Ndihet një zë i fuqishëm ky është fundi i botës. Shof shumë njerëz që dalin nga shtëpitë e tyre, çuditërisht nuk jan të tmerruarr, nuk jam e tmerruarr as vetë e vetmja gjë që e mendoj si të mund të bëj sa më shumë foto. Në largësi shof një kodër e fokusoj në aparat atë kodër, unë e dua foto po aparati fillon të gjiroj pamje me njerëz që jan ka luftojnë. Një kunat më thot le mo atë aparat dil nga shtëpia. Në oborrin e mixhës tim shof një bazen të mbushur me ujë aty filluan të gjuhen njerëzit. Në këtë moment kunati im më largon aparatin prej dore, më gërvish pak në dorë e dhimbja e saj më nxjerr gjumin....


Sa do të doja të ishte ndokush që ma spjegon këtë ëndërr!