Titulli: Flamuri shqiptar nga Skėnderbeu tek Ismail Qemali
Muzakajt dhe Bizanti
Nje nga njerezit me te shquar te kohes se tij ne Shqiperine e shekullit te XIV ishte edhe Princi Andrea i II-te Muzaka. Me ndihmen e Balshajve dhe aleateve te tjere te tij si: Arianitet, Matrenget, ai theu ne vitin 1370 prane Kosturit Mbretin Serb Vukashinin qe ishte zoterues I Kosoves dhe Maqedonise Perendimore (Histori e Popullit Shqiptar. Tirane 2002, fq.294). Pas kesaj fitoreje te bujshme Perandori Bizantin Joani i V-te Paleolog I konfirmoi A.Muzakes titullin e despotit (Princit), duke I dhuruar stemen Perandorake Bizantine, siē ishte shqiponja e zeze me dy krere e me yll ne mes vendosur ne nje fushe te arte. Kjo zevendesoi emblemen e hershme te Muzakajve e cila paraqiste nje burim qe shperthente nga toka dhe ndahej ne dy rrjedha, duke patur nje pishtar ne mes. Kete nderrim simbolesh humanisti shqiptar Gjon Muzaka e pasqyron keshtu ne Memorialin e tij.
Duhet ta dini se qysh nga kohet antike stema e deres tone ka qene nje krua I gjalle I cili rridhte ne toke me dy rrjedha ne dy ane
. Pastaj kane patur shqiponjen me dy krere te kurorezuar me nje yll ne mes. (Gjon Muzaka. Memorie. Tirane 1996. fq.24).
E pas ketij pasazhi te pare nga I njejti burim mund te permendim se ne Kishen e madhe te Frankaviles ne Otranto (Itali) ndodhet nje tjeter epitaf I gdhendur mbi pllaken e varrit te Despotit Gjon Muzaka. I Plotfuqishmi Jezu te falet ketu Gjon Muzaka, I biri I Gjin Despotit, Zot I Myzeqese dhe I Epirit qe nga qytetit I Bizantit trashegoi shqiponjen dy krenare qe mbante ne flamur.
__________________
Njerzitė fisnikė , me ligjeraten e tyre , fitojnė mė shumė armiq, sesa njerzit e ligj me veprimet e tyre tė liga.
Zhan Pol
|