Tė vjetrit rrudhnin krahėt dhe habiteshin me pyetjet qė bėnte Zef Serembja i vogėl. Ata pėrpiqeshin qė me pėrgjigjet e tyre tė kėnaqnin vogėlushin, mirėpo kishin kaluar shekuj tė tėrė e ngjarjet e vėrteta ishin zbehur aq shumė, saqė ato i kishin ngritur nė legjenda qė tė mos harroheshin kurrė...
Zef Serembja shpesh shkonte te "Kodra e lotėve". Ulej aty dhe sodiste detin. Valėt e detit Jon e mbushnin plot mall pėr vendlindjen e stėrgjyshėve dhe nxirrte nga xhepi fletoren e lapsin dhe ia niste tė shkruante, por vargjet shpesh i ngatėrroheshin:
Tėrė shkėlqim mė hapet para deti.
Se ne tė huaj jemi te ky dhč!
Sa vjet shkuan, e zemra nuk harron
Qė ne turku na la pa mėmėdhe.
Zef...Zef...Zef! - thirri Nerėnxa duke u ngjitur kėmbadoras kodrės. Ai brofi nė kėmbė i shqetėsuar:
- Po ē`ke Nerėnxė? Kush tė ndjek?
- Asnjėr..asnjėri... - dhe iu hodh nė grykė. Ajo mezi merrte frymė.
- Uh, sa u lodha! - tha ajo.
- Pse vrapoje aq shumė? - e pyeti Zefi.
- Lermė tė pushoj pak, Zef, se nuk e di as vetė si t`ia nis. Ai u bė edhe mė i paduruar:
- Ė moj, fol se mė plase!
- Zef, babai im ka vendosur... qė ne...
- Tė mos takohemi mė! - ndėrhyri Zefi...
- Jo..jo...qė ne tė shkojmė nė Brazil. Unė nuk dua tė shkoj, por ai s`mė dėgjon. Pse e kundėrshtova mė ra me shuplakė. Shikomė! - Ajo e ktheu nga Zefi faqen e skuqur.
- Edhe kjo m`u desh tani - mendoi dhe vazhdoi - s`na u hoqėn kėto ngjarje kurrė. Pastaj foli me zė:
- Doda e la Bespinėn, Nerėnxa do ta lėrė Zefin...
-C`flet kėshtu, Zef, unė tė dua?! Do tė kthehem s`rroj dot pa ty!
Ėshtė njė histori e vjetėr dhe e hidhur, Nerėnxė, mos ma zėr pėr tė madhe.
- Ma rrėfe, ma rrėfe! - nguli kėmbė ajo.
Zefi ia nisi rrėfimit pėr Bespinėn e bukur, pėr Strugėn e bukur matanė detit. Rrėfimi i preku thellė. Ia fshinė lotėt njėri-tjetrit.
- Ja kėshtu Nerėnxė, si ty. Doda thėrriste: Do kthehem Bespinė!... Por, thonė se s`u kthye mė kurrė...
- Mos fol ashtu, Zef! - i tha Nerėnxa dhe ia zuri gojėn me dorėn e saj tė butė. Ai e puthi.
- Dėgjo Nerėnxė. pėr Bespinėn kam shkruar njė vjershė, titulli ėshtė "Mė tė bukurės qė ėshtė nė Strigar" E kam titulluar mirė?
- Shumė mirė! Zef, ėshtė e bukur Struga?
- Po, shumė e bukur! Si Nerėnxa ime, - i tha ai dhe ia hodhi dorėn nė qafė. Qeshėn tė dy, u kapėn pėr dore dh u nisėn drejt Strigarit tė tyre tė bukur.
Fund