[Zero Cool]

Nga botimi i parë i këtij libri, terapitë alternative kanë fituar simpatinë e njerëzve anembanë botës perëndimore. Kjo s’është asgjë e papritur në Britani të Madhe, ku ligjet janë liberale kurse profesioni mjekësor mjaft i butë, por terapitë alternative me hov e kanë pushtuar SHBA – në, ku profesioni i mjekut është i fuqishëm dhe i zëshëm.
Në muajin dhjetor të vitit 1983, Instituti për Mjekësi Komplementare në Angli ka bërë anketë për atë sesa zbatohen terapitë alternative. Pyetësori prej gjashtë faqesh u është dërguar personave të cilët merreshin me terapitë alternative (gjithsej 1800); janë përgjigjur në to 411. Të dhënat kryesore janë:
1. 163 praktikantë kanë përmendur akupunkturën si terapi të tyre kryesoren, 99 hiropraktikën, 33 shërimin me bimë, 20 homeoterapinë, 15 natyropatinë dhe 70 osteopatinë.
2. Më shumë se gjysma e praktikantëve janë marrë edhe me ndonjë terapi tjetër, kurse gjysma e tyre edhe me ndonjë të tretë. Pothuaj të gjithë kanë pasur diploma për terapitë të cilat i kanë ushtruar, por çuditërisht numri më i madh i tyre nuk kanë qenë të evidentuar në asnjë regjistër.
3. Kur është fjala për terapinë kryesore, 53% e të anketuarve kanë kryer studime të rregullta, 44% kanë studiuar me korrespodencë, kurse 44% kanë kryer kurs përgatitor.
4. Kanë ekzistuar dallime të dukshme ndërmjet terapive; për shembull: 96% e atyre që janë marrë me hiropraktikë, kanë kryer gjithë studimet e rregullta.
5. Përkundër kërkesës së madhe sot për këto terapi, vetëm 33% e të anketuarve merret me to gjatë orarit të plotë të punës.
6. Numri i pacientëve të kontrolluar gjatë një jave është sjellë nga 10 deri në 150, kurse hiropraktikantët dhe osteopatët kanë kontrolluar brenda javës mesatarisht 60 pacientë. Në bazë të përllogaritjes së bërë nga këto dhe shifra të tjera, në raport sugjerohet se në Britani të Madhe terapeutët që janë marrë me mjekësi alternative në vit kanë kryer afër 4.6 milionë kontrollime.
7. Këshilli i terapeutëve natyrorë kërkon numër dukshëm më të madh femrash sesa meshkujsh, dhe shumica prej tyre janë të grupmoshave 20 – 39 dhe 40 – 59 vjeç. Homeopatët dhe fitoterapeutët më shumë se të tjerët kontrollojnë fëmijët.
8. Shumica e pacientëve për terapinë mësojnë përmes dëgjimit. Mjekët e praktikës së përgjithshme kanë udhëzuar vetëm 6% të pacientëve.
9. Kur është fjala për numrin e konsultimeve të nevojshme, pothuajse gjysma kanë deklaruar se norma është 5 deri në 10. Krejt kjo dëshmon se terapitë natyrore po arrijnë popullaritet gjithnjë e më të madh në Britani të Madhe dhe s’ka shenja se ky popullaritet po dobësohet – përkundrazi, krejt kjo flet se interesimi i opinionit për këtë lëmë gjithnjë po rritet.

E treta, terapeutët alternativë duhet të jenë të pranuar dhe duhet t’u lejohet të punojnë e të bëjnë hulumtime. Në Perëndim janë relativisht pak dhe shpesh janë të nënçmuar, të injoruar apo të përqeshur; megjithatë, ata mendojnë se opinioni i kërkon shumë dhe se s’kanë kohë për hulumtime. Ky është dëm i madh, sepse shumicës së terapive alternative më shumë se çfarëdo tjetër u nevojiten provat klinike të kryera si duhet, të cilat të gjithëve do t’u dëshmonin se ato vërtet veprojnë. Ata të cilët me këto terapi merren e dinë se ato veprojnë, por s’e kanë aspak të mundshme që këtë ta dëshmojnë, përpos nëse i rrëfejnë rezultatet në formë anegdotike. Si edhe tek aq shumë gjëra të tjera, çdo gjë sillet rreth parasë. Mjekësia ortodoksiste çdo vit merr miliarda dollarë që të plasojë teori, t’i vërtetojë ato dhe të paraqesë rezultate. Në botën perëndimore pothuajse nuk ndahen të holla për hulumtime në lëmin e mjekësisë alternative, ashtu që hulumtimet as që bëhen. Ky është rrethi magjik: s’ka të holla, s’ka hulumtime, e nëse s’ka hulumtime, do të thotë se jeni pseudomjekë; e pseudomjekëve, natyrisht, se nuk u jepen të holla për hulumtime.