Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Kercovari · 14-06-11, 05:52

Cfare ishte e keqe ketu qe e keni fshi kete shkrim?

Karakteri

Karakteri Destruktiv

Kjo mund të ndodhë për një gjë, që ajo/ai, duke shikuar prapa përsëri në jetën e tij, arrin në përfundimin, pothuajse të gjitha lidhjet e thella që ka patur kan pësuar dhe për të janë për të u konsideruar se këto pësime vinë nga njerëzit me"karakter destruktiv" i bindur se ky mendim i tij do të pranohet nga të gjithë Ai një ditë, ndoshta rastësisht ka hasur këtë fakte, dhe aq më e vështirë thellohet bindja e tij e plotë,dhe sa më i madh dhe i fortë bëhet shqetsimi deri në situata shokuese,aq më të madhe janë shanset e tij për një ilustrim të karakterit shkatërrues.

Karakter destruktiv e di vetëm një parullë: krijo hapsirë,dhe ushtro vetëm një aktivitet. Nevoja e tij për ajër të pastër dhe hapësirë për të vepruar është më e fortë se çdo urrejtje.

Karakteri destruktiv është i ri dhe i gëzuar.Efekti shkatërrues bëhet edhe më i fortë, për shkak se gjurmët e moshës tonë nga mënyra e granteve dhe dëshira për të pirë e të ngrënë,mundohet secili të shpëtoj nga ky efekt shkatërrues duke e sjellë atë në një reduktim të plotë,por në të vërtetë rrënja katrore e pushtetit të tij do të thotë.Pamje të tilla Apolonike shkatërruese janë imazhi jashtë çdo pasqyre,dhe mënyra se si e shikon botën të thjeshtuar mjaft,e bind atë se e ka botën nën kontrollën e tij shkatërrues. Ky është regjistër shiriti i madh që i përfundon në rreth të gjitha mënyrat ekzistuese paqësore. Kjo është një pamje nga natyra e karkaterit destruktiv të luaj këtë rol në harmoni të thellë.

Karakter destruktiv është gjithmonë e freskët në punë. Natyra është e caktuar për atë ritëm , të paktën në mënyrë indirekte, sepse ai tenton për parandalimin e saj. Përndryshe ai do të marrë veten në shkatërrim.
Karakteri destruktiv nuk shikon përpara asnjë foto. Ai ka nevojë për pak imtësi, dhe kjo është gjithçka që ai dëshiron të arrij: që të dinë se çfarë hyn në vendin e shkatërrimit. Fillimisht, të paktën për një moment shikon dhomën e zbrazët të jetesës, vendin ku ështe duke banuar viktima. Ai së shpejti do të gjej ndonjë që ka nevojë për atë, pa e njohur atë.

Karakteri destruktiv është duke bërë punën e tij, ai shmang çdo vepër tjetër.Duke u ikur çdo vepre futet në vetmi të cilën e ka kërkuar me endjë.Viktima e Karakterit destruktiv vazhdimisht është i rrethuar veten me njerëz dhe me dëshmitarët e efikasitetit të tij,me të cilët krijon lidhje komunikimi të shkëqyera.

Karakter destruktiv është një sinjal.Është i ekspozuar si shenja trigonometrike ku nga të gjitha anët fry erë,dhe ai flet nga të gjitha anët. Një kontrast për të mbrojtur atë është e kotë.

Karakter destruktiv nuk është i interesuar në të kuptuar. Përpjekjet në këtë drejtim ai e sheh si sipërfaqësore.Keqkuptimet nuk mund të dëmtojnë atë.Në të kundërtën, ai thërret, si orakujt edhe institucione destruktive të shtetit,për të i sfiduar ato.Të gjitha fenomenet borgjeze të imëta dhe thashetheme, vinë për shkak se njerëzit nuk duan të jenë të keqkuptuar. Karakteri destruktiv lejon të keqkuptohet, dhe ai nuk lodhet me nxitje thashetheme.

Karakterin destruktiv është armik i popullit.Njeriu kërkon qetësinë e tij, dhe shtëpia është kuint esencë e tij. Brendësi e strehimit është i veshur me kadife, rrugën që ai e ka krijuar në këtë botë. Karakterit destruktiv këtu i janë zhdukur edhe gjurmët e shkatërrimit.

Karakter destruktiv qëndron në pjesën e përparme të tradicionalistëve. Disa të japin gjëra të konservuara duke i bërë ata të paprekshëm,në situata të tjera, duke i bërë ata të lehta për të trajtuar dhe likuiduar. Kjo është quajtur destruktiv.

Karakteri destruktiv e ka ndërgjegjen e njeriut historike,icili është një emocion i thellë mosbesimi i pakapërcyeshëm si rrjedhë e ngjarjeve dhe vullnetit me të cilën ai gjithmonë merr ndonjë njoftim se çdo gjë mund të shkoj keq. Prandaj,mosbesimi është natyra e karakterit destruktiv.

Karakteri destruktiv nuk duket i përjtshëm.Dhe, për këtë arsye ai e sheh shumë rrugë të hapura kudo. Ku të tjerët hasin mure apo male, ai sheh një rrugë sepse ai e sheh një mënyrë kudo, ai e ka të qartë rrugën për diku. Jo gjithmonë me forcë brutele, nganjëherë edhe me butësi. Sepse ai e sheh mënyrat kudo, ai është vetë gjithmonë në udhëkryq. Asnjë moment nuk mund të dinë për të mirën e tjetrit.Fakti që ai gjindet në rrënojat,po jo edhe në mbeturina,ecën rrugës vullnetit duke zgjedh mënyrat se si të shkon nëpërmjet tyre.

Karakteri destruktiv nuk jeton nga ndjenja që jeta është me vlerë të jetesës, por edhe që vetëvrasja nuk ia vlen.

14-06-11, 05:52	#671
Kercovari Anëtarësuar: 20-09-04 Vendndodhja: Zuerich/ch Postime: 15,792	Titulli: Drejtuar stafit te Dardanise Cfare ishte e keqe ketu qe e keni fshi kete shkrim? Karakteri Karakteri Destruktiv Kjo mund të ndodhë për një gjë, që ajo/ai, duke shikuar prapa përsëri në jetën e tij, arrin në përfundimin, pothuajse të gjitha lidhjet e thella që ka patur kan pësuar dhe për të janë për të u konsideruar se këto pësime vinë nga njerëzit me"karakter destruktiv" i bindur se ky mendim i tij do të pranohet nga të gjithë Ai një ditë, ndoshta rastësisht ka hasur këtë fakte, dhe aq më e vështirë thellohet bindja e tij e plotë,dhe sa më i madh dhe i fortë bëhet shqetsimi deri në situata shokuese,aq më të madhe janë shanset e tij për një ilustrim të karakterit shkatërrues. Karakter destruktiv e di vetëm një parullë: krijo hapsirë,dhe ushtro vetëm një aktivitet. Nevoja e tij për ajër të pastër dhe hapësirë për të vepruar është më e fortë se çdo urrejtje. Karakteri destruktiv është i ri dhe i gëzuar.Efekti shkatërrues bëhet edhe më i fortë, për shkak se gjurmët e moshës tonë nga mënyra e granteve dhe dëshira për të pirë e të ngrënë,mundohet secili të shpëtoj nga ky efekt shkatërrues duke e sjellë atë në një reduktim të plotë,por në të vërtetë rrënja katrore e pushtetit të tij do të thotë.Pamje të tilla Apolonike shkatërruese janë imazhi jashtë çdo pasqyre,dhe mënyra se si e shikon botën të thjeshtuar mjaft,e bind atë se e ka botën nën kontrollën e tij shkatërrues. Ky është regjistër shiriti i madh që i përfundon në rreth të gjitha mënyrat ekzistuese paqësore. Kjo është një pamje nga natyra e karkaterit destruktiv të luaj këtë rol në harmoni të thellë. Karakter destruktiv është gjithmonë e freskët në punë. Natyra është e caktuar për atë ritëm , të paktën në mënyrë indirekte, sepse ai tenton për parandalimin e saj. Përndryshe ai do të marrë veten në shkatërrim. Karakteri destruktiv nuk shikon përpara asnjë foto. Ai ka nevojë për pak imtësi, dhe kjo është gjithçka që ai dëshiron të arrij: që të dinë se çfarë hyn në vendin e shkatërrimit. Fillimisht, të paktën për një moment shikon dhomën e zbrazët të jetesës, vendin ku ështe duke banuar viktima. Ai së shpejti do të gjej ndonjë që ka nevojë për atë, pa e njohur atë. Karakteri destruktiv është duke bërë punën e tij, ai shmang çdo vepër tjetër.Duke u ikur çdo vepre futet në vetmi të cilën e ka kërkuar me endjë.Viktima e Karakterit destruktiv vazhdimisht është i rrethuar veten me njerëz dhe me dëshmitarët e efikasitetit të tij,me të cilët krijon lidhje komunikimi të shkëqyera. Karakter destruktiv është një sinjal.Është i ekspozuar si shenja trigonometrike ku nga të gjitha anët fry erë,dhe ai flet nga të gjitha anët. Një kontrast për të mbrojtur atë është e kotë. Karakter destruktiv nuk është i interesuar në të kuptuar. Përpjekjet në këtë drejtim ai e sheh si sipërfaqësore.Keqkuptimet nuk mund të dëmtojnë atë.Në të kundërtën, ai thërret, si orakujt edhe institucione destruktive të shtetit,për të i sfiduar ato.Të gjitha fenomenet borgjeze të imëta dhe thashetheme, vinë për shkak se njerëzit nuk duan të jenë të keqkuptuar. Karakteri destruktiv lejon të keqkuptohet, dhe ai nuk lodhet me nxitje thashetheme. Karakterin destruktiv është armik i popullit.Njeriu kërkon qetësinë e tij, dhe shtëpia është kuint esencë e tij. Brendësi e strehimit është i veshur me kadife, rrugën që ai e ka krijuar në këtë botë. Karakterit destruktiv këtu i janë zhdukur edhe gjurmët e shkatërrimit. Karakter destruktiv qëndron në pjesën e përparme të tradicionalistëve. Disa të japin gjëra të konservuara duke i bërë ata të paprekshëm,në situata të tjera, duke i bërë ata të lehta për të trajtuar dhe likuiduar. Kjo është quajtur destruktiv. Karakteri destruktiv e ka ndërgjegjen e njeriut historike,icili është një emocion i thellë mosbesimi i pakapërcyeshëm si rrjedhë e ngjarjeve dhe vullnetit me të cilën ai gjithmonë merr ndonjë njoftim se çdo gjë mund të shkoj keq. Prandaj,mosbesimi është natyra e karakterit destruktiv. Karakteri destruktiv nuk duket i përjtshëm.Dhe, për këtë arsye ai e sheh shumë rrugë të hapura kudo. Ku të tjerët hasin mure apo male, ai sheh një rrugë sepse ai e sheh një mënyrë kudo, ai e ka të qartë rrugën për diku. Jo gjithmonë me forcë brutele, nganjëherë edhe me butësi. Sepse ai e sheh mënyrat kudo, ai është vetë gjithmonë në udhëkryq. Asnjë moment nuk mund të dinë për të mirën e tjetrit.Fakti që ai gjindet në rrënojat,po jo edhe në mbeturina,ecën rrugës vullnetit duke zgjedh mënyrat se si të shkon nëpërmjet tyre. Karakteri destruktiv nuk jeton nga ndjenja që jeta është me vlerë të jetesës, por edhe që vetëvrasja nuk ia vlen. __________________ Diellin,vetëm të marrët mundohen të mbulojn me shoshë....