...
pa titull...
me shfaqen mirazhe oazesh dhe shatervanesh sikur nje beduini ne Sahare dhe ne ankth eksploroj rruge pas rruge kerkimin e nje streheze.per Jete
pra, drejt periferise ku lufta eshte me pak e ashper.
Nuk keni dalluar ndonjehere shtremberimin perbuzes te fytyrave ne kerkim e siper dhe plot deshperim ?!
Ndaloj, me ne fund. Shoh perreth, dhe nuk me shfaqet as nje njeri, as ndonje shtepi, asnje shenje jete.
Jam vetem Une dhe Jeta
-Lamtumire
ke qene nje krijese tejet e mire, ēeshte e verteta ne fund te fundit te desha shume,
me ofrove thuaja tere ate qe kerkova pergjate jetes se tere .Falme nese te braktis ketu
Miq,
ne kete qytet qe po ju tregoj, asnje s'mund te rroje dot, veēse une!!!
Por
ē'me duhet?
, edhe pse e vogel, bota eshte detyruar t'me jape rendesi...Dhe ēte beje ne nje bote kaq te madhe, te stermadhe plot labirinte te pafundme rrugesh, me lagje te vjetra, e te reja,
ku ēdo gur, ēdo dru ēdo shesh shpreh nje kujtim, nje ndjenje, nje ēast te shenuar e te rrenuar te jetes!... rralle ndiej kenaqesi
Nuk gjej me kurajen te eksploroj gjithe keto gjarperime rrugesh ku strehohen engjej dhe demon
Jam lodhur duke vu re se si Dielli ,qe pak me pare shkelqente, te zhduket pas kreshtave te egra diku larg ,shume larg.
E rendesishme eshte te dish ta pershkruash gjithe ate qe perjeton nje shpirte , tamam si ne kete rastin tim. Por, pergjithesisht eshte sikur te mos ekziston,ngase jam e manget ne shkathtesi pershkrimesh
.
Edhe une humbas sigurin,eci dhe mendoj se as Jeta fatkeqesisht, nuk eshte me e gezuar kur zbresin ne te hijet. Edhe ajo ndien qe une ndiej erresiren e menjehershme qe varet nga nderthurja e ngjarjeve te vjetra dhe te reja , duke me sjelle nuk di ēfare peshe te hidhur
une dua te ik edhe perkry embelsis mashtruese..
Stinet me duken te lumtura,natyra eshte e gatshme per te qesh nese i leme sadopak vend ajo do te mbushej me gjelberim,ama...
Ca vite me pare shihja tere delikates per'rreth,... atebote kishte filluar gjithēka, duhej sikur pushtoja boten....E pushtova... Shikoni tani, e madhe dhe madheshtore, me gjoks demi,...ngjajshem me ato luginat e largeta per te cilat me vone tregohen perralla me duar te kryqezuara pas koke,duke pare rete qe kalojne aq te lirshme e te bardha, siper prepotences dhe mosnjerezise se njerezve.
Ato luftojne, duke ngritur larte shtatin permes ndyresirave, drejt Diellit dhe Jetes.
Te kristalta dhe te pasterta nen magjine e perendimit ngrihen ato sot, neser.., dhe jane ne vazhdueshmeri ne galop te kesaj bote te trishtuar...
E fiksuar ne kete oaze dhe me veshtrime plot ankth,
...e ytja!
.