[munti]

Superioriteti i të lexuarit të Kur’anit gjatë natës

nga Arbër Mustafa

Të lexuarit e Kur’anit, Fjalës së Allahut Teala, është një ibadet, adhurim shumë i madh. Për më tepër një nga studiuesit, Ibnu’l Xhezeri (833-1429) shprehet se leximi i Kur’anit zë vendin e parë në radhën e ibadeteve.




Dhe faktikisht kjo gjë është theksuar në Kur’an në ajetet: “Ata që lexojnë librin e Allahut, që falin namaz dhe që shpenzojnë të ardhurat e mirësitë e tjera që i dhamë ne, në rrugën e fesë, pra për Allahun, kanë përfitime që s’do të kenë fund kurrë.”(Fatir 35-29). “Në mes të atyre që i besojnë librave të shenjtë ka prej tyre, të cilët në orët e natës lexojnë ajetet e Allahut e më pas përulen në sexhde.’’ (Ali Imran 3-113).
Veçanërisht Pejgamberi ynë (s.a.s.) shprehej se besimtari që lexon Kur’an është bashkë me melekët. Në disa hadithe në lidhje me këtë thuhet: “Më i miri ndër ju është ai që mëson Kur’an dhe që ua mëson atë të tjerëve.’’ (Buhari) “Edhe ai që lexon një shkronjë të vetme nga Kur’ani përfiton një sevap.’’ (Tirmidhiu)
Të lexuarit e Kur’anit, gjë që theksohet kaq shumë në ajete dhe hadithe, është realizuar me devotshmëri nga muslimanët gjatë gjithë kohës dhe veçanërisht natën. Për leximin e Kur’anit gjatë natës Allahu Teala urdhëron: “Natën ngrihuni për të falur namaz.” (Isra 17-79) Këtë ajet Nahxhivani (920-1514) e komenton kështu: “Leximi i Kur’anit në thellësitë e natës, në momentet kur zemra rri larg argëtimeve dhe çdo gjëje tjetër, edhe pse trupit i duket e lodhshme dhe nefsit (epshit) e vështirë, është më efikase dhe ngulitet në zemër.” (Fevatih 2-455)
Ndërsa komentuesi i njohur Hazin (725-1324) në komentimin e ajetit: “Ngrihu në mes të natës ose pak më vonë dhe lexo ngadalë Kur’an” (Muzemmil 73/3, 4) shprehet kështu: “Allahu, së bashku me urdhërin e namazit të natës, përmend të lexuarit e Kur’anit pas këtij namazi. Pejgamberit i urdhëroi leximin ngadalë të Kur’anit, në mënyrë që zemra të arrijë qetësinë e plotë, të mendojë kuptimin e ajeteve; kur të lexojë ajetet e të kërkuarit të falur, të përulet; kur të lexojë ajetet e dënimit dhe premtimit, ti shfaqet në mendje frika dhe shpresa; kur të lexojë ndodhitë dhe luftërat të marrë mësim dhe kështu zemra t’i ndriçohet me diturinë e Allahut.” (Lubat-tevil 4/165)
Edhe hadithi: “Në ditën e kijametit Kur’ani do të thotë: “O Krijues! Unë këtë njeri e lashë pa gjumë natën, ngaqë me lexoi mua, lejomë pra të bëhem ndërmjetës për të”, është një nga dëshmitë që nxit leximin e Kur’anit gjatë natës.
Hazreti Osmani (r.a.) nganjëherë gjatë natës në dy rekate namaz lexonte të gjithë Kur’anin.
Urve bin Zubejr (94/712) lexonte gjatë ditës një të katërtën e Kur’anit dhe po aq edhe në namazin e natës. Mansur bin Mutemir (132/749) e ndante natën në 3 pjesë, në njërën lexonte Kur’an, në njërën qante dhe në pjesën tjetër bënte dua. Imam Evzai (157/774) thotë: “Ai që lexon shumë Kur’an natën, pret pak në ditën e gjykimit.” Huzejfe ibn Haris pyet Aishen (r.a.) se si e lexonte Pejgamberi ynë (s.a.v.s.) Kur’anin gjatë natës dhe pasi merr përgjigjen: “Ndonjëherë me zë, ndonjëherë pa zë’’ e shpreh gëzimin duke thënë: “Falenderimi i takon Allahut, që ka krijuar gjërësi në këtë temë.” (Tirmidhiu). Kështu që kush ka frikë se po lexon për t’u dukur, le ta lexojë pa zë, ai që nuk ka një shqetësim të tillë, e lexon me zë, me kusht që të mos shqetësojë të tjerët.
Ashtu si edhe në ibadetet e tjera, shkaku i dhënies kaq rëndësi të lexuarit të Kur’anit është përfitimi i kënaqësisë së Allahut si dhe zgjerimi i njohurive rreth Diturisë së Tij. Në sajë të leximit të vazhdueshëm të Kur’anit dhe të meditimit hapen dyert e zemrës për dijen rreth Allahut dhe përfitohet mundësia që nga çdo ajet, madje nganjëherë edhe nga një fjalë e vetme të nxirren shumë kuptime.
Serraxh (378/988) pasi përmendur ajetin “A nuk e mendojnë Kur’anin? A mos vallë i kanë të kyçura zemrat? (Muhammed, 42/47) thotë: “Zemrat e kyçura janë zemrat mbi të cilat bie ndryshku i shkaktuar nga gjynahet, nga pasioni për këtë botë, nga habia e gjatë, nga smira, nga dëshira për t’u lavdëuar. Me lutjen për falje (teube) fshihet ndryshku, ndriçohet me nur zemra dhe ai njeri flet të vërtetat që i burojnë nga zemra.”
Duke lexuar këtë fletë ndoshta ju mund të thoni “Prapë e njëjta ftesë, prapë e njëjta dëshirë”. Porse disa përsëritje kanë burim domosdoshmërinë, ashtu si të ngrënit apo frymëmarrja…
Dhe duke kujtuar thënien e Zybejir Gyndyzalp “Vendosja e tullave një përmbi një, nuk është përsëritje, por ndërtim.” Mund të vendosni edhe ju një tullë në shërbim të Dritës Islame. “Detyra nuk është të bësh diçka të madhe, por të bësh atë që duhet, sado e vogël që të jetë ajo.’’