[Albanian eX|PerT]

ORIGJINA E MUHAMMEDIT A.S. DHE E FAMILJES SË TIJ

O

rigjina e Resulull-llahut a.s. është klasifikuar në tri periudha kohore. Pjesa e parë është pranuar si e saktë nga të gjithë autorët e Sires.
Këtu përmendet prejardhja e Resulull-llahut a.s. gjer tek Adnani. Pjesa e dytë është në lidhje me brezin hyrës të Resulull-llahut a.s. nga Adnani e gjer te Ibrahimi a.s.
Aty ka edhe mospajtime mendimesh. Pjesa e tretë ka të bëj me origjinën lidhur nga Ibrahimi a.s. e gjer tek Ademi a.s. Te brezi i fundit ka të dhëna të cilave nuk mund t'u besohet me siguri të plotë.
Shkalla e parë e origjinës

Muhammed Ibën Abdullah ibën Abdul-Muttalib - i quajtur Shejbe, ibën Hashim - i quajtur Amër, - ibën Abdi Menaf - i quajtur El-Mugire, - ibën Kussaj - i quajtur Zejd, - ibën Kilab ibën Marre ibën Ka'b ibën Lu'a ibën Galib ibën Fahër - i quajtur Kurejsh, sipas tij fisi mori emrin, - Ibni Malik ibën En-Nadar - i quajtur Kajs, - ibën Ken'aneh ibën Huzejmeh ibën Mudriket - i quajtur Amir, - ibën Ilijas ibën Mudar ibën Nazzar ibën Me'ad ibën Adnan.[1]
Shkalla e dytë

Këtu llogaritet vija hyrëse duke filluar prej Adnanit, e Adnani është djali i Edd ibën Humejs ibën Selaman Ibni Avs ibën Berz ibën Kamval ibën Ebi ibën Avam ibën Nashid ibën Haza ibën Beldas ibën Judlah ibën Tabih ibën Xhahim ibën Nahish ibën Mahij ibën I'id ibën Abkar ibën Ubejde ibën ed-Du'a ibën Hemdan ibën Senber ibën Jethrebij ibën Jah; Zen ibën Jehhan ibën Eravij ibën Dishan ibën Ajser ibën Efnad ibën Ejham ibën Naksar ibën Nahas ibën Zerah ibën Semij ibën Mezzij ibën Avdat ibën Aram ibën Kajdar ibën Ismail ibën Ibrahim a.s.[2]
Shkalla e tretë

Vija hyrëse prej Ibrahimit a.s. gjer te Ademi a.s. është kjo: Ibrahimi a.s. është djali i Tarihit i cili është quajtur Azer - ibën Nahur ibën Sar'u (ose Sarug) ibën Rauv ibën Lamik ibën Metuveshleh ibën Ehnuh - thonë se ky është Idrisi a.s. - ibën Jerid ibën Mehlail ibën Kajnan ibën Anusheh ibën Shejth ibën Adem a.s.[3]
Familja e Pejgamberit a.s.

Familja e Resulull-llahut a.s. është e njohur me emrin Hashimitët sipas gjyshit të tij Hashim ibën Abdi Menafit. Andaj do të themi diç për familjen Hashimit.
I. Hashimi:
Ky e ka trashëguar mbikëqyrjen rreth furnizimit të haxhilerëve me ujë dhe ushqim nga Beni Abdi Menafi. Më parë përmendëm se Abdi Menafi dhe Abi-d-Dari janë pajtuar dhe i kanë ndarë pozitat mes veti. Hashimi ka qenë Mekas i dalluar dhe i pari i cili u ka siguruar ushqim haxhilerëve (përshesh - bukë të grimcuar). Emri i tij ka qenë Amër, kurse Hashim ofiq (llagap) të cilin e ka fituar për shkak të thërrmimit të bukës për përshesh. Ai, po ashtu është i pari i cili ka caktuar dhe zba­tuar praktikisht udhëtimin dimër - verë të kurejshitëve për tregti. Për mirësinë dhe mendjemprehtësinë e tij flasin edhe shumë poetë parais­lamik.
Disa ngjarje interesante janë të lidhura me Hashimin.
Ai tregon se një herë niset në udhëtim tregtar në Sham. Kur arrinë në Jethrib (Medinë) martohet me Selmën, vajzën e njëfarë Amrit nga familja Beni Adijj Nexhar dhe ngel aty për të jetuar tek ajo. Pas një kohe përsëri niset për në Sham, e ajo mbetet shtatzënë. Hashimi vdes në Gazzë, qytet në Palestinë, e Selma lind Abdul-Mutta­libin në vitin 497. të cilit ia dha emrin i Thinjuri, për shkak ballukës së thinjur me të cilën u lind.[4]
Selma kujdesej për fëmijën në shtëpinë e babait të saj, në Medinë. Për të nuk dinte kurrgjë familja e Hashimit nga Meka. Hashimi ka pa­sur katër djem dhe pesë vajza. Djemtë quheshin: Esed, Ebu Sajfi, Nad­leh dhe Abdul -Muttalib, kurse vajzat: Esh-Shifa, Halide, Daife, Rukaja dhe Xhennete.[5]
II. Abdul Muttalibi
Thamë se furnizimi i haxhilerëve me ujë dhe me ushqim nga Hashimi ka kaluar te vëllai i tij El-Muttalib ibën Abdi Menafi, i cili gëzonte auto­ritet të madh, ishte i nderuar dhe i famshëm ndër fisin e vet. Kurejshitët e quanin El-Fejjad-bujar. Kur Shejbe (më vonë Abdul-Muttalibi) bëhet dja­losh, apo diç më i moçëm, për të dëgjon xhaxhai i tij El-Muttalib ibën Menafi dhe shkon në Jethrib për ta kërkuar. Kur e gjenë dhe e sheh fillon të qajë, e përqafon dhe e hipë në devenë e vet. Djaloshi zbret dhe nuk donë të shkoj me të pa lejen e nënës së vet. El-Muttalibi e pyet por ajo refuzon t'ia jap djalin xhaxhait. Atëherë El-Muttalibi i thotë asaj:
"Ai do të shkonte në çifligun e babait të vet, në tempullin e Zotit". Andaj nëna e lejon të shkojë. El-Muttalibi hynë në Mekë kaluar mbi deve e prapa tij djaloshi. Njerëzit tregonin me gisht kah djaloshi dhe thonin:
"Ky është rob i Abd-Muttalibit." El-Muttalibi ju thotë: "Duhet të keni turp, ky është djali i vëllait tim - Hashimit." Djaloshi jetoi tek xhaxhai i vet derisa nuk u bë më i pjekur. Dikur, përafërsisht në atë kohë El-Muttalibi vdes në Redman, vend ky në Jemen.
[1] Ibni Hisham: I/1, 2; Telkihu Fuhumi ehli-l-Ether, 5 dhe 6; Rahmetun li-l-Alemin: II/11-14, 52.

[2] Brezin e ka tubuar Muhammed Sulejman el-Mensur Fevri nga el-Kelbi dhe Ibën Sa'dit pas verifikimit.

[3] Ibni Hisham: I/2, 3, 4. Telkihu Fuhumi ehli-l-Ether, f. 6. përmbledhja e Sireve të Taberaniut f. 6. dhe Rahmetun li-l-Alemin II/18 (Në disa vepra emrat janë të shkruar në mënyra të ndryshme, kurse disa mungojnë).

[4] Ibni Hisham: I/137. Rahmetun li-l-Alemin: I/26. II/24.

[5] Ibni Hisham: I/107