[arton bala]

4. A është kjo luftë e detyrueshme sipas të drejtës ndërkombëtare?

Nëse argumentet e më sipërme (nën 3.) nuk ndiqen, kjo do të thotë që kosovarët duhet të luftojnë për të fituar të drejtat e tyre. Një luftë e tillë, që tashmë ka filluar, do të jetë një luftë nacionale për çlirimin dhe sipas shumë rezolutave të KB kosovarët duhen ndihmuar. Kjo luftë me gjithë viktimat e shumta do të jetë e suksesshme. Moszbatimi i argumenteve të pikës 3., nënkupton se pritet nga kosovarët që luftojnë për t'i dhënë fund situatës së tyre të padurueshme. Kjo luftë ka mundësi të shkaktojë me dhjetra-mijëra ose qindra-mijëra viktima dhe të sjellë pasoja të paparashikueshme për krejt rajonin.
Pavarësia e Kosovës dhe çlirimi nga rregjimi kriminel serb mund të arriheshin me më pak viktima nëse Kosova do të njihej si shtet i pavarur dhe nga Serbia do kërkohej të tërhiqej nga ky shtet i pavarur e veçanërisht të tërhiqeshin komandot vdekjeprurëse serbe. Kjo do duhej shoqëruar edhe nga presioni ndërkombëtar. Njohja e pavarësisë së Kosovës sipas së drejtës ndërkombëtare do ta qartësonte situatën dhe do të jepte bazën për sanksione të qarta që do kishin përkrahjen e shumicës në Asamblenë e Përgjithshme të KB, si nga vendet perëndimore ashtu edhe ato të botës së tretë që dekolonializimin e kanë bërë për detyrë prioritare. Njohja e pavarësisë së Kosovës përputhet edhe me parimin e heqjes dorë nga dhuna dhe me parimin për proporcionalitetin e mjeteve.
5. Jugosllavia e mbetur - pasardhëse e dyshimtë ligjore.

Jugosllavia e sotshme nuk është identike me Jugosllavinë e para vitit 1989. Serbia, me sulmet e veta kundër pjesëve të tjera të Jugosllavisë, duke filluar me heqjen e dhunshme të autonomisë së Kosovës, ka shkatëruar Jugosllavinë. Kështu, që në vitet 1990/91, katër njësi federale kanë shpallur pavarësinë e tyre (Sllovenia, Kroacia, Bosnja e Hercegovina dhe Maqedonia) pak para se këtë ta bëjë edhe Kosova. Me këtë është shkatërruar Jugosllavia e vjetër. Andaj Jugosllavia e sotme, ajo e mbetur, nuk mund të jetë pasardhëse legjitime e Jugosllavisë së paraluftës, (as qoftë e Serbisë dhe Malit të Zi të para vitit 1914) dhe të pretendojë Kosovën (as edhe Maqedoninë e okupuar më 1918 nga Jugosllavia e paraluftës). Pushtimi i sërishëm i Kosovës nga RFJ përbën pra edhe një rianeksim të dhunshëm të saj dhe është kundër së drejtës ndërkombëtare.
6. Karta e Parisit. Guidelines on the Recognition of New States.

Karta e KSBE, e njohur edhe si karta e Parisit, kërkon ato që në 'Guidelines' të europianëve përcaktohet si bazë për njohjen e shteteve të reja në Europë: shtetin juridik, demokracinë, respektimin e të drejtave të njeriut; garanci për të drejtat e grupeve dhe pakicave nacionale (lxvi).
Për të gjitha këto në RJ as që mund të bëhet fjalë. RJ i shkel të drejtat e shqiptarëve me aparatin e vet shtetëror në mënyrën më të ashpër. Ata, por edhe të tjerët, organizimi shtetëror jugosllav nuk i trajton si shtetet e tjera europiane por si ndonjë organizatë gangsterësh që uzurpon aparatin shtetëror dhe bile ka kënaqësinë që të torturojë dhe vrasë njerëz. Udhëheqja shtetërore bashkëpunon me njerëz të mafias. Një organizatë e tillë kriminale nuk mund të pretendojë mbrojtjen thjesht se pretendon se është "shtet". Meqënëse ajo i shkel principet e OSBE-së dhe këtë e bën në Europë, OSBE-ja ka pezulluar anëtarësinë e Jugosllavisë. OSBE-ja duhet të bëjë ç'është e mundur që ta mënjanojë një organizatë të tillë dhe nuk duhet t'i ofrojë kësaj organizate kriminale mbrojtjen që u takon anëtareve të saj lidhur me "kufinjtë ekzistues". Aq më tepër kur këta kufinj, siç u përmend edhe më lart, janë vendosur dhe mbajtur në kundërshtim me të drejtën ndërkombëtare. OSBE duhet të bëjë më tepër për mbrojtjen e shteteve europiane dhe grupeve që janë të sulmuara nga kjo organizatë kriminale. Konkretisht, Kosova dhe shqiptarët atje duhen mbështetur, në mënyrë që në Europë të krijohen kushte europiane. Situata këtu ka shumë ngjashmëri me Saharën perëndimore. Ashtu si shumë shtete afrikane që njohën pavarësinë e Saharës Perëndimore pasi që nuk deshën të durojnë më tej koloni në Afrikë dhe nuk dëshironin të njihnin pushtetin kolonial të Marokut, duhet që edhe shtetet europiane të njohin Kosovën si shtet të pavarur. Sipas kartës së Parisit ata nuk duhet të lejojnë një diktaturë vdekjeprurëse dhe për këtë nuk duhet që edhe të njohin sundimin jugosllav në Kosovë.
7. Mbrojtja kundër gjenocidit dhe shkelja e Konventës të Gjenevës.

Ashtu si edhe në Bosnjë, aksionet jugosllave në Kosovë, përmbushen objektivisht kushtet faktike për gjenocid sipas konvencioneve për gjenocidin (§ 220 StGB). Por a veprohet "qëllimisht" që shqiptarët e Kosovës "të zhduken pjesërisht ose krejtësisht"? A ekzistojnë pra edhe kushtet faktike subjektive? Në Kosovë kriminelët nuk janë aq të pakujdesshem si në Bosnjë, ku flisnin hapur për shfarosjen e "turqve", sa për qëllim të vetin të deklarojnë zhdukjen e shqiptarëve të Kosovës. Por thirrjet në Cvijiqin, fjalimet mbi "shtimin gjenocidal të 'shiptarëve'", të cilët duhen "kthyer mbrapsht, dhe aludimet të ngjashme u mjaftojnë njohësve të Jugosllavisë njëlloj si neonazistëve gjermanë shifra 88 i mjafton si shprehje sekrete për "Heil Hitler". Edhe fjalime të tilla dëshmojnë qëllimin e gjenocidit pas veprave të tilla. Aksionet jugosllave kanë shkaktuar një luftë në të cilën janë të zbatueshme Konventat e Gjenevës, pikërisht sipas protokolleve shtesë të vitit 1977, edhe nqs. kjo shihet si luftë qytetare. Konventat e Gjenevës shkelen nga aktet e ndryshme kundër civilëve të paarmatosur, ndër ta shumë gra dhe fëmijë, me shkatërrimin e vendbanimeve të tëra, shkatërrimin e të korrave dhe të të mirave të tjera materiale nga veprime kriminale dhe luftarake. Gjenocidi dhe shkeljet e konvencioneve të Gjenevës janë në kundërshtim me të drejtën ndërkombëtare. Kosovarëve duhet t'u njihet e drejta për pavarësi si bazë për vetëmbrojtje kundër veprimeve kriminale të Jugosllavisë, të cilat janë edhe kundër të drejtës ndërkombëtare.
8. Detyrimi për ndihmë

Disa ekspertë të së drejtës ndërkombëtare kanë vështirësi me principin relativisht të ri të vetëvendosjes. Ata përdorin formulime të pasigurta. Në njërën anë: "the use of force to suppress self-determination is now clearly unacceptable", ndërsa në anën tjetër lejojnë ndihma e një të treti përmes "provision of armed help would appear to be unlawful" (lxvii). Pra lejohet e drejta për vetmbrojtje por jo e plotë. I lejohet kanarinës që të mbrohet nga macja, por jo një të treti që t'i ndihmojë asaj, sepse kjo "duket si e kundërligjshme". Këso "të drejtash" qesëndisin të nënshtruarin e pashpresë (Shaw so shkruante: "would appear to mock him"). E drejta për ndihmë urgjente është rrjedhojë logjike e të drejtës për mbrojtje. Kjo deduktohet edhe nga shënimi mbi mbrojtjen "kolektive" në Art. 51 të Kartës (lxviii). Nga rezolutat e Këshillit të Sigurimit të KB kundër kolonializmit rrjedh jo vetëm e drejta për ndihmë urgjente por edhe detyrimi për këtë (lxix). Ky detyrim mund të deduktohet edhe nga principet e OSCE (shih pikën 6.) Me këtë nuk justifikohet çdo lloj dhune për vetëvendosjes. Ndihma urgjente e armatosur njëlloj si vetmbrojtja nuk është teprim por është e lejuar vetëm në raste shumë urgjente dhe aty ku ndihma urgjente dhe vetëmbrojtja nuk paraqesin agresion por mbrojtje (lxx). Një rast i tillë urgjent ekziston në Kosovë. RJ duke sulmuar drejtpërdrejt Kosovën, sulmon edhe gjithë sistemin shtetëror demokratik europian dhe, nëpërmjet veprimeve të saja, rëndon gjithë Europën me refugjatë. Si mbrojtje ndaj këtyre aksioneve, sipas përvojës së derisotme, sanksionet janë të paefektshme. Ata vetëm forcojnë regjimin. Vetëm kërcënimet dhe, po qe e nevojshme, dhuna direkte mund të ndihmojnë në rastin e Kosovës.
Mbi këtë mbështetet detyrimi të paktën i shteteve europiane që të ndalojnë një rast tjetër gjenocidi nga keqbërësit e përsëritur të udhëheqjes jugosllave. Ky detyrim rrjedh edhe nga Art.1 i konventës mbi gjenocidin të vitit 1948. Rruga e vetme për të pamundësuar një tjetër gjenocid është kërcënimi dhe, në rast nevoje, përdorimi i dhunës sipas të drejtës ndërkombëtare. Kjo mund të përgatitej më së miri nëpërmjet njohjes së pavarësisë së Kosovës, ngase një shteti sovran mund t'i vinin në ndihmë edhe shtete të tjera. Pra, duke u nisur edhe nga ky obligim, për të penguar një tjetër gjenocid duhet njohur pavarësinë e Kosovës.