[arton bala]

(xlvi) H. Islami aaO. fq.31, 49 me dëshmi të mëtejshme.
(xlvii) Kështu psh. Radomir Lukic: "Rëndësia e betejës së Fushëkosovës, Pravni Pivot [gazetë e fakultetit juridik të universitetit të Beogradit] 1989/6-7, fq.957. Sipas "Mitit" heronjtë serbë të rënë në Fushëkosovë janë kthyer në Mëllenja dhe vajtojnë në këngën e tyre disfatën. Prej atje na vika edhe emri Fushëkosovë (kos është fjala serbe për mëllenjë), që nuk paskësh asgjë shqiptare dhe kjo provokësh se Kosova qënka tokë serbe. - Sidoqoftë në "fushën e mëllenjave" nuk ka fare mëllenja, ata deri para ca kohësh nuk kishin ardhur kurrë kaq në jug sepse janë zogj pyjesh. Kurse "fusha e mëllenjave" është një tokë e rrafshët pjellore dhe e kultivuar. Emri Kosovë ka shumë më tepër mundësi të vijë nga fjala "kosit/kositi", e cila ka pothuaj të njëjtin kuptim në të dy gjuhët. Në shqip kjo është fjalë e huazuar nga serbishtja (një provë tjetër e kontakteve të gjata mes popujve). Historia e mëllenjave tregon se "Miti" është shpikur nga persona që nuk i njihnin aspak as zogjtë e Kosovës dhe as vetë Kosovën.
(xlviii) Duga, 28.3.1998: Kosova Akademike. Sa i takon teorive të teorecienit racor Cvijic dhe nxënësit të tij Cubrilovic, i cili luante një rol të rëndësishëm në kohën e Titos, shih edhe studimin e Cubrilovicit aaO. "Arbanezë" dhe "shiptarë" janë në serbisht emërtime përçmuese për shqiptarët. Rakocevici përshkruan paragjykimet e kota: Shqiptarët kosovarë nuk janë as poligamë dhe as muslimanë fanatikë. Numri i lindjeve tek ta është i lartë për sa kohë ata jetojnë në fshatra në kushte tradicionale dhe, rrjedhimisht, në kushtet e një martese të qëndrueshme. Ky numër lindjesh është i njëjtë me atë të popujve të tjerë të ish-jugosllavisë në kohërat kur ata jetonin në kushte të ngjashme. Si rrjedhim i kësaj, numri absolut i serbëve kosovarë u rrit me rreth 22% në periudhën 1948-1981, ndërsa ai i shqiptarëve kosovarë me 146% me gjithë largimin e shumë prej tyre nga Kosova. Kështu përqindja e shqiptarëve në popullsinë kosovare u rrit prej 69% në 1948 në 90% sot. (Islami aaO. fq.87; Kap.3). Një zhvillim i ngjashëm demografik si në Kosovë ekziston në Vojvodinë. Njëlloj si në Kosovë, grupi i popullsisë që jetonte në kushte primitive fshati kishte numër më të madh lindjesh sesa grupi qytetar. Përbërja e popullsisë ndryshoi rrjedhimisht përkitazi. Por në këtë rast janë serbët që kanë numër më të madh lindjesh sesa hungarezët e atjeshëm dhe përqindja e serbëve është rritur me kohën. E atje nuk flet askush për "shtim genocidal".
(xlix) Chris Hedges: Albanian Resistance Turns Violent in Kosovo, New York Times 17.2.1997
(l) Shih "rezultatet" e "Scientific Conference Working Group", http://www.yugoslavia.com/Society_an...OVO/GLAVA4.HTM
(li) Fill pas çlirimit të Beogradit në vitin 1944, Cubrilovici propozoi në një memorandum që i drejtohet (me sa shihet) Titos që "Jugosllavia demokratike federale" të "pastrohej" nga të gjitha "pakicat" sidomos nga shqiptarët. Në këtë drejtim mund të shpresohej edhe tek ndihma e ushtrisë motër sovjetike (H.Islami aaO. fq.71). Qysh prej 1989 u propagandua hapur vendosja e serbëve dhe malazezëve në Kosovë megjithëse Kosova ishte e mbipopulluar edhe pa ta ndërsa në Serbi fshatrat po boshatiseshin nga banorët. Kështu, serbi Jovanovic, kryetari i presidiumit të rajonit të atëhershëm autonom të Kosovës, propozoi vendosjen e 300.000 serbëve në Kosovë (intervistë në Jedinstvo, Prishtinë, 28-30.12.1989). Udhëheqësi çetnik Seselj donte bile ta shvendoste kryeqytetin jugosllav në Prishtinë dhe kështu të sillte rreth 100.00 zyrtarë serbë në Kosovë (Islami aaO. fq.173). Me 30.03.1990 nisi në Kosovë "programi për arritjen e paqes, lirisë, barazisë, demokracisë dhe mirëqënies in rajonin autonom të Kosovës" (Sl. gl. RS 1990/15). Ky "program" vuri bazat e politikës serbizuese të viteve në vijim (për më shumë shih N.Kelmendi aaO. fq.6).
(lii) Duga, 14.3.1998
(liii) Boué, Turqia e Europës , cituar nga Ostdienst, Mars 1994, fq.8.
(liv) Në Encyclopedia Britannica, (ri)botimi i 11, artikulli Shqipëria, flitet për një numër prej 1.5-1.6 milionë banorësh në Shqipëri. Me Shqipëri kjo enciklopedi nënkupton të gjitha zonat shqiptare të perandorisë Osmane (pëfshirë Kosovën). Sa i takon Serbisë (artikulli Servia) flitet për 2.75 milionë, mes tyre 4/5 pra 2.2 milionë serbë. Në vitin 1990 në Jugosllavi kishte (pa llogaritur 580.000 malazezët) 8.1 milionë serbë (Enciklopedija Jugoslavije, botimi i 2-të, 1990, artikulli Jugoslavija). Kurse në Jugosllavi dhe Shqipëri së bashku kishte 5.6 milionë shqiptarë (H. Islami aaO. fq.50, 58).
(lv) Shih Günter Decker, "E drejta për vetëvendosje e kombeve", Göttingen 1955, fq.159. Mësimet e Stalinit sundonin të drejtën ndërkombëtare socialiste edhe pas vdekjes së tij. Shih psh. tekstin e të drejtës ndërkombëtare të një grupi autorësh, Berlin (lindor) 1973 vëllimi 1 fq.271. Përkufizimi i kombit nga Stalini, pra edhe e drejta e vetëvendosjes e popujve, i përfshin sidoqoftë edhe grupe si kosovarët: "Një komb është një shoqëri e qëndrueshmen njerëzish, e krijuar historikisht, e mbështetur mbi bazat e gjuhës së përbashkët, territorit të përbashkët, jetës ekonomike dhe në karakterin psiqik të pasqyruar në kulturën e përbashkët" (Marksizmi dhe çështja kombëtare, 1913, cituar sipas Decker aaO. në shënimin 16).
(lvi) Psh. Ratko Markovic, Zasto Kosovo ne moce postati republika [Pse nuk mund të bëhet Kosova republikë], Pravni Pivot (Beograd) 1989/6-7, fq.1017.
(lvii) Société des Nations, Journal officiel, Supppl. spécial no.3 (tetor 1920): La Question des Îles d'Åland, Rapport de la Commission des Juristes.
(lviii) Për më tepër: O.Luchterhand, e drejta e Malit-Karabak për pavarësi shtetërore sipas të drejtës ndërkombëtare, Arkivi i të Drejtës Ndërkombëtare 31 (1993) fq.35 me të dhëna të shumta të mëtejshme.
(lix) Kështu psh. për Jugosllavinë nga S.Jovanovic: Je li Drzava SHS bila stara ili nova drzava [A ishte shteti i serbëvem kroatëve dhe sllovenëve (pra: Jugosllavia) një shtet i ri apo i vjetër?]. Pravni Pivot (Beograd) 1991/5-7.695. M.Pavlovic: Drzavnopravni problemi oko nacina ujedinjenja 1918 [Probleme juridike shtetërore rreth mënyrës së bashkimit me 1918] aaO. fq.679, sheh në Jugosllavinë e 1918 vetëm një zgjerim të Serbisë. Siç e pranon edhe vetë ky autor, ky këndvështrim nuk përkon me atë të politikanëve kroatë dhe sllovenë pjesëmarrës në themelimin e Jugosllavisë në vitin 1918.
(lx) E cila qysh në 1878 sillet në mënyrë të tillë çnjerëzore; krahaso me shënimin 3 më lart.
(lxi) Shih edhe Joachim Schulz, Klaus Mann: Resolutionen zum Selbstbestimmungsrecht der Völker [rezoluta mbi të drejtën për vetëvendosje të popujve], Berlin 1990. Në hyrje: është fjala për "shpërbërjen e sundimit të huaj kolonialist në Azi, Afrikë dhe Amerikë Latine". Në 1990 mund të "shihet se lufta e popujve për pavarësi shtetërore në esencë ka përfunduar" sepse "janë formuar më shumë se 100 shtete nga kolapsi i ish-perandorive koloniale". Edhe pse ka akoma "mbeturina të sundimit të huaj kolonialist... si psh. në Namibi dhe në një sërë territoresh më të vogla" (fq.18) E drejta për vetëvendosje ka prandaj rëndësi (fq.24) "në të ardhmen kryesisht në zhvillimin e lirë në shtetet e dala si rrjedhojë e vetëvendosjes, në zhvillimin e ... bashkëpunimit të lirë të tyre në interesin reciprok." (lexo: psh. Pakti i Varshavës dhe RGW).
(lxii) M.N.Shaw, International Law, Cambridge/England, 1991, fq.249; qëndrimi i qeverisë amerikane.
(lxiii) Shaw aaO. fq.143.
(lxiv) Duke u nisur nga fakti që kosovarët i paguajnë taksat në mënyrë vullnetare mund të thuhej bile se shteti i tyre ka një forcë shumë më të madhe se shtete të tjera dhe, sidoqoftë, më të madhe sesa Jugosllavia.
(lxv) Shih Oppenheim's International Law, botimi i 9-të ed., Londër 1992, vëllimi 1, fq.132, me dëshmi të mëtejshme.
(lxvi) Për më tej shih: Oeter, "Selbstbestimmungsrecht im Wandel. Überlegungen zur Debatte um Selbstbestimmung,Sezessionsrecht und 'vorzeitige' Anerkennung". ZaöRV 52/1992.771
(lxvii) Shaw aaO. fq.701 (theksimi ynë)
(lxviii) Verdross, Simma: Universelles Völkerrecht [E drejta ndërkombëtare universale], Berlin 1976, fq.648, nën pikën b.
(lxix) Kësaj i referohet edhe vetë Shae në shënimin 97. Shih veçanërisht rezulutat 2649 (XXV), 2189 (XXI), 2326 (XXII) dhe 2548 (XXIV).
(lxx) Verdross, Simma aaO. fq.239
(lxxi) K.Doehring: Das Selbstbestimmungsrecht der Völker als Grundsatz des Völkerrechts [E drejta për vetëvendosje e popujve si bazë për të drejtën ndërkombëtare], Raporte të DGVR 14 (1974).30 ; Oeter a.a.O. fq.759 dhe shënimi 84.