[lirik]

Kur rrrezen e lshova si art
autori xhelal ferizi
kur rrezen e leshova si art ma thyen
kur krahve ju nxora filiza te ri
kur rrugen e nisa ne cak ma prenë
lulet kur i nisa me qel mi thyen
e me plot kanibale meri

cakun neper paqe ma brenë

un mbeta neper shtërgata e humbtira ne vetmi

se dielli i huaj nuk te nxene

sa yj qellim mire mi kan shkri

egjra e hieja e zilisë lulen e artit me qel nuk ma len

e di

se koha e ndyre pin dolli ne legen

e shekkulli esht i zi

se dielli im nuk po vjen

me nxe te bardhen miqsi

satanet ne kohra hedhin valle

ne qender te vemendjes ne teater

e di se qajne gure e zalle

e vargut tim i bien sater

mjaft ma kohe lope mjaft palle

ah si nuk mbarojn keto poetike halle

ah si deshten me me perly

intrigat e netve mizorre

neper errsiren sterrë

e hisen ma moren arbrore

vargun deshten te me mbulojn me therr

ata qe duan emocionet ti bejn vorre

ata

qe mua nga hisja me kan shty

ata pra ata qe jan qenje djerrë

mendje te pa ndjenja me plot varfri

ata qe lulet shkojn duke i herrë

e mbjellin neper fusha e ara kurveri

deshten lotet poetike me mi shterr

te me lene pa dashuri

ata

hapin neper kohra ma ndrynë

eh o rrudha

flisni dhedeshmoni

per qellimin tim

kahdo qe ishte shpirtrore e bardhe udha
ishte vargu im
emocionin donte ta bente cicerim

por shekujt e hiles me gjuanin mee krim

qe te perbaltin
qe te thajne damrin tim

lidhjet te mi kpusin

me seclen fije

miqsi te mos shoh syri im

dhe eimja dije

te mbetet prore syrgjyn

burgje kahdo e hije

deshten te me mbushin me pendim

e un rilidnja neper hi

ringjallesha si feniksi

sa her ju kam thirre ne ndihmë

por shpirti i juaj i shurdher

ne mashtrime optike

i dehur ne nga maskat demagogjike


u bene emocione anemike

nuk u preken nga arti im

se hijet mbi shqperin etnike

mbuluan me nenqmim

syte e tuaj

qe ju te mos shihni vargjet lirike

qe un prore te vuaj

i lidhur ne prangat qelike

ne shekuj e muaj

i kputur nga fiset ilirike

gjithmone te bejn te huaj

hilet tradhtare armike


e ju nuk me degjonit



as deshiren time magjike



se muri i demonit

shpresat e takimit i kishte nda

mes per mes emocionit

me muri i kishte ra

na ndau me mure plot hile

sa lulet i ka tha

e ndjenja bashkkombase karajfile

kush si grek e si shkja

qe e luanin lojen kopile

e un ne mes te rrugeve terthore

deshta qe te punoj ne mahninë më të dlirë

per ju e troje

stergjyshore

me vargun e lirë

mu ne mes rrenoje

te behem shpirtesi kohore

qe mes per mes ploje

te lulzoj nje shqiperi e lirë

e ti jepet fund makabre ksaj loje

ku vampiret e pshtirë

te mos ju ngulin dhëmb

por ju te hani e te pini ne hoje

liri me embelsirë

un per ju u bëra granit e shkëmb

dhe kepta sa her zigjirë

e shkova fyt per fyt e dhemb per dhemb

me armikun e pa mshirë

qe ju dhe vetem ju

ne breza te lulzoni te lir


eh sa kurthat e kohes


te maskuar me masken e pshtirë

udhet vargut ja prenë

ku ishit ju o te mirë

damaret uaj nuk me ndjenë

sa djajt me ndoqen me brirë

as sot koha nuk shkelqen

per vargun tim te lir


e h sa rimat kohore mu thyen

e planet mi kan nxi



por hijenat kahdo hynë

sa lotin e dridhur e kam pi


ma ndalen dhe fjalene lirë

sa motet ne moshe mi kan nxi

se deshta per dheun ete parve liri

sepse linda me ket deshirë

qe toka te mbushet me dashuri

shqiptari te jet i lirë

nuk deshta nuk deshta roberi

te mbihet askund mbi te lashtin dhe

ata me me ndoqen me mëri


ku ishit ju deri dje


ju pyes ju me refren

kush ata i nderseu




ata kanibali i ndersen

kohrat mbprapsht mi kthyen
dielli neper mote shkon e vjen

por edhe ate me hile ma rrembyen

qka esht tash q e me nxenë

ringjallja ringjallaja me shpresë


e di


e di se se ti don atdhe

se ti je e embla melmesë


dhe je e kulluar si vesë

se paqen e don nder fe

pa hile e interes

e un me krah pa hile
zog deshta te mbes

shqip te ciceroj mbi dhe

e per ju me vargje shqiptare

qdo ndjenj me art me ju nxe

si dje e pardje

ne shekujt e kohes shqiptare

e ju nuk me deshtet pse

vargjet mi lat mergimtare


por hijet e shumta zuzare

na gjuajn plot shtiza me smirë

ne rruget e caqet shqiptare

te mos ket kund zog te lirë

e tash i plagosur kah te mbajë
kur hijet nuk me lene kund rreze

e di se arti yt do te qaj

e syri yt qe sheh larg nder breze

por rruget jan plot qakaj

nese mundesh fluturo e lirë

mbi maja e mbi qdo pllajë

mbaju me nje deshirë

e cakut te jetes mos ju ndajë

atdheu duhet te jet i lirë

komb vetem atdhetari mund te mbajë

e jo maska e pshtirë

prandaj o lule mos qajë

u do te jem prap zog i lirë

se kraht e mi poetik

do te fluturojne

qeillit te endrrave te lirise

kahdo per bukuri shpirtrore do te kendojne

e ne sherbim te miresise

miqsise neper synime shpirtbardha

emocione ciceruese do te ju kendojne

mos u ben akulll e ngrirë

optmizmin mbaje sie diell

se do te vie nji dit ne qiellin e lirë

e mbi tokë

me i bukuri prill

qe bashkon miq e shokë


ne qellimin e mirë

e ne seclin mal e suk e bok

shqip do te fluturoj zogu i lirë

fjalen magjike do ta sjell

pranverat do i dehë me knaqsi

te keqen shekkulli qdo kund nuk mund ta mbjell

nji dit do te lulzoj ajo dashuri

e sekreti i tokes ne garancion do ta mbshtjell

qe bloza e hileve te mos e nxij


djajt duke luajtur me zjarrin nji dit do te piqen ne hell

secli hilen e vet do ta pij

beso beso mikesha ime

beso se ka perendi

e nuk do te mbijne mbi dhe vetem krime e mashtrime

pengesa e kurvri

kenga e shpirtesise time

qellimire mbi dhe do te mbij


ne token shqiptare trime

shekujt do te lulzojn mbi liri


autori xhelal ferizi