[emine]

Ka njerëz të atillë të cilët, sado që të përpiqen, asnjëherë nuk do t'i përkasin askujt. Të tillë jemi unë dhe ti. Si dy bonjakë, që duhet të luftojnë gjithmonë për pak hapësirë. Hapësirë për diçka më shumë se vetëm frymë. Dhe të gjithë bonjakët janë vëllezër në mërzi. Vëllezër jemi edhe unë, edhe ti.
Andaj, e ndiej inatin tënd që vlon përbrenda, atëherë kur të thonë se të gjithë njerëzit lindin t...ë barabartë. Edhe ti e di se këto janë vetëm fjalë koti, për t'i vetëkënaqur ata që tashmë, janë bërë spektatorë të rrënimit të ëndrrave të tyre. Të shtypur nën thundrën e padukshme të atyre, që me premtime të bukura, na i vodhën edhe shpresat. Të atyre që, edhe idenë e lumturisë na e kthejnë në një ankth.
Sonte mos fli.
Sado e lodhur të ndihesh, sonte ZGJOHU!
Le të ngrihen dhe le të valojnë flamujt.
Le të dëgjohet marshi i të gjithë të shtypurve të kësaj bote.
Le të dridhen ata që na duan të përgjumur për tërë jetën.
Sonte, unë dhe ti refuzojmë të jemi bonjakë.
(A.R)